Vanavond openen ze in Paradiso voor American Analog Set, in EKKO waren ze gisteren zelf headliner. Een tikkeltje vreemde groep, maar wel bijzonder smakelijk. Met Broken Social Scene kreeg het spaarzaam opgekomen publiek een trip door de ondergrondse van de hedendaagse indierock geboden. Stond EKKO bij het concert van Death Cab For Cutie nokkievol, voor Broken Social Scene weten heel wat minder mensen de weg naar het zaaltje te vinden. De wegblijvers weten niet wat ze missen! Of kunnen er moeilijk tegen dat Broken Social Scene zich niet laat terugvoeren op een enkel genre. De groep, een heus collectief, snoept daarvoor uit teveel potjes. Geen gemakkelijke kost dus? Dat valt ook wel weer mee. Het ligt er maar net aan waar je het wil zoeken. Broken Social Scene, op plaat opererend met een man of tien uit de buurt van het Canadese Toronto, heeft zichzelf ten doel gesteld popmuziek te maken. Terwijl de bandleden uit bands als Do Make Say Think, A Silver Mt. Zion en Treble Charger komen. Inderdaad gezelschappen die het experiment meer dan eens opzoeken en misschien wel eens teveel omarmen. Resulterend in klanktapijten die Kunst met een hoofdletter K zijn, maar daarmee nog geen aangenaam luistervoer. Dat kon dus ook anders dacht Broken Social Scene. Muzikaal werd op het debuut nog de precaire balans tussen indierock en instrumentale pracht gezocht; een postrockreferentie was niet ver weg. Op het fabelachtige ‘You Forgot It In People’ (net uit in Europa) wordt wél gezongen. En daarmee refereert het niet alleen aan Jeff Buckley of Dinosaur Jr., maar ook aan nieuwerwetse indiehelden als Death Cab For Cutie of The Postal Service. Een lappendeken dus vol verrassingen; van samplepopgitaarliedjes met dwarsfluit tot Isobel Campbell-achtig fluisterwerk met banjo, of een lamentabele strijkerscompositie. De ‘pop’ die Broken Social Scene zoekt, kent dus genoeg (scherpe) kanten en laat zich niet een-twee-drie vangen. Zonder overigens dat overambitieuze pretenties en arty-neigingen de kop opsteken. Nee het was puur genieten in EKKO. In wisselende bezetting speelde Broken Social Scene de sterren van de indiepoprock-hemel en gaf zo de bezoekers gelijk. Het grootse gelijk van de wereld trouwens. Want op deze openingsavond van hun tournee waren er een man of vijftig op Broken Social Scene afgekomen. Een opkomst die programmeur Joep en mij deed verzuchten waarom niet meer mensen deze band hebben opgepikt. Het Nederlands elftal speelt vanavond niet eens! Zou het ermee te maken hebben dat Broken Social Scene’s tweede plaat pas sinds heel kort een Europese release heeft gekregen…? En dus nog moet worden opgepikt door de bladen en de trendvolgers? Dezelfden die EKKO wel lieten vollopen na jubelrecensies over ‘Transatlanticism’ van Death Cab For Cutie (voorwaar niet eens hun eerste, noch de beste plaat!)? Of de hypegolf rond Franz Ferdinand in tweede instantie maar wat graag besurften? Hoe dan ook; de band had er zin in op de eerste show. Lachend, sprankelend en vrijuit spelend vervaagden genregrenzen. Broken Social Scene liet zien dat topmuzikanten zich echt niet hoeven te beperken tot één stroming. Een bloemlezing door hun eigen werk is namelijk tegelijk een ware reis door de indiepoprockende ondergrondse van dit moment. De cello’s en violen waren thuisgelaten, maar voor de rest kregen we het bovengenoemde allemaal voorgeschoteld. En dat voor de verandering eens fabuleus uitgemixt! Het moet gezegd worden dat de geluidsman een glansrol vervulde. Of het nu ging om een postrockerig ‘anthem’, een indierocker met vijf (!) gitaren, of een zware jam vol distortion, waarover een trombone en trompet gedrapeerd werden; steeds klonk Broken Social Scene kraakhelder, puur, zuiver en precies. Akelig perfect bijna. Een klasse op zich dus. Zonder overdreven volume kun je als band dus nog steeds indruk maken, met verzorgd spel, een overvloed aan afwisseling en een mengpaneelman met oren aan zijn kop. Het mag dan ook een schande heten dat zo weinig mensen op deze regenachtige maandagavond de weg naar EKKO wisten te vinden. Broken Social Scene deed van zich spreken. Een concert als dit zie je niet elke dag. Zoveel indruk wordt er live zelden gemaakt. De schaarse bezoekers prijzen zich stuk voor stuk gelukkig. En terecht! Neem voor de verandering eens een goede raad van bovengetekende ter harte. Ga Broken Social Scene zien nu het nog kan. Een band met leden uit zoveel andere groepen, is niet zo heel vaak samen te aanschouwen. Wat nou, de OOR heeft de cd nog niet gerecenseerd, wat nou, ik ken het niet? Laat je eens verrassen, of maak voor de verandering eens gebruik van de geneugten van het internet en haal die plaat op! Niet vergeten dus. Dinsdagavond in Paradiso openen ze voor het eveneens geniale American Analog Set, woensdag doen ze naast Under Byen en Sex in Dallas een sessie voor Club 3VOOR12. Afstemmen dus, of even langsgaan. Broken Social Scene is donderdag ook nog in Rotown, Rotterdam. Kansen te over dus, om deze unieke band te gaan horen en zien. Pak die kans, u bent gewaarschuwd immers. In Utrecht zagen een we een legendarisch concert. Helemaal niets, maar dan ook écht niets minder dan dat. Broken Social Scene. Gezien: EKKO, maandag 21 juni 2004