Muziek die - net als vuur - soms klein en akoestisch is, maar ook kan oplaaien tot grootse, ritmische improvisaties. Zo valt het debuutalbum ‘A Way of Life’ van Tilburgse formatie Nyala (Indonesisch voor ‘vlam’) te beschrijven. Het album schetst filmische beelden van introspectie, zwaarte en melancholie, en zag vorige week het levenslicht. Hoogste tijd dus om het trio bestaande uit zangeres en pianist Pau Li Liem, bassist Stef Joosten en drummer Jorrit Romme uit te horen over hun muzikale drijfveren.

Als derdejaars studenten Jazz aan het conservatorium van Tilburg besloten Pau Li en Jorrit om samen muziek te gaan maken. Enkele schrijfsessies, liedjes en eindexamens later werd het tijd om uit te breiden: “Dus we zijn bij Stef uitgekomen. En toen zijn we met zijn drieën eigenlijk gewoon een bandje geworden.”

Er werd nieuwe muziek geschreven vanuit het gezichtspunt van het trio, en liedjes die eerder geschreven waren door Jorrit en Pau Li werden ook weer opnieuw gefilterd. Gaandeweg is de catalogus aan nummers echter al dermate uitgebreid, dat het idee voor een debuutalbum zo geboren was, aldus Jorrit: “Je kan ook beginnen met EP'tje bijvoorbeeld, met een paar liedjes, en dan daarna een keer een volwaardig album. Maar we hadden eigenlijk al genoeg, en het idee van een album was gewoon heel leuk.”

Na een lang proces van nummers uitproberen, aanpassen, arrangeren, mixen, produceren en wéér aanpassen, is daar het debuutalbum A Way of Life. Eigenlijk was de muziek van Nyala tot en met het mixproces in constante beweging, maar dat is ook hoe ze hun muziek graag zelf zouden omschrijven: “Als we echt een genre moeten noemen, dan komen jazz en pop heel erg naar voren. Maar er komen ook wel eens wat meer vrije soundscapes en grooves tevoorschijn. Het kan wat ons betreft alle kanten op.” En dat ze niet echt aan één genre gebonden zijn, vindt het trio eigenlijk alleen maar tof: “Het is ook maar de vraag of we er uiteindelijk een label op moeten plakken."

Ook de voorkeuren binnen de band lopen uiteen, op de vraag naar het favoriete nummer van het album worden namelijk verschillende antwoorden gegeven. Jorrit: “We hadden gezegd, we kiezen er alle drie eentje, en dan zeggen we niet van tevoren tegen elkaar welke we gekozen hebben. De mijne is in ieder geval ‘Would You Tell Me’, en dan vooral omdat ik daar het hele proces in terug hoor. Ik zie ons gewoon weer in de studio spelen.” Met diezelfde reden koos bassist Stef voor het nummer ‘Runaway’: “Het heeft een open soundscape waar veel effecten en productie-elementen later aan toegevoegd zijn. Dit nummer heeft vele versies gekend.” Het favoriete nummer van Pau Li, daarentegen, is de single ‘La Da Dum’: “Ook omdat daar veel dingen inzitten die je niet per se hoort. En het is lekker vrolijk!”

En alsof Nyala nog niet vrij genoeg in hun werkproces staat, ging ook de weg naar hun eerste debuutalbum alle kanten op. Van thuisbasis Tilburg naar havenstad Rotterdam voor de productie, en van een schrijfweekend in een geïmproviseerd muziekhuisje in Hulst (lees: een woonkamer waar iemand toevallig een keyboard in had staan) tot aan de studio-opnames in het Duitse Osnabrück. Waarom dan helemaal naar Duitsland? Jorrit: “Twee redenen. Er staat een hele mooie vleugel, en dat heeft niet iedere studio. En daarnaast kun je er verblijven aan de studio. Het is wel een lekker gevoel om even vier dagen helemaal zo’n bubbel in te gaan.”

Nyala’s werkproces én muziek zitten dus vol verrassingen, en het trio zelf wordt ook telkens weer verrast. Als antwoord op hoe de teksten – die vaak wat zwaardere en introspectieve thema’s aanraken – tot stand komen, stelt zangeres Pau Li: “Als ik begin te schrijven, dan heb ik niet per se meteen een boodschap in gedachten. Gaandeweg, als we dan in de studio de tekst doorlezen of aan het opnemen zijn, kom ik er wel eens achter wat ik eigenlijk bedoelde tijdens het schrijven. Dan zie ik in dat het eigenlijk ook een boodschap aan mezelf was.” Bassist Stef vult haar aan: “We zijn nooit begonnen met een specifiek doel, met het idee van ‘laten we nu een jazzalbum maken’. Het is wat het is, en we komen er uiteindelijk wel achter wat dat dan is.” Ten slotte, Jorrit: “Misschien, wie weet, gaan luisteraars labels plakken, en dan kunnen ze ons een beetje helpen.”

Moeten luisteraars er labels op gaan plakken? Het trio hoopt vooral dat luisteraars A Way of Life mooi gaan vinden: “Het klinkt cliché, maar wij zijn er trots op. En we hopen dat mensen het mooi gaan vinden.” Daarnaast wordt de hoop uitgesproken dat de muziek van Nyala mensen gaat raken, of dat luisteraars er herkenning in kunnen vinden, omdat de muziek toch onderwerpen behandelt die gaan over het mens-zijn en hoe gedachten je soms in de weg kunnen zitten. Ten slotte vertelt Stef: “Ik hoop dat het mensen nieuwsgierig maakt. Het album is divers, van rustige nummers naar dansbare, ‘poppy’ songs. Maar voor écht pop gebeurt dan weer nét te veel. Ik hoop gewoon dat het toegankelijk is en dat het mensen nieuwsgierig maakt naar meer.”

© JKey Photography

Voor de lezers die nu al nieuwsgierig zijn naar meer: Nyala’s A Way of Life is live te beluisteren op zaterdag 18 mei, tijdens het releaseconcert in De Nachtzuster, en tijdens Club PARA op maandag 28 mei. Een compleet overzicht van Nyala’s liveoptredens vind je op hun website.