Een avond als deze beginnen is niet makkelijk en de halflege zaal maakt het er ook niet makkelijker op. Echter lijkt de matige opkomst geen probleem te zijn voor de Vlaamse synthpopband Flor, de studenten van Codarts Rotterdam. Van de soundcheck tot de laatste noot spat het enthousiasme eraf. Met een glimlach van oor tot oor leidt Flor de avond in met een energieke zomerse vibe. Opmerkelijk bij deze show is het gebrek aan gitaren, hierdoor klinken de nummers ritmisch soms wat onregelmatig en ligt er wat meer nadruk op de drums en synths. Het gebrek aan variatie in de opbouw van de nummers wordt gecompenseerd door de manier waarop de spanning wordt losgelaten in melodische en energievolle intermezzos waarbij er, vooral door de frontman, flink gedanst wordt. Het is niet moeilijk voor Flor om 'een realist' te zijn en met een 'zalig gevoel' deze avond af te trappen.
Afgelopen maandag was de Next van 013 de eerste stop van de PopCollegeTour. Tijdens deze tweede editie brengen zes verschillende conservatoria vanuit het hele land hun meest talentvolle acts naar landelijke podia en krijgen zij de kans om in een set van 20 minuten te laten zien wat ze waard zijn. Dé mogelijkheid om je als band ook buiten eigen regio op de kaart te zetten. De uitverkorenen deze editie zijn: Flor (Codarts Rotterdam), NORE (Fontys Rockacademie Tilburg), Dutch Coast (Conservatorium Haarlem), Maartje (Artez Popacademie Enschede), Kaya (Conservatorium van Amsterdam) en Citrus Blossom (HKU Utrechts Conservatorium).
Nu het ijs is gebroken is de tweede act van de avond aan de beurt: Maartje brengt meer naar het podium dan alleen een mooie en volle stem. Met haar achtergrondzangeressen/danseressen staat er een echte volwaardige popact op het podium. De toevoeging van harmonie en dans brengt karakter op het podium. Haar muziek kan omschreven worden als een mix van het geluid en de artistieke allure van Eefje de Visser en de meer mainstream pop vibe van Maan. De teksten van Maartje gaan over tienerliefdes en het nu en later, en in het nog niet uitgebrachte nummer 'Madelief' zingt ze over alles wat niet mag. Maartje en haar band hebben de inmiddels iets vollere zaal succesvol ingepakt.
Met een karaktervolle stem is Kaya de eerste act die niet als 'pop' omschreven kan worden. Er staan slechts drie bandleden op het podium en toch ontstaat er nergens het idee dat er iets mist in de muziek. Het vermogen om tokkelend gitaar te spelen én mooi te zingen heeft zangeres Juyane Kaya gemastered. De bijkomende drum en basgitaar maakt dit de eerste act van de avond waar een duidelijk ritme wordt gesteld en de harmonieuze samenhang van instrumenten valt goed in de smaak bij het publiek. Ze brengen een ingetogen act wat goed past bij de melancholische alternatieve folk die de band ons brengt. Gezonde spanning of het hebben van weinig ervaring op podia heeft het geluid van Kaya niet gesaboteerd en met een dankbare en volmaakte houding wordt het podium verlaten.
Wie dacht dat rappen over een funky rockbeat niet kan heeft het mis. Dutch Coast veranderd het - tijdens de soundcheck - sceptisch kijkende publiek al snel in een headbangende eenheid. Engels lyrisme met groovy gitaarriffs en drums is wat Dutch Coast met zich meebrengt. De band maakte er een feestje van met sterke gitaarriffs, solo's en vooral heel veel plezier. De energieke frontman die zowel qua looks als stemgeluid wel iets weg heeft van RATM frontman Zack de la Rocha brengt een YoungMC-achtige flow, maar is af en toe wat gebrekkig en onverstaanbaar voor het publiek. Het ene nummer is de andere niet bij het optreden van Dutch Coast. Hevige gitaarsolo's met veel energie worden afgewisseld met lyrics over de acties van de overheid en raps over het 'just doing me'. Dutch Coast weet de zaal omver te blazen en heeft bij deze een uniek geluid de wereld in gebracht.
Iedere act vanavond weet zichzelf goed te onderscheiden van de ander, zo geeft de band Citrus Blossom een orkestraal vleugje aan hun show. Naast kwalitatief gitaarspel en toonaangevende drums verrast de band met het opmerkelijke gebruik van viool- en saxofoonspel. Wanneer de viool en saxofoon harmonieert met de drums geeft dit een bijzondere en magische draai aan de nummers. Na een folk-achtige opener weet het internationale collectief het publiek stil te krijgen met een Griekse ballad. Open monden en verwonderde gezichten van goedkeuring vullen de zaal en ook aan de breed glimlachende studenten van de HKU is af te lezen dat hun avond niet meer stuk kan. Dire Straits-achtige riffs en een diep stemgeluid a la Eddie Vedder zijn gepaard met trots voor het moederland van de Griekse frontman de ingrediënten voor een indrukwekkende 20 minuten van Citrus Blossom.
Toch is NORE de duidelijke favoriet van de avond, ook niet geheel onlogisch gezien de band vanavond als enige een thuiswedstrijd speelt. De zaal is inmiddels behoorlijk volgestroomd met Tilburgs trots en zo doemt de Rockacademieband op als afsluiter van een al succesvolle avond. De band opent hun set met het nummer 'Telescope' van hun in november uitgebrachte debuut-ep 'stressed?'. De strakke vocalen van Tessa Meester, de soms punky-gitaarriffs, de melodische keys en de alles in het gareel houdende drums werken goed samen en maken het een gevarieerde show. We horen aanstekelijke bouncy indiepopnummers, maar de jonge band laat ook een volwassen en melancholische kant horen, altijd wel met een vleugje ironie. Hoge en lage energieën worden aan elkaar verbonden door opbouwende spanningen, intrumentale solo's en aandoenlijke uithalen. Het laatste nummer 'Y2K', met ietwat deprimerende teksten, wordt door een groot deel van de zaal uit volle borst meegezongen. Na een performance zoals deze kunnen wij vaststellen dat de Tilburgse indie-scene een veelbelovend talent rijker is, we want NORE!