We weten allang dat Frank Carter & The Rattlesnakes precies weten hoe ze een ruig feestje moeten neerzetten en ze krijgen op Paaspop zelfs de niet-diehard punkheads aan het moshen met hun toegankelijke instap-poppunk. Hoewel ze ook deze show weer hetzelfde insteken als gewoonlijk, met een sitdown, female-only moshpit en een potje links versus rechts, laten ze het publiek wederom badend in het zweet achter.
Lees de hele recensie
Na een stroeve start door een monsterfile en het parkeerdrama op de modderige velden, kunnen we terugkijken op een succesvolle Paaspop-editie met ruim 100.000 bezoekers. Het was wederom een geslaagde festivalseizoensopener met veel hoogtepunten, waarvan het gros van Nederlandse bodem. Wij maakten de balans op en hier is onze Top (0)13 van shows die wij hebben gezien.
13. Frank Carter & The Rattlesnakes
12. Gotu Jim
Na de lovende kritieken op zijn laatste album Niet Geslapen Wel Gedoucht, bewijst Gotu Jim dat zijn nieuwe sound vol hyperpop, emo-house en breakbeats ook live superaanstekelijk werkt. Alle chimi’s, maar ook alle jongens, uit het zuiden herkennen zijn tracks over MDMA, ketamine en andere drugs vanaf de eerste seconden en zingen/rappen luidkeels mee. Maar drugs gebruiken is echt niet nodig om geekin' te gaan bij deze Amsterdammer.
Lees de hele recensie
11. Sticks
Vijf jaar lang moesten we het zonder liveshows van de Zwolse hiphopgrootheid doen, maar dat maakt hij met zijn festival-comeback op Paaspop ruimschoots goed. Doet Sticks een keer een beweging, dan heeft hij meteen de hele tent mee. Zijn show staat in het teken van zijn nieuwe album Alles Over Hoop, maar tot onze grote vreugd haalt Sticky Steez ook tracks uit de oude doos.
Lees de hele recensie
10. Enter Shikari
Als koningen van de electronicore-scene fuseren ze genres als post-hardcore, elektronische rock en zelfs drum ‘n bass tot een dansbaar geheel. De bandleden van Enter Shikari rennen over het podium alsof ze bezig zijn met een marathon en leveren zo een dynamische, spannende show. Over twee weken komt het nieuwe album A Kiss for the Whole World uit en op Paaspop trakteren ze ons alvast op een voorproefje.
Lees de hele recensie
9. Wodan Boys
De high-energy loudmouth rockers uit Den Haag bestaande uit (ex-)leden van o.a. Son Mieux en Soul Sister Dance Revolution stonden vorig jaar ook al op Paaspop, maar dit jaar schoppen ze het tot onze top 10. Met hun modderige glamrock krijgen ze een hoop jonge jongens en meiden aan het moshen. Hoewel het gemiddelde rock ‘n roll imago niet bestaat uit een hoop glitter en glamour, geven de excentrieke heren daar geen fuck om met hun gifgroene gitaar en gouden glitterdrumstel.
Lees de hele recensie
8. John Coffey
Sticks is niet de enige die na een break van een aantal jaar op Paaspop voor het eerst terugkeert op de festivalstage, ook John Coffey viert hier de wederopstanding. Zowel op oude als nieuwe nummers van de Utrechtse hardcorepunkers wordt er gretig gemosht door het publiek. De Coffey-fans hebben dit gemist, maar de band haar fans en het optreden evenzeer.
Lees de hele recensie
7. Banji
De beste show op de nieuwe Luxor stage van Paaspop afgelopen weekend? Die mogen de vier jonge talenten van Banji op hun naam schrijven. In hun mega aanstekelijke liedjes met relateable teksten mixen ze pop, indierock, hiphop, R&B, en een flinke portie funk tot een uniek en dansbaar geheel. Banji is ready om de harten van het grotere festivalpubliek te veroveren komende zomer.
Lees de hele recensie
6. Nova Twins
Banji is zeker niet de enige band die een ijzersterke mix van genres op de planken kan zetten. Nova Twins mixt hiphop, R&B, metal en rock tot een ruige set waarop keihard gemosht wordt. Zangeres en gitarist Amy Love en bassist Georgia South mogen dan wel geen tweeling zijn, ze zijn tot in de puntjes op elkaar ingespeeld en beheersen elk genre dat voorbij komt in hun muziek vakkundig.
Lees de hele recensie
5. De Staat
In de top 5 belanden terwijl de techniek je in de steek laat en de show een aantal minuten op zwart gaat? Dat lukt alleen De Staat. De festivalsensatie omarmt de chaos en keert slim terug op het podium met de klassieker ‘Witch Doctor’, en kan daarmee op luid gejuich en geklap rekenen. Je kunt je afvragen: waarom staat de band, die eerder al eens headliner was op Lowlands, niet op de grootste stage van het festival?
Lees de hele recensie
4. Prins S. en De Geit
Het festival afsluiten met een goed feestje? Dat kun je met een gerust hart overlaten aan Prins S. en De Geit. Het dancepoptrio is bezig met een flinke opmars en dat hun populariteit de afgelopen twee jaar flink gestegen is, zien we ook terug aan de volle Roxy op Paaspop. De poëtische teksten van de excentrieke frontman Scott Beekhuizen sluiten perfect aan op de elektronische dancepop, die hier en daar ook wat techno-elementen bevat. Als kers op de taart spelen ze ook nog eens een nieuw nummer.
©
Lieke Haertjens
Het breed georiënteerde, zevenkoppige Jungle by Night geniet al behoorlijk wat nationale en internationale bekendheid en de Roxy op Paaspop blijkt eigenlijk een maatje te klein voor deze band. Ze versmelten passie, vriendschap en invloeden uit krautrock, dance, jazz en afrobeat tot een instrumentale powerhouse. Zowel muzikaal als visueel is de show een waar spektakel en dat zorgt ervoor dat het publiek na de show nog lang doorgaat met juichen en klappen.
©
Lieke Haertjens
In 2022 waren ze al de festivalsensatie van het jaar, maar in 2023 knallen de Haagse heren van Goldband gewoon lekker door. Wie dacht dat het niet grootser, beter of gekker kon, heeft het mis. Het podium is omgebouwd tot een versie van de Scheveningse pier, inclusief een groot reuzenrad. Met hun herkenbare sound, waarin ze invloeden uit Nederpop, disco, electro en trance van de 80’s tot een onweerstaanbaar geheel mixen, pakken ze, als afsluiter van de zaterdag, heel de Apollo in. Zelfs tijdens het nog onuitgebrachte ‘Rommel’ wordt er door het publiek gedanst alsof het nu al een hit is, maar dat zal het ook ongetwijfeld wel worden.
©
Richenne Zeebregts
Hij stond al tweemaal eerder op Paaspop, maar de Roxy in 2022 bleek een flinke maat te klein. Dit jaar bewijst hij dat hij een plek op de grootste stage makkelijk aankan. Hij heeft het publiek in zijn zak en zowel de oude nummers als ‘Ome Robert’ en ‘Meeuw’, als de nummers van nieuwste album Fryslân worden stuk voor stuk keihard meegezongen. Joost stuitert over het podium en in het publiek veranderen moshpits in moshkraters. “Elke keer als ik denk dat het niet gekker kan, wordt het dat toch” horen we de trotse Fries zeggen en beter dan dat kunnen wij het niet verwoorden.