Eind deze maand doet de Popronde Tilburg aan en in aanloop naar de Popronde spreken wij met de artiesten en bands uit Tilburg e.o., vorige week spraken we al met Q’n, deze week in de spotlight: Oliver Pesch. De inmiddels 25-jarige singer-songwriter kwam op zijn zestiende al in Tilburg terecht om aan de Rockacademie te studeren en heeft de afgelopen jaren al behoorlijk wat shows gespeeld. Zijn in maart uitgebrachte single ‘Shelly (Lollapalooza)’ tikt inmiddels bijna een imposante 200.000 Spotify streams aan en is uitgeroepen tot NPO Radio 2 Top Song, op zijn nieuwste single ‘You Found A Lover’ horen we een meer poppy sound en nu mag hij zijn West Coast Americana sound ten gehore brengen door het hele land tijdens de Popronde.

Je was zestien toen je aan de Rockacademie ging studeren, dat is behoorlijk jong. Hoe kwam je daar zo terecht?

‘Tja, ik moest natuurlijk een keuze maken op de middelbare school, had al een vooropleiding gedaan voor de Rockacademie en muziek is altijd al een passie geweest: ik wist dat ik daarin nog heel veel kon groeien. Dus de Rockacademie was eigenlijk een hele simpele en logische keuze. Vanuit de vooropleiding kreeg ik te horen dat ze vonden dat ik nog te jong was, maar ik probeerde het gewoon en met succes. Ik zat daar wel ineens met allemaal mensen van 23/24 en kwam op mezelf te wonen in een andere stad, dus het eerste jaar was best pittig. Maar ik heb zeker geen spijt dat ik zo jong daar begonnen ben, want het heeft wel heel veel deuren geopend. Inmiddels geef ik ook les op de vooropleiding in Tilburg, dus dat is wel grappig!’

Heb je die passie voor muziek ook vanuit huis meegekregen?

‘Ja mijn ouders waren altijd druk bezig met muziek ontdekken en luisteren, maar het maken laten ze wel aan mij over haha. Dus ja, muziek is altijd al een rode draad geweest in mijn leven.’ 

© Oliver Pesch

Oliver Pesch

Was die liefde voor americana en de jaren 60-70 sound altijd al zo groot?

‘Nee eigenlijk niet, ik vond artiesten zoals John Mayer en Ed Sheeran heel tof en toen ik op de Rockacademie zat, is dat eigenlijk een beetje omgeslagen. Ik kende artiesten als James Taylor en Jackson Brown al wel, maar heb dat toen herontdekt, begon hun liedjes te leren spelen en ik had een docent die me in dat genre heel erg verder kon helpen. De laatste tijd luister ik juist weer meer moderne en hedendaagse artiesten, omdat ik uiteindelijk ook iets progressiefs wil maken in hoeverre dat kan in mijn genre.’

Dus voor jouw sound zoek je een beetje naar een mix tussen moderne muziek en  americana met een jaren 60-70 randje?

‘Ja precies, tekstueel of in de productie probeer ik altijd wel iets te doen wat in mijn ogen modern is en mijn muziek relevant maakt.’

Uit welke muziek en artiesten haal jij je inspiratie daarvoor?

‘Blake Mills is één van mijn grootste inspiratiebronnen, maar ik luister ook veel naar Christian Lee Hutson, Cass McCombs, en op Down The Rabbit Hole heb ik echt staan janken bij Phoebe Bridgers. Allemaal best niche artiesten en niet heel bekend bij het grote publiek, maar dat zijn allemaal wel bekenden van elkaar uit Los Angeles en de westkust, daar waar nu een soort indie americana beweging aan het ontstaan is.’

Hier en daar waren er wat geluiden over een debuutalbum. Heeft de pandemie roet in het eten gegooid omtrent het releasen van je debuutalbum of was er een andere reden voor het niet releasen? 

‘Met de pandemie was het wel ff schakelen, maar dat was niet per se doorslaggevend. Ik was vooral gewoon nog heel erg aan het zoeken naar partijen die dit samen met mij wilden doen en aan het bedenken in welke vorm ik het wilde gieten. Maar ik kan nu zeggen dat er volgend voorjaar een album aankomt!’

Begin dit jaar waren daar wel je eerste twee singles: ‘Mesopotamia’ is een best wel melancholische track, helemaal in vergelijking met het geluid van je tweede track ‘Shelly’, waarom de keuze ‘Mesopotamia’ als eerste te releasen?

‘Met ‘Mesopotamia’ kom ik dicht bij mezelf, die song is wel heel erg wie ik ben als songwriter en ik wilde die als eerste releasen omdat ik er ook gewoon heel erg tevreden over was. ‘Shelly’ is weer heel erg het andere uiterste wat ik heb en die twee songs laten ook wel zien tot in hoeverre het album reikt: van ‘Mesopotamia’ tot ‘Shelly’ en alles daar tussenin. Na de release van ‘Mesopotamia’ kwam de deur wel op een kiertje te staan, ik kreeg aandacht van mensen uit de muziekindustrie zoals JP Hoekstra en Leo Blokhuis en. ‘Shelly’ is toch wat commerciëler en eenmaal na het uitbrengen en het succes daarvan vlogen de deuren open.’

Je hebt dit jaar al behoorlijk wat shows en support shows mogen spelen, een mooie voorbereiding voor de reeks Popronde shows die je speelt. Hoe bevalt het spelen op de Popronde tot nu toe en heb je voor de shows nog uitgepakt, of speel je nog niet gereleasde nummers bijvoorbeeld, waarvoor mensen echt even een kijkje moeten nemen?

‘Het spelen is heel leuk, maar soms als ik op een wat mindere locatie sta geniet ik er wel wat minder van. In mijn shows speel ik eigenlijk gewoon mijn hele album en ik heb ook een cd bij me met vijf nummers van m’n album die je nog nergens kunt beluisteren behalve op die plaat! Ik sta soms alleen, soms met band die echt steengoed is.’

Welke Popronde acts heb je zelf al kunnen checken en vond je tof?

‘Ik heb nog niet echt veel gezien, want na je eigen show ben je toch ook nog druk en je bent moe. Maar ik heb Sophie van Hasselt gezien, dat was heel goed en haar decor vond ik heel cool. En verder doen er wat vrienden van mij mee zoals FIEP en Mood Bored die ik natuurlijk support.’