Het zijn vragen waar muzikanten mee kunnen worstelen: de klik is – al dan niet tijdelijk – weg en het algemene gevoel ‘voor wie doe ik het nou?’ of ‘wil ik hier mee verder?’, ontkiemen zich ergens in het achterhoofd. Rapper Timm kent ze. De inmiddels 35-jarige rapper zit al meer dan tien jaar in de rapgame, zag genres komen en gaan en vond het de afgelopen jaren moeilijk om zich te identificeren met het geluid van hiphop anno nu. ‘Ben ik dan misschien een oude lul?’, vraagt hij zichzelf af, om dan met een grijns zelf het antwoord te geven: ‘Ja, absoluut, maar ik vind dat niet erg. Ik vind het vet wat anderen met dat soort beats kunnen doen, maar ik hoef zelf niet mee te gaan op die waves. Daar zit mijn hart niet in.’
Waar dan wel, werd pas duidelijk toen Van Dongen contact had met producer Alan Aarts, tevens bekend van de Bredase indierockband Damé. Aarts speelde voorheen al in de live-band toen Timm nog Timmietex was en de twee zijn allebei ook docenten op de Herman Brood Academie in Utrecht. Van Dongen: ‘Wat Alan zelf maakt, staat ver van de hiphop, maar we hebben veel zitten ouwehoeren, niet per se meteen wat gemaakt, maar vooral fantastische platen opgezet. Frank Ocean, Tyler, Kanye, N*E*R*D; die maken tijdloze muziek en zijn niet vies van experimentele geluiden. Alan en ik snappen elkaar daarin en omdat de coronamaatregelen contact moeilijk maakte, hebben we de eerste opzetjes gemaakt via Discord. Hij hoefde maar een gitaarsample te sturen, een akkoordenprogressie en wat drums, dan kon ik aan de slag met arrangeren. De manier van muziek maken is wat dat betreft totaal anders dan met beatmakers gaan zitten. Ik zeg niet dat de ene manier beter is dan de andere, maar met Alan heb ik wel mijn draai gevonden ja.’
Tekst gaat verder onder de foto
Hij hikte dicht tegen compleet stoppen met muziek maken onder zijn eigen naam, maar met een muzikale producer heeft rapper Tim van Dongen – alias Timm – alsnog een hernieuwde waardering gevonden voor hiphop. Daarvoor staat de periode van de vroege jaren nul centraal; een tijdperk waarin hiphop onder aanvoering van legendes als N*E*R*D een nieuw era inging en Van Dongen nu als dertiger op kan terugblikken als een veelbewogen moment in zijn leven. De eerste single ‘17’ is sinds kort uit en er komen nog meer aan voordat zijn nieuwe album uitkomt.
'De ene manier van beatmaken is niet beter dan de andere'
Voor de teksten heeft Timm zich voor een groot deel laten inspireren over hoe het allemaal was toen hij zeventien was. ‘Ik leerde toen echt hiphop kennen en werd verliefd op de sound van een flashy tijdperk en een album als Get Rich Or Die Tryin’ en al die door The Neptunes geproduceerde hits mijn grote inspiraties werden’, zo legt hij uit. ‘Die tijd was voor mij persoonlijk een van onbezorgde zomeravonden, maar ik tackle ook beladen onderwerpen zoals mijn ADHD, de burn-out van mijn vriendin, de zelfmoord van een goede vriend… ja, dit wordt absoluut een persoonlijk album. Thomas van Boef en de Gelogeerde Aap heeft al wat tracks gehoord en zei iets wat mij niet zinde, maar achteraf geef ik hem alsnog gelijk; hij noemde het ‘Timmietex 2.0’. Mijn artiestennaam is misschien volwassener geworden, maar nu is mijn muziek en mijn persoon het ook. Met de Blowlands EP waren de tracks goed, maar het was een donkere karikatuur van mijzelf. Dat heb ik meer met terugluisteren naar oude tracks, dan denk ik ‘joh, al dat rappen over zuipen, smoken, wijven; stel je niet zo aan’’.
Met ‘2003’ heeft Van Dongen grote plannen. Zo zal er in de aanloop naartoe op verschillende momenten nieuwe singles worden gedropt, compleet met clips en is het op termijn de bedoeling dat de tracks met live-band op podia te horen zijn. Dat zal voor hem ook weer even wennen zijn, want de laatste keer dat hij op een stage zijn eigen muziek heeft laten horen, is alweer zes jaar geleden. Van Dongen: ‘Het zal heel persoonlijk zijn, zeker ook omdat ik op sommige tracks zing. Ik ben ook wat zenuwachtig, maar sta helemaal achter wat ik sta. Ik meen het als ik zeg dat dit Edison-waardige producties zijn en het hoeft echt niet altijd allemaal succesvol te zijn, maar een beetje erkenning zou tof zijn. Een optreden op Lowlands de kers op de taart.’