Door bouwwerkzaamheden van de Hall of Fame is het concert van Aafke Romeijn verplaatst naar Theater de Nieuwe Vorst en het is voor iedereen even wennen. De avond wordt ingeleid door een muur van rook waardoor het brandalarm twee keer voor de show en een keer tijdens het voorprogramma afgaat.

PuntJudith

Driemaal is scheepsrecht. Wat lijkt op een defect brandalarm dat twee keer voor, en een keer tijdens het voorprogramma PuntJudith door het gebouw schreeuwt, is eigenlijk gewoon een voorbereiding op de muur van synths die deze avond tekent. Een nadelig puntje: het is een zitconcert. PuntJudith doet haar uiterste best om de toeschouwers van hun billen af te krijgen, tevergeefs. Haar muziek luistert meer als ritmisch spoken word dan voetjes-van-de-vloer, maar ze zet wel de toon voor de avond. Nederlandse woordenkunst met clubsynthesizers; daar gaat het om.

Aafke Romeijn

Aafke Romeijn heeft een setlist vol actualiteiten meegenomen. Het thema genderongelijkheid komt voorbij, ze zingt over haar depressies in onder andere ‘Zuidas’ en ‘Piepschuim’ maar ook over de luchtigere hedendaagse stekjes- en plantjescultuur die het stadsleven groener maken.  

Het is de verlate presentatie van haar nieuwste album, Godzilla, dat in coronatijd is uitgebracht. De synths en bastonen worden flink opgevoerd in deze live-setting waardoor de balans die op de plaat te horen is een beetje verdoezeld wordt. Maar om haar lied 'South Park' zeer ruim te parafraseren: 'Maar ik kan nog niet weggaan, er staan nog liedjes op de lijst die ik zeker nog moet horen voor de lichten doven.'  

De pianocover van De Jeugd van Tegenwoordig's ‘Huilend Naar De Club’ bijvoorbeeld en de samenwerking met Spinvis ‘Ameland’. Dankzij Romeijns oeuvre, dat, naast haar eigen nummers, gevuld is met samenwerkingen van andere grote, Nederlandstalige muziekmakers, voelt deze post-corona live-comeback als een grootste hitsshow. En dat is bijzonder, want uiteindelijk draaide dit optreden om haar nieuwste nummers. Godzilla is ook live goedgekeurd.