Publiek bij Fatboy Slim op Paaspop 2018
DJ's die nog actief zijn en de vijftig zijn gepasseerd verdienen een bijzonder soort respect en schrijver dezes (kocht als 14-jarige met zuurverdiende centen voor het eerst een CD: 'You've Come A Long Way Baby') vindt dat al helemaal van toepassing op Engelsman Norman Cook, beter bekend als Fatboy Slim. De inmiddels 54-jarige dj/producer was bijna eigenhandig verantwoordelijk voor het big-beat genre waarbij housemuziek doorspekt werd met meer drumbreaks per tel dan je voor mogelijk hield.
Toepasselijk genoeg is het aantal mensen per vierkante meter in de Stardust hier op Paaspop ook absurd hoog. Iedereen wil wat meekrijgen van Fatboy Slim's dj-set, Lil Kleine inbegrepen die links vooraan met zijn vriendin en entourage in spanning wacht. Buiten is het chaos, want de tent is maar van één kant te betreden en te verlaten, waardoor de beveiliging wel móet ingrijpen om alles in goede banen te leiden. Binnen wordt er al her en der gefluisterd dat de beste man al lang niet meer van de big beat is, maar zich meer heeft toegelegd op electro house in het verlengde van hit Eat Sleep Rave Repeat.
Cook zelf, blootvloets en getooid in vette grijns en kleurig bloemenbloesje, laat daar geen twijfel over bestaan. In het openingskwartier vuurt de Fatboy salvo's af en teaset met zijn meest herkenbare vocal samples zoals 'funk soul brother', 'I have to praise you' en 'I see you baby, shaking that ass', maar wie komt voor zijn originele sound, hoeft niet lang te blijven. De samples worden gemixt over big room house nummers en het tempo zal dan ook anderhalf uur lang niet boven de 130 BPM uitkomen.
Dat maakt het publiek in de Stardust niets uit, dat gaat goed los, maar is wel verbazingwekkend stil als Slim een low filter gebruikt en het uitblijven van gejoel of gefluit iets treurigs heeft. De Brit zelf draait vrolijk door en voelt zich gesterkt om op de helft van zijn set de sprong in het diepe te wagen. Vleugjes electro, acid, afrobeat en zelfs latin en italo komen voorbij. Een electronische charcuterie die niet aan iedereen is besteed, maar na een kwartier heeft de grootmeester alsnog weer een stijl te pakken waar iedereen om kan juichen; het op rave-gestoelde soort house. Bangers als Chocolate Puma's remix van zijn eigen Where U Iz komt voorbij, CLS klassieker Can You Feel It krijgt een rave-sausje dankzij Prok & Fitch en met Camelphat's interpretatie van Right Here, Right Now komen we nog het dichtste in de buurt van een echte Fatboy Slim-klassieker.
En dat voelt toch als een gemis. Ook al draait Cook lekker oldskool door niet te pre-mixen of de sync-knop te gebruiken,het geluid had zeker wat oldskooler gemogen, al is het maar voor een beetje afwisseling in het tempo. Het is begrijpelijk, want als Fatboy Slim heeft Cook vast en zeker al zijn hits veel te vaak gedraaid, maar mogen ze nog één laatste keer? Alsjeblieft? (BVD)