Drummer Wessel nam de gitaar over: “Ik ben niet een heel goede drummer. Ik ben gewoon een gitarist.” Van de drie andere gitaristen bleef er één over: Edward. De drummer werd van buiten de school aangetrokken: “Binnen school zijn er niet heel veel mensen die graag in een punkrockband willen drummen,” vertelt Luc. Luc nam met deze stoelendans ook gelijk de rol van frontman en bassist over: “Ik zong daarvoor nooit in bands. Het heeft ook wel even geduurd voordat het ergens op sloeg.” Luc voelt zich niet de leider van de groep: “Het is niet de ‘Luc Jeuken band’.”
To Adelaide heeft sinds vorige week haar EP uit, die – heel verrassend – de naam 'Adelaide' heeft. De groep begon als een afstudeerproject voor de Rockacademie in Tilburg: “We hadden het idee om wat demootjes op te gaan nemen en wat try-outjes te gaan doen. Eigenlijk niks serieus.” In dat project zat volgens frontman Luc Jeuken niet heel veel toekomst: “Dat hebben we één semester volgehouden. Daarna hebben we de bezetting veranderd.”
De bezetting
De chemie
Toen de stoelendans voorbij was, konden de bandleden het langer volhouden dan één semester: “Sinds dat we met z’n vieren zijn gaan spelen is de chemie heel goed,” vertelt Luc. “Voor ons gevoel heeft iedereen zijn plekje in de band.” Dit zie je terug in het werk van de band: gitarist Wessel heeft de plaat opgenomen en gemixt, de zanger maakte de teksten en leverde de cover (een foto van een goed bevriende ex van de zanger) en de melodische gitaarlijnen op de EP zijn het werk van gitarist Edward. Luc heeft hierdoor nooit het idee dat hij de kar moet trekken.
De muziek
“Old-school hardcore/punk met de melodie van shoegazebands, maar dan met een iets meer theoretisch onderlegde songwriting” is hoe de frontman de muziek omschrijft. Die songwriting is op het depressieve af. Emo, zou je kunnen zeggen, zeker met teksten als: “Slowly moving forward but always falling back.” Luc is verantwoordelijk voor die teksten. Voor hem is het een manier om zijn ervaringen eruit te gooien: “Het is niet per se dat ik een heel depressief iemand ben, maar het is soms gewoon lekker om al die kutervaringen eruit te filteren en op één hoop te gooien, erover te schrijven en dat er dan live gewoon letterlijk uit te schreeuwen.” Die teksten zijn vaak aan meisjes gericht. Daarom kreeg de band de naam ‘To Adelaide’. Een aanhef gericht aan een meisje. Een meisje dat Luc ooit op Tinder tegenkwam.
©
Jostijn Ligtvoet / Jostijn Ligtvoet Fotografie
De tour
Hoewel de band misschien ontstaan is in Tilburg, vermijdt de groep de stad in zijn eerste tour. Dat doen ze heel bewust: “Veel bands die in Tilburg ontstaan komen nooit verder dan Tilburg.”
Daarnaast wil de band eerst naam gaan maken met hun liveoptredens en releases: “Dan hebben we ook iets te vertellen hier. Nu zou het idee zijn: we zijn een nieuwe band en we hebben muziek. We willen als het moment daar is Tilburg echt iets laten zien.” De band hoopt dat dat moment ergens in het voorjaar van 2018 gaat komen.
De toekomst
Toekomstplannen heeft To Adelaide genoeg. De tweede EP moet over een half jaar uitkomen en een liveregistratie staat ook al gepland. Constant met materiaal komen is het idee en vooral productief blijven. Dit alles wel op eigen houtje: “Ik wil niet smeken om een label of om een boeker. Ik wil juist zoveel mogelijk zelf doen.” Waar deze eigenwijze ambitieuze aanpak de band gaat brengen, is vooralsnog een onbeantwoorde vraag. In de tussentijd kunnen wij alvast genieten van de eerste EP.