Oedspeler Haytham Safia en zijn U’Duet mogen vanavond het spits afbijten voor een slechts door enkele plukjes mensen bevolkte zaal. De uit een dorpje bij Nazareth afkomstige Safia verwijst begrijpelijkerwijs naar de uitzonderlijke hitte als oorzaak van de geringe opkomst. Wel jammer, want de oosterse muziek die hij met zijn trommelende Soedanese kompaan Osama Mileegi ten gehore brengt, past juist heel goed bij deze temperaturen. Praktische overwegingen hebben dit tweetal naar eigen zeggen tot deze bescheiden instrumentale combinatie gebracht (zo passen zij met hun muzikale gerei gemakkelijk in een auto), maar zeker is dat ze tevens goed werkt: Niet alleen vullen snaren en percussie elkaar prima aan, ook blijken beide spelers behoorlijk competent op elkaars instrumenten. Aldus krijgen we naast verscheidene Arabische liederen ook een enkel stuk voorgeschoteld in een ‘meer Afrikaanse, pentatonische stijl’, zoals Safia het uitdrukt. Een fraaie start van deze samenkomst.
In het kader van het talententraject New Arrivals was Matteo Myderwyk de afgelopen jaren regelmatig in Paradox en wijde omgeving te aanschouwen. Een performance op Into The Great Wide Open leverde de pianist een contract met het befaamde Nederlandse indielabel Excelsior op, waarbij afgelopen weekeinde zijn solodebuut ‘To Move’ verscheen. Dat vroeg natuurlijk om een release party op het vertrouwde nest, die op een tropische zaterdagavond plaatsvond en verder werd opgeluisterd door wereldduo Haytham Safia & U’Duet en de popclassicisten van VanDryver.
Tegen de tijd dat spilfiguur Matteo Myderwyk het podium betreedt, blijken er toch meer mensen tevoorschijn te zijn gekomen uit verschillende hoeken en gaten, waardoor de zaal een aangenaam gevulde indruk wekt. Deze grotere bevolkingsdichtheid heeft gelukkig niet een toenemende onrust tot gevolg, zodat de intieme klanken van Myderwyk, die stilte van node hebben, ten volle tot ontplooiing kunnen komen. De pianist groepeert de nummers van zijn debuut voor de gelegenheid in een soortement van spontane suites, die vloeiende gehelen vormen en ruimte laten voor improvisatie. Het resulteert in een optreden dat de emotionele eb- en vloedbewegingen van een denkbeeldige film lijkt te volgen, hetgeen overigens niet zo verwonderlijk is, aangezien de pianist (toen nog aangekondigd met puntjes op de y’s) op Incubate en bij talloze andere gelegenheden veel ervaring heeft opgedaan als inventieve begeleider van cultfilms. Vertrekkend vanuit relatief eenvoudige en toegankelijke muzikale patronen weet Myderwyk zijn spel een grote gevoelsmatige, bij vlagen welhaast tranceverwekkende lading mee te geven. Uitstekend gedaan (en mooi dat trajectbegeleider Bartho van Straaten ook een exemplaar van het album overhandigd krijgt).
Na dit indringende optreden is er nog plaats voor een vrolijke noot met dank aan de New Arrivals-collegae van VanDryver. Helaas laat een aanzienlijk deel van de even tevoren nog aanwezigen hier wederom verstek gaan, wat niet pleit voor het gevoel voor humor en schwung van deze bezoekers. Het ‘huwelijk van pop en klassiek’, zoals frontman en zanger Arjen van Wijk het groepsgeluid omschrijft (en dat gaandeweg de show zelfs evolueert naar een ‘kruising’), is namelijk bepaald feestelijk te noemen. De ongebruikelijke werkwijze van dit ensemble is om popliedjes op de gitaar te componeren, dit instrument vervolgens in de uitvoering te elimineren en in plaats daarvan met onder meer saxofoons, geassorteerde percussie en elektronica aan de slag te gaan. Het leidt tot pakkende en aanlokkelijke arrangementen, die ‘deskundig’ aan elkaar geregen worden door de bizarre zotteklap van Van Wijk. (“Heeft er hier iemand in het leger gezeten? Helemaal niemand? Dus als Tilburg aangevallen wordt, moeten ze hier beginnen... Ah, deze mevrouw vooraan vraagt wat dat met onze muziek te maken heeft. Nou, dat hangt dus samen met het volgende nummer.” Om daarna zonder verdere uitleg het stuk in te zetten.) Een sprankelend slot van een gevarieerde avond.