Opwarmer van de avond is het uit het centrum van ons land afkomstige Wrang, dat weliswaar slechts een paar maanden een demo uit heeft, maar wel ervaren rotten van acts als Weltschmerz, White Oak, Nevel en Deliterious herbergt. De heren vergasten ons op thrashy black metal van het meer vuige en vuile soort met een ietwat landelijke uitstraling, die men visueel goed ondersteunt met gescheurde shirts en zwarte vegen in het gezicht. De gedeelde liefde voor de zwarte vlam wordt overtuigend over het voetlicht gebracht, niet in de laatste plaats door de kermende frontman die met vuistslagen tegen zijn eigen voorhoofd het levensgevoel van de aanwezigen treffend illustreert. Het materiaal loopt inhoudelijk nog wel wat uiteen, iets dat men vaker ziet bij beginnende bands die hun sound nog aan het ontwikkelen zijn, maar de toon, of beter de wanklank, is gezet.
Plage laat gitzwarte samenkomst in razernij eindigen
Drawn Into Descent weet menig duister hart te verwarmen
Aangemoedigd door het succes van het Little Devil Ritual Black Fest in de enige werkelijk koude periode van deze winter, heeft organisator Niels 't Hoen nog wat zwartgeblakerde avonden in het Tilburgse metalthuishonk geprogrammeerd. Volgende week zondag betreedt onder de noemer 'Nights of Terror' een viertal bands dat het linkerpad bewandelt de planken, maar voor het zover is kunnen we ons deze vrijdag al onderdompelen in de sinistere klanken van enkele bands uit de niet al te verre omtrek.
WRANG
DRAWN INTO DESCENT
Hierna komen we in relatief rustiger vaarwater met het Mechelse Drawn Into Descent, dat voor een meer romantisch-melancholieke benadering van het duisterste metalgenre opteert. Als we ons niet vergissen zagen we ergens in een interview al de vergelijking met Alcest voorbijkomen, en of we dat nu goed onthouden hebben of niet, feit is dat het geluid wel wat weg heeft van deze band. Een nieuwere benadering van deze ondertussen al enkele decennia oude muziekstroming dus, maar één die er in slaagt het macabere gevoel van weleer te integreren in een wat warmer aandoende klank. De jongelieden hebben blijkbaar al een behoorlijke indruk achtergelaten in hun thuisland, getuige de Vlaamse tongval die hier en daar om ons heen opklinkt, en na dit optreden kunnen we deze dames en heren alleen maar gelijk geven. Voor ons de top van de avond.
PLAGE
Die eerdergenoemde dames zullen het voor het merendeel waarschijnlijk met ons eens zijn dat afsluiter Plage het niet van subtiele gemoedschakeringen moet hebben. Hun ziedende Schwarzmetal komt als een schier onontwarbare brij ons gehoorkanaal binnen sijpelen, nu ja, kolken, om daar een interessant spel aan te gaan met de reeds aanwezige tinnitus. Dit Duits-Deense gezelschap (dat zich, als we af mogen gaan op het wat onhandige gepruts van de frontman met de witbekruiste rode vlag, als overwegend Deens afficheert) is kortom van de woeste oude school die de ouderwetse corpse paint en het molenwiekende haar nog in ere houdt. Muzikaal kunt u het plaatje verder zelf wel invullen, dus is het misschien aardiger om op te merken dat de standaardfysiologie van twee bandleden hier opvallend is omgedraaid: de gitarist blijkt de zwaarlijvige rots in de branding, terwijl de spinachtig beweeglijke bassist de hals van zijn instrument een wel zeer intensieve massage geeft. Voor ons is het wat moeilijk om na de vorige band naar dit geweld om te schakelen, maar dat blijkt niet voor iedereen het geval, want tussen de nummers door zijn de kreten niet van de lucht en weet ook menige vuist zijn weg naar diezelfde lucht te vinden. De band blijft echter ongenaakbaar en stapt, ongetwijfeld tot teleurstelling van sommigen, na het laatste nummer resoluut het podium af.
Bent u er voor in om bij kaarslicht en wierookgeur ook zelf eens uw meer onmaatschappelijke en mensvijandige gevoelens te verkennen, dan kunnen we u de bijeenkomst van aankomende zondag van harte aanbevelen.