Fraanje/Goudsmit/Mahall/Rohrer doet Paradox aan voor uniek Nederlands concert

Veelzijdig improvisatiekwartet amuseert zichzelf en publiek met tweetal ontspannen sets

Wouter de Waal ,

Het zijn bepaald geen onbekenden die deze Goede Vrijdag het podium van Paradox betreden: zowel individueel als collectief is men hier regelmatig te bewonderen. Pianist Harmen Fraanje, gitarist Anton Goudsmit, basklarinettist Rudi Mahall en trommelaar Samuel Rohrer zorgen vanavond voor een prima begin van het Paasweekeinde met een grillig, speels, maar zeker ook lyrisch optreden.

Anders dan gebruikelijk bij dit soort concerten roept de aankondigster de muzikanten niet één voor één het podium op (de heren hebben uitdrukkelijk aangegeven daar geen behoefte aan te hebben), maar ze weet voor aanvang nog wel te melden dat dit de enige plek op Nederlandse bodem is waar het kwartet gedurende deze tour halt houdt. Een opvallende keuze, die echter best wel eens samen zou kunnen hangen met het feit dat Fraanje hier in vroeger tijden talloze uren achter de toetsen heeft doorgebracht. Vast staat in ieder geval dat de pianist met zijn talrijke composities een groot stempel drukt op het groepsgeluid, waarin een zuidelijk getinte lyriek (die bij vlagen zulke uiteenlopende figuren als Yann Tiersen en Claude Debussy in herinnering roept) hand in hand gaat met een sterke neiging tot experiment en onverwachte wendingen.

Dat neemt natuurlijk niet weg dat de beide sets die deze avond de revue passeren onmiskenbaar groepswerk zijn, niet alleen door incidentele bijdragen op compositievlak van de andere spelers (zo komt Mahall nog met een kenmerkend fel stuk aanzetten), maar ook en vooral door de spontane interactie tussen de vier muzikanten, die heel ongedwongen en niet zelden met de nodige humor tot stand komt. Geheel in overeenstemming met deze sfeer doet Fraanje overigens al gauw geen moeite meer zijn nummers 'officieel' af te kondigen, doch houdt het liever op vrolijke tussenwerpsels als “dit waren twee Italiaanse plaatsen en iets krakkemikkigs”. Het zal niet verbazen dat de aanpak van dit viertal inderdaad hier en daar garant staat voor wat schurende momenten. Opvallender is echter hoe vaak men er samen wonderwel uitkomt – als een veelkoppig maar toch geïntegreerd organisme.

De foto's bij dit artikel zijn ontleend aan het 3voor12-archief.