Stukafest 2016 opent dit jaar in Theater De Boemel met de van oorsprong Franse singer-songwriter Cedric Debled, oftwel The Graine. Doordat het publiek zich allemaal in de hoekjes verstopt, lijkt de zaal leeg. Het lijkt de Fransman niet te deren; hij vult de lege ruimte door ijverig met zijn loopstation laag op laag te bouwen met geluid. Ook gebruikt hij verschillende gitaartechnieken, van tokkelen tot slaan, terwijl hij tegelijkertijd nooit ver van zijn folkroots raakt. Debled haalt alles uit te kast om de aandacht vast te houden; vooral het gruis in zijn stem zorgt voor wat diepgang. Maar alle zangtechnieken en diverse tokkelmethodes ten spijt, wordt dit voor The Graine een avond waarin hij de spanning moeilijk tot het einde kan vasthouden. (LdF)
Stukafest 2016 blijft op vertrouwde pad
Festival even divers en intiem als altijd
Het muziekprogramma van Stukafest 2016 is door de jaren heen wel eens groter geweest, maar de wél aanwezige muzikanten zorgen - zoals we van het studentenkamerfestival gewend zijn - voor een even diverse als intieme avond.
The Graine kan aandacht moeilijk vasthouden
Intieme oefensessie met The Hague Blues Orchestra
Het is niet makkelijk om tijdens Stukafest te spelen op de locatie die het verst verwijderd is van het Tilburgse centrum. Op Apennijnenweg 4, bij Fontys Stappegoor en de Euroscoop, is het aan The Hague Blues Orchestra om dit jaar die ondankbare taak op zich te nemen.Op voorhand hebben drie betalende bezoekers besloten een kaartje te kopen voor de psychedelische fuzzsurfband, zoals de Hagenezen het zelf op hun Facebookpagina omschrijven. Maar gelukkig is daar de charme van het Stukafest; de centrale ruimte van het woonblok waar de band speelt, vult zich gewoon met huisgenoten. Het gevolg: eeen sfeer alsof je in het oefenhonk van de band staat.
Er staat een tray bier voor het drumstel, en een fotostatief met een houten latje doet dienst als microfoonstandaard. Het maakt allemaal deel uit van The Hague Blues Orchestra intimate experience. Tussendoor wordt er nog Temples-achtige, lome psychedelica gespeeld. Je verwacht het niet van een band die zich voordoet als bluesorkest, maar het werkt allemaal wel. Voor de wegblijvers een gemiste kans. (JdC)
Bells of Youth floreert met akoestische set
Bells of Youth weet een verbluffend optreden neer te zetten in Theater de Boemel. Deze vijf vrouwen hebben iets weg van The Staves in deze akoestische setting; het repertoire is net zo sterk, en hun stemmen harmoniëren fantastisch. Elk van de vijf Bells kan de rol van frontvrouw vervullen, niet voor niets wisselen de dames elkaar regelmatig af. De akoestische versies van hun nummers klinken heel puur en ongepolijst; de minimale arrangementen halen de kracht van Bells of Youth volledig naar boven. (LdF)
Jack and the Weatherman is sympathiek, maar mist variatie
In een knusse woonkamer van een prachtig versierd studentenhuis aan de Primus van Gilsstraat tonen Berry Krikken & Sebastiaan Weerman, alias Jack and the Weatherman, zich geweldige gastheren. De Haarlemmers kunnen op meer opkomst rekenen dan The Hague Blues Orchestra, maar keuvelen op voorhand en tussen de nummers door met zoveel mogelijk toehoorders. Zo vertellen ze over hun buitenlandse tour waarbij hun busje werd leeggeroofd en ze zonder gitaren zaten. Dankzij een benefietconcert staat het duo hier nu met twee gitaren en een elektrische basdrum. Zei daar iemand Mumford and Sons?
Het is ook meteen het manco van Jack and the Weatherman. Ieder nummer begint met een tokkelsectie, waarna de drum invalt en het nummer verder voortkabbelt richting het einde. Je ziet hier twee hardwerkende muzikanten met zes miljoen streams op Spotify, die hun verhaal met passie en humor brengen. Daar valt geen kwaad woord over te zeggen, maar een klein beetje variatie kan geen kwaad. (JdC)
De diversiteit, de intimiteit tussen publiek en muzikanten en muzikale verrassingen maken van Stukafest altijd een fijn festival. De editie van 2016 is daar zeker een vervolg op. We hebben weer zin in volgend jaar.