Birth of Joy, Paaspop, Jack Daniel's Stage, 27 maart 2016

Birth of Joy is lekker vies en sloopt zalen met honderden tegelijk. En dat bedoelen we letterlijk. Want de formatie van zanger en gitarist Kevin Stunnenberg, drummer Rob Hogenelst en organist Gertjan Gutman speelt in een gemiddeld jaar rond de honderdvijftig shows in een jaar tijd verspreidt over heel Europa. Dat doen ze met stampende bluesrock met seventies invloeden. Ja, weer een band die in de platenkast van hun vader heeft gekeken, zou je denken. En oké nummers als ‘Make Things Happen’ hebben een aardig The Doors-gehalte, maar het is nooit te cliché. De nummers zijn live vaak uitgerekter, bevatten talloze jams en zitten vol gierende gitaar- en Hammondsolo’s met zelfs uitstapjes naar noise en hardrock. Vuisten in de lucht en dansen maar.

En dansen dat is precies wat de Jack Daniel’s doet. “Het gaat stormen Paaspop, net nu wij moeten spelen”, schreeuwt Stunnenberg door de microfoon. Dan gaat het binnen ook maar stormen. Bij de eerste gitaarnoten van ‘You Got Me Howling’ knallen de stoppen door bij de smeltkroes van Paaspoppers die naar de tent is gekomen. Synchroon met de losgeslagen gitaar van Stunnenberg en het orgel van Gutman dat overuren draait, begint de storm van Birth of Joy en haar publiek.

Wanneer er vooraan al snel veelvuldig gedanst wordt, is er al snel een groepje dat meer wilt. Ze twijfelen; lijken te denken of ze het nu wel of niet moeten doen. Maar dan loopt de emmer over. Ze kunnen het niet meer houden. Vanaf de eerste uitgedeelde duw is de ruimte middenvoor het podium – waarom eigenlijk altijd daar? – wanneer Birth of Joy het gaspedaal indrukt het domein van de enthousiastelingen en hyperactieven die niet stil kunnen staan. Aansporing van Stunnenberg hebben ze niet nodig. Waar John Coffey vrijdag walls of death gebruikte en De Staat lekker witch-doctorde is een bewegende menigte voor Birth of Joy een middel voor een goede avond in tegenstelling tot een doel voor anderen.

“Keep my face covered with mud. You’re not the only one,” zingt Stunnenberg op ‘Grow’. Modder genoeg op het Paaspopterrein, maar de vloer van Jack Daniel’s is wonderwel schoon. Was dat niet het geval geweest en als Stunnenberg het publiek zou vragen om er eens lekker in te gaan rollen, dan was dat verzoek met plezier ingewilligd. De Jack eet uit de hand van Birth of Joy zonder dat daar, zoals hierboven al gemeld, aansporing voor nodig is. Er staat een aardige doorsnede van de duizenden die er vandaag zijn. Metalheads en hipsters, maar ook huisvaders die hun zonen wat muzieklessen geven. Die laatsten staan vaak wat glazig te kijken tijdens de uitgesponnen jams die Birth of Joy in de overloop tussen nummers door speelt.

Diezelfde jams zorgen ook voor inkakkertjes. Ze zijn soms iets te moeilijk en niet voor iedereen te behappen. De dansers vooraan verliezen hun ritme en zijn genoodzaakt even bij te komen. Het is slechts een kritische observatie van een verder uitstekend optreden van Birth of Joy. Na jaren ijverig zaaltjes kapotspelen wacht nu het grote werk, en dat begint al meteen na de show door bij 3FM aan te schuiven. Birth of Joy is hot property en toont aan dat hard werken ooit beloond wordt.