Voor iedereen die wel een paar stevige krakende noten aan het begin van de avond kan gebruiken, heeft Stukafest dit jaar wat gratis voorpret geregeld in de gedaante van het Tilburgse herrietrio Beroerte, dat enige weken geleden trouwens ook al op het Bierfeest 2.0 van dezelfde organisatie mocht aantreden. Een beetje veel van het goede, zou je misschien denken, maar van dit fijne combo krijg je niet snel genoeg – al helemaal niet in de toepasselijk ongepolijste omgeving van een nauw studentenhok, waarin muzikanten, publiek en primitieve apparatuur dicht op elkaar gepropt staan. Het materiaal is meestal behoorlijk rauw, hoewel men ook niet terugschrikt voor een enkele ballade, en de Nederlandstalige teksten zijn vaak leuk gevonden, of het nu gaat om de voor ons persoonlijk tamelijk confronterende uithaal naar deviaties van het ABN in 'Je Nederlands' of om de treffende karakterschets 'Sophie', in onze oren de grootste hit van dit drietal. Een prima start van dit Stukafest, inclusief kosteloos bier nog wel (althans, we hopen dat we dat goed begrepen hebben). (WdW)
Krappe kamertjes voor maximaal plezier bij Stukafest
Van verfspugers tot Survival Guides
Alweer de zesde editie van Stukafest in Tilburg voltrok zich afgelopen donderdag in diverse kamertjes verspreid door de stad. Een breed aanbod van muziek, dans, theater en nog meer maakte Stukafest tot weer een zeer aangenaam feest. Een dwarsdoorsnede van de avond.
Beroerte
Charl Delemarre
In de huiskamer van Huize Esma staat een drietal muzikanten met twee gitaren en een contrabas. In deze laatste ronde van de avond ontroert singer-songwriter Charl Delemarre het publiek met zijn Nederlandstalige chansons. De emotie en intensiteit waarmee hij de nummers ten gehore brengt doet gelijk denken aan Ramses Shaffy. Tussen de nummers door kan men, buiten het oprechte applaus om, een speld horen vallen. Het publiek hangt aan de lippen van Charl Delemarre en is daarom ook muisstil. De nummers hebben stuk voor stuk een gevoelige boodschap die prachtig tot zijn recht komt door het statige stemgeluid van Charl. Hij zingt over liefde, de zin van het leven en de maatschappij. Bij het laatste nummer pakt het drietal uit. De muzikanten nodigen het publiek uit om met ze mee te zingen, met effect. (JJ)
Bazzookas
Het afgelopen najaar maakte dit samenwerkingsverband tussen VanKatoen-frontman Bas 'Bazz' Barnasconi en skaformatie The Palooka's al veel indruk met een stomend concert voor een overwegend jeugdig publiek in de Extase, dus het is niet zo vreemd dat de organisatie van Stukafest deze mannen graag wilde boeken. Zo'n achtkoppig gezelschap kun je natuurlijk niet in elke willekeurige studentenkamer kwijt, maar in de gemeenschappelijke ruimte van de alternatieve woongroep 'MDKLNKRT' aan de Lange Nieuwstraat heeft men een zeer geschikte locatie gevonden. Bij de eerste ronde is de ruimte zowaar nog niet eens helemaal gevuld, maar de even vriendelijke als doortastende Bazz ondervangt dit door zijn band naar het kleinere meer duistere deel van de door een scheidingsmuur in tweeën gedeelde 'zaal' te verplaatsen, waardoor het aantal dansenden significant toeneemt en zelfs menig nuffig bebrild cultuurmeisje lichtjes met haar heupen durft te wiegen. Twee groepsfoto's eindigen dit oergezellige concert, dat bij velen zo in de smaak valt dat ze ook nog wel voor de volgende ronde willen blijven hangen. (MdW)
Neil Robinson
Te laat komen bij een cabaretshow is altijd een slecht idee. Dat blijkt ook hier weer het geval. Als we vijf minuten na aanvang plaatsnemen op een matras in de huiskamer van Sammi, worden wij door Canadese cabaretier Neil Robinson en zijn reeds aanwezige publiek ontvangen door een onverwacht luid applaus. Een warm welkom, hopen we dan maar. Gelukkig is Neil een man vol goede bedoelingen.
Hoe is het om als Canadees naar Nederland te verhuizen? Neil Robinson weet er alles van. Met zijn Survival Guide to the Dutch neemt hij Nederlandse gewoontes op de hak. Waar hij bijvoorbeeld het meest aan heeft moeten wennen is het overmatige gebruik van spreekwoorden door de Nederlandse bevolking, en vooral de, vaak onzinnige, letterlijke vertaling ervan. ‘’Unfortunately peanut butter’’, is volgens hem wel het toppunt. Ook de culinaire Nederlandse cultuur, of beter gezegd het gebrek eraan, krijgt er flink van langs. Ooit iemand horen zeggen: ‘’Honey, let’s get some Dutch tonight?’’. Nee, precies. (JJ)
Machinery
Levi van Huygevoort behoeft eigenlijk geen nadere introductie – zijn extravagante performances zijn immers al op veel plaatsen in Tilburg te zien geweest. Al enige tijd laat hij zich bij zijn live geïmproviseerde teken- en schilderactiviteiten begeleiden door gitarist en knoppendraaier Arnold Kooij, die ook vanavond het klankbed uitspreidt waarop Levi zijn woeste kras- en verfspuugseance kan bouwen. Het heeft altijd iets magisch om te zien hoe zich gedurende zo'n optreden op het aanvankelijk witte vel papier door de schijnbaar onberaden acties van Levi toch langzaam maar zeker een patroon begint af te tekenen. Het is wel te hopen dat de bewoners van het pand aan de Bredaseweg ook zijn keukenmesinterventies op de muur van hun gemeenschappelijke woonruimte op hun artistieke merites weten te schatten... (MdW)
Rockin' Robbish
Hoewel het letterlijk een studentenkamerfeest betreft, vinden veel optredens op het Stukafest begrijpelijkerwijs in woonkamers van studentenhuizen plaats. Dat is echter niet het geval bij Rockin' Robbish, die zich daadwerkelijk in een klein studentenkamertje aan de Goirkestraat genesteld heeft. De ene helft van dit bescheiden appartement biedt net voldoende ruimte voor de drumkit en gitaar van deze eenmansband, in de andere is plek voor zegge een dozijn toeschouwers. Tijdens de drukbezochte tweede ronde schijnt dat passen en meten te zijn geweest, maar bij de laatste, die wij bezoeken, is het iets rustiger, waardoor we comfortabel op een bank gezeten kunnen luisteren naar de energieke 'countrybluespunk' (we geven het beestje maar een naam) die deze onvermoeibare performer over ons uitstort. Covers van onder meer The Clash en Hank Williams III worden gecombineerd met eigen materiaal in een aangenaam rammelende set, gedompeld in een onmiskenbare kraaksfeer die in vrolijk contrast staat met de keurige meisjeskamer waarin dit optreden plaatsvindt. De keuze van nummers geschiedt spontaan, waardoor de muzikant niet echt zicht heeft op de lengte van zijn performance, die op een gegeven moment de gestelde tijd nogal overschreden blijkt te hebben. Dat is echter geen probleem: dit soort elementaire mensenmuziek kun je welbeschouwd eeuwig blijven luisteren. (WdW)
Mama Franko
Voetjes van de vloer, want bij het Delftse Mama Franko is het vanaf het eerste nummer al feest. Dit achtkoppige gezelschap mixt reggae, ska, hiphop, funk en balkan door elkaar en giet er een energiek en zonnig sausje overheen. Het is nauwelijks te merken dat ze deze set al voor de derde keer achter elkaar spelen, de muzikanten blijven goed op elkaar ingespeeld en geven elkaar de ruimte om te soleren. Muzikaal staat het als een huis, relaxte reggaenummers, oosterse balkanmuziek en een uptempo wals. Mama Franko is een sprankelende live-band die in staat is om in een korte tijd een groot feest te bouwen, dat belooft wat voor het komende festivalseizoen. (JL)
Shattered Lights
Joany Hazebroek, die je waarschijnlijk kent als Eurovisie-vertegenwoordigster Joan Franka, staat in de huiskamer van het studentenhuis aan de Primus van Gilsstraat te spelen met haar band Shattered Lights. De band is vorig jaar september geboren als project van de Herman Brood Academie, maar dat ging zo lekker dat de muzikanten nog steeds aan de weg timmeren. En hoe. ‘’Het was wel een zware bevalling’’, voegt een van de bandleden toe. De rest van de band knikt instemmend. Shattered Lights brengt een hele aangename combinatie van pop en rock, met hier een daar een rauw randje dankzij de vocals van Joany en de gitaarkunsten van gitarist Franky. De muzikanten zijn goed op elkaar ingespeeld en ook tussen de nummers door heerst er een gezellige interactie tussen zowel de band als het publiek. Ook de setting waarin de band staat te spelen draagt bij aan de fijne sfeer: de muren van de huiskamer zijn beschilderd met kleurrijke onderwaterwereldtaferelen en dit in combinatie met een subtiele lichtshow maakt het geheel af. (JJ)