Deze 20e editie is voor het eerst in tijden niet eens totaal uitverkocht (sla je slag met de laatste dagkaarten voor zaterdag). Heb je aan vier dagen niet genoeg, dan kun je woensdag al in Cul de Sac terecht voor de traditionele kick-off: de gratis toegankelijke Roadburn Hardrock Hideout. Verder gaat het van donderdag tot en met zaterdag los in de drie zalen van 013, het tegenovergelegen Patronaat en Cul de Sac. De zondagse Afterburner doet het met twee zalen minder. Dit jaar is meteen de laatste keer dat Roadburn in deze vorm plaatsvindt: via een verbouwing worden de Main Stage en Green Room (kleine zaal) fors uitgebreid en daarmee verdwijnt de Stage 01.

Spidergawd (donderdag, Het Patronaat)
Nog zo'n band die ons op Eurosonic omverblies en weer eentje met Scandinavische wortels. Spidergawd is niet de eerste band die het predikaat 'superband' meekreeg, maar zelden zagen we een groep het zo waarmaken. Zou niet moeten verbazen als je weet dat de ritmesectie van geweldenaren Motorpsycho meedoet. Tel daar gerust de jazzy saxofonist Rolf Martin Snustad en zanger-gitarist Per Borten bij op. De laatste is gezegend met een dijk van een heavy metal-stem. Maar bovenal is er dus die diep verslavende groove van drummer Kenneth Kapstad en bassist Bent Sæther. De optelsom leidt tot seventies hardrock, prog en bluesy stoner. De erfenis van Led Zeppelin, Kyuss, Motorpsycho en MC5 is bij de Noren in meer dan bekwame handen. (Ingmar Griffioen)

Wovenhand (donderdag, Main Stage)
Die donderdag is verdomd sterk geprogrammeerd. En toch als je die dag één act moet gaan zien, laat het dan een Amerikaanse zonderling zijn. David Eugene Edwards is als Wovenhand verantwoordelijk voor één van de meest gedenkwaardige Roadburn-shows ooit. De vroegere frontman van 16 Horsepower giet steeds intensere, duistere doch noch altijd door de Here begeesterde folk-noir in alsmaar intensere, bezeten liveshows. Die van Roadburn 2011 was min of meer een keerpunt in zijn loopbaan, een moment waarop Edwards zich leek te verliezen en toeschouwers uitdaagde, waarna hij uitgeput en verdrietig in de kleedkamer zat en toch ook een avond waarop hij ontdekte hoe goed het voelde als hij de duivel op z'n staart trapte. Hoezeer hij en het publiek dan in hun element raakten. Dat dus. Organisator Walter Hoeijmakers noemt het nog altijd een van de meest indrukwekkende Roadburn-momenten. En die is inderdaad hieronder terug te luisteren. Als de reprise van 2015 daar ook maar enigszins in de buurt komt... (Ingmar Griffioen)

Bongripper (donderdag, Main Stage, zondag)
Nog een band van de donderdag? Ja, we kunnen zeker niet om Bongripper heen. Vooral niet omdat de instrumentale doom/sludgeband uit Chicago donderdag de Main Stage afsluit met een integrale uitvoering van laatste album Miserable. Van Satan Worshipping Doom naar Miserable Doom. Veel slepender, bruter, donkerder, lager en beter wordt het niet inderdaad. Hoewel ze dan zondag terugkeren (god knows, wat die gasten tussendoor wel niet gaan uitvreten) voor nog een versplinterende set: "Bongripper's live punishment will make you a masochist for your Endless Descent Into Ruin." En het wordt nog beter: na die Live at Roadburn 2012 plaat (luister hieronder), brengt Roadburn de Bongripper klassieker Hate Ashbury (2008) opnieuw uit op blauw vinyl (in oplage van 250). (Ingmar Griffioen)

The Heads (vrijdag, Het Patronaat, zaterdag Main Stage)
Roadburn heeft inmiddels ook een aardige traditie opgebouwd met oude bands die op het podium terugkeren, met 60/70+ flower power-rockers The Pretty Things in 2013 als extreem voorbeeld. Dit jaar zijn The Heads die curiositeit uit het grijze, psychedelische verleden. De band uit Bristol is zelfs Artist in Residence van deze 20e editie. De Engelse psychrockers brachten vanaf 1990 twintig langspelers uit met psychedelica, kraut en riff-werk, die referen aan bijvoorbeeld Loop en The Stooges. The Heads zal zich in de vrijdagse set meer richten op 'tripped-out jams' en je zaterdag op de main stage 'de stratosfeer in spacerocken'. En dan zijn er ook nog shows van zij-projecten Kandodo (donderdag in Patronaat met gast Robert Hampson van Loop) en Paul Allen's Anthroprophh (speciale spaceset op donderdag in de Green Room). (Ingmar Griffioen)

Skuggsjá (vrijdag, Main Stage)
Het Scandinavische verleden neemt op deze jubileumeditie van Roadburn een centrale plaats in: het hoofdpodium wordt donderdag al meteen in Vikingsferen gehuld tijdens het speciale optreden van Sólstafir, dat meespeelt met cultfilm 'Hrafninn Flýgur', maar het hoogtepunt van de Noor(d)se invasie valt ongetwijfeld op de door Ivar Bjørnson en Einar "Kvitrafn" Selvik gecureerde vrijdag. Niet alleen staan ze die dag met hun respectieve prachtbands Enslaved en Wardruna op de planken, ook zullen ze het gezamenlijk gecomponeerde 'Skuggsjá', geschreven naar aanleiding van het tweehonderdjarig bestaan van de Noorse constitutie, voor het eerst buiten hun thuisland ten gehore brengen. Daar moet je natuurlijk getuige van zijn. (Wouter de Waal)

Briqueville (zaterdag, Green Room)
Minstens zo leuk als het weerzien met oude bekenden is echter het ontdekken van nieuwe bands. Heb je geen afkeer van zachtaardige black metal, dan kun je op zaterdag om drie uur terecht in het oude Patronaat (tegenwoordig Dudok) om te zien hoe Botanist met dulcimer en harmonium een ode brengt aan onze aardse flora. Ben je daarentegen in een meer occult-ritualistische stemming, dan kun je je een kwartier eerder positioneren in de Kleine Zaal voor het optreden van de jonge en enigmatische band Briqueville, die zich behalve door de verpletterende liveshows ook in de kijker heeft gespeeld door in de aanloop naar Pasen in plaats van eieren haar debuutelpee op twintig plekken in België en Nederland in de grond te stoppen. Die zijn inmiddels alle gevonden en de eerste persing van de plaat is ook al uitverkocht: vandaag kun je zien hoe die live uit de verf komt. (Maarten de Waal)

Tombs (zaterdag, Het Patronaat)
Tijd voor wat meer snelheid: razende black metal, met grunts, sludge, post-punk en duistere psychedelica. New Yorkers Tombs komen welbeslagen ten ijs, zo zagen we in 2012 al (luister hieronder) tijdens een loodzware, totaal overweldigende set. Vorig jaar kwam het vierde sterke album op rij uit. Savage Gold (op Relapse Records) is wat zwaarder en bozer en laat een vernietigende mix van post- en black metal horen, met blast beats en serieus riffwerk. En dat rond etenstijd in het Patronaat. (Ingmar Griffioen)

Izah (zondag, Cul de Sac)
Net als bij de vorige editie is muziekcafé Cul de Sac ook dit jaar weer een vooraanstaande festivallocatie. Een prima keuze, want kleinere acts hebben vaak baat bij een intieme kroegsfeer, zoals het optreden van Joe Buck Yourself verleden jaar bijvoorbeeld overtuigend demonstreerde. De plek is trouwens ook bij uitstek geschikt voor aanstormend lokaal talent: na Yama en Ggu:ll is het dit jaar tijd voor de mannen van Verbum Verus en Izah om de planken onveilig te maken, in het laatste geval zelfs met een complete albumpresentatie. Zeker even gaan kijken kortom. (Wouter de Waal)

Anathema (zondag, Main Stage)
Anders dan voorgaande jaren was er dit jaar een ware stormloop op kaartjes voor de Afterburner, die al snel uitverkocht. Het nieuws dat Anathema een speciale set zou komen spelen heeft daar ongetwijfeld een belangrijke rol in gespeeld. De legendarische Engelse doomband graaft zich op Roadburn in omgekeerd chronologische volgorde een weg door haar discografie, om uiteindelijk uit te komen bij eersteling 'Serenades'. Zelfs oud-bandleden Duncan Patterson en Darren White zullen voor de gelegenheid van de partij zijn. Niet te missen. (Maarten de Waal)

Ja natuurlijk hadden we ook Fields Of The Nephilim, Russian Circles, Enslaved, Wardruna en wat al niet meer kunnen tippen. Niet te doen dit. Succes met je route.