Eén prijs heeft spitsafbijter Go!Zilla in de Stadskelder alvast te pakken: die van bandnaam-die-het-meest-klinkt-als-zo'n-jaren-'90-p2p-programma-waar-je-dikke-virussen-van-krijgt. En warempel: op de site van Incubate linkt het festival naar een Wikipedia-artikel van Go!Zilla, maar dat blijkt per abuis over een bestaande downloadmanager te gaan die, je raadt het nooit, erg dubieus was vanwege adware die het programma automatisch installeerde.
De enige vergelijking met dit Italiaans trio is dat er aardig wat jaren '90-invloeden zijn te herleiden uit de grungy gitaarpartijen en in de eerste paar nummers lijkt de basloze band last te hebben van een virus, want echt van de grond komen doet het pas na twee trage catenaccionummers. Hun derde song is een soort psychedelisch mini-punkepos waarin een puntig ritme naadloos overgaat in een deinende wals. Vanaf dat punt komt de 'Go!' in Go!Zilla los en wisselt het netjes af tussen spannende psychedelica en garagerock die normaliter na een half uur wel volstaat, maar door de afwisseling vliegt een klein uur voorbij. En dat terwijl er driekwartier was ingeruimd.
Jammer genoeg is de zang vaak bedolven onder het eigen gitaargeweld, maar laten we daar vast aan gaan wennen; het moet raar lopen gaan we dat niet vaker meemaken op Incubate. (BD)