“Het idee voor Gifgrond ontstond toen we ruim zeven jaar geleden samen op vakantie waren in Porto. We kwamen erachter dat we ongeveer dezelfde muzikale voorkeuren hadden, en vonden het jammer dat er destijds in Tilburg geen plaats was voor het type experimentele muziek waarvan we hielden. Het ZXZW-festival besteedde er al wel aandacht aan, maar dat was maar eens in het jaar: je had hier niet zoiets als WORM in Rotterdam. Om deze lacune op te vullen, besloten we zelf bijeenkomsten te gaan organiseren in een eigen atelierruimte.”
“Aanvankelijk vroegen we Vincent Koreman [artistiek directeur van Incubate, toen ZXZW] om ons te helpen met het programma, aangezien hij veel connecties heeft in het culturele circuit. Na de geslaagde eerste editie bleken we het echter al snel helemaal zelf af te kunnen. Het netwerk van acts breidde zich ook heel vlot uit van lokaal naar internationaal. Tegenwoordig vinden heel veel acts ons via andere acts of via onze website, waardoor we het voor het kiezen gekregen hebben. Een belangrijk selectiecriterium voor ons is dat artiesten niet alleen gebogen achter een laptop of iets dergelijks met muziek in de weer zijn, maar ook een sterke visuele performance hebben. Die nadruk op het visuele is heel kenmerkend voor Gifgrond. Dat heeft natuurlijk ook te maken met onze gedeelde kunstacademie-achtergrond.”
“Wat Gifgrond ook bijzonder maakt, is de persoonlijke aandacht voor de artiesten. We ontvangen ze meestal al rond vijf uur, dan wordt er voor ze gekookt, ze kunnen hier overnachten en ontbijten voor ze weer verder gaan op hun tour. Dat is toch anders dan bij de meeste andere podia. Bovendien is er in de loop der jaren een klein, maar hecht netwerk van ‘Gifgrondfanaten’ ontstaan, die bijvoorbeeld achter de bar staan, of meehelpen met koken, of waar we een beroep op kunnen doen voor DJ-sets tussen en na de acts. Er is zelfs een artiest genaamd Toxic Chicken die op één van onze eerste bijeenkomsten heeft opgetreden en nu vanuit Thailand virtuele recensies over onze avonden schrijft [waarmee maar weer is aangetoond dat een grote verbeeldingskracht iedere afstand in tijd en ruimte kan overbruggen]. Al deze mensen dragen samen het podium.”
“Subsidie krijgen we niet, daar hebben we ook bewust voor gekozen. Het betekent wel dat we Gifgrond voor een groot deel uit onze eigen zak moeten betalen, maar daardoor kunnen we volledig onze eigen koers bepalen: we hoeven aan niemand verantwoording af te leggen. Zo blijft Gifgrond ook speels en eclectisch, niet gebonden aan regels, een beetje chaotisch en anarchistisch. We zijn niet op een ‘verheven’ of pretentieuze manier met kunst bezig, daar zijn andere podia voor. Performances hebben bij ons vaak een humoristische component en je mag er ook gerust op dansen. Wat trouwens wel leuk is om te zien, is dat met het wegvallen van veel cultuursubsidies steeds meer mensen dit soort ‘outlaw’-initiatieven gaan ontplooien, ook in Tilburg, waar we toen we jaren geleden begonnen één van de enigen waren. Zonder steun van instituties opereren betekent weliswaar dat iedere Gifgrondeditie in principe de laatste kan zijn, maar dat houdt het ook spannend.”