Reünie

Wie of wat heeft ervoor gezorgd dat de band weer bij elkaar komt voor een reünie?
“In 2006 stopten we met de band, maar we hebben daarna altijd contact met elkaar gehad. We wonen erg ver van elkaar vandaan. Twee bandleden wonen zelfs in het buitenland. Dus we zien elkaar niet vaak. We hielden contacten via onze mobiel en Facebook. Iedereen heeft altijd grappen lopen maken over een reünie. Vorig jaar november opperde zanger Perry Leenhouts in de groepsapp of we het serieus leuk zouden vinden om een reünieshow te doen. Iedereen zag het zitten. We hebben het idee vervolgens in het cafe verder uitgewerkt. We gaan niet meer eindeloos touren. Daar hebben we afscheid van genomen. Als muzikant heb je weinig financiële zekerheid. We hebben nooit een grote hit gehad. In Nederland werd ons succes langzaamaan minder en in het buitenland is het überhaupt lastig voor een Nederlandse band om echt iets op te bouwen. We dachten: oké, dan stoppen we ermee nu het nog leuk is. Nu kunnen we nog iets anders opbouwen.”

In 2006 was de laatste show van The Travoltas. Jullie speelden toen in Madrid. Perry Leenhouts zei, in een interview met 3voor12, dat The Travoltas de afscheidsshow expres niet speelde in Nederland. Het zou anders zo’n sentimentele ondertoon krijgen. Waarom doen jullie nu wel drie shows in Nederland?
(keihard gelach) “Dat klopt. Maar ik snap wel de teneur van zijn verhaal. In eerste instantie wilden we helemaal geen afscheidsshow doen, omdat het anders te beladen zou zijn. Ook twijfelden we er soms aan of Nederland wel serieus zat te wachten op een afscheidsshow van The Travoltas. Toen werd er in de zomer van 2006 ineens contact met ons opgenomen vanuit Madrid. Op dat moment waren we al van plan om te stoppen met de band. We hadden Madrid eerder aangedaan in onze Endless Summer tour en ze wilden ons heel graag terug. We dachten toen: oké, dat kan, maar dan moet je wel alles betalen en ons over laten vliegen, want om voor één show naar Spanje te rijden is voor ons niet rendabel. De organisator vond dat geen probleem. Toen besloten we dat die show onze afscheidsshow werd. Het werd een groot succes. Er waren mensen uit zeven landen, waaronder ook uit Nederland. Inmiddels is de beladenheid eraf. We hebben er geen enkele moeite meer mee om de reünieshows in Nederland te houden.”

Drie maanden geleden zei je: “Zoals het er naar uitziet blijft het bij die shows. Maar niets staat vast.” Komen er nog meer shows en zo ja, waaraan zal dat liggen?
“In principe spelen we alleen de aangekondigde shows. Maar weet wie weet, misschien vinden we de reünieshows wel zo leuk, dat we ‘ja’ zeggen als een festival ons benadert. Ik sluit zoiets niet uit. Wat wel zeker is, is dat we niet meer als voorheen zullen gaan touren.”

Jullie fans kunnen voor de reünieshows nummers aanvragen via Facebook. Zijn jullie verrast over hun keuze?
“Nee, de meeste aanvragen komen van de albums ‘Baja California’, ‘Teenbeat’ en ‘Endless Summer’. Dat zijn ook de meest populaire albums van de band.”

Zijn jullie al bezig met de voorbereiding van de shows?
“We oefenen nu één keer per week. De week van de reünieshows gaan we fulltime repeteren. We gaan dan ook oefenen met oude bandleden, want die zullen ook meedoen met onze optredens.”

The Longest Wait ep

Er zit een grote afstand tussen de woonplaatsen van de bandleden. Hoe hebben jullie de ep opgenomen? 
“We hebben in het begin demo’s naar elkaar toegestuurd via internet. Toen we de demo’s af hadden, zijn we in maart bij elkaar gekomen. We hebben de vier nummers opgenomen in studio ‘De Keuken’ in Amsterdam. Alleen Perry ontbrak tijdens opnames. Hij nam zijn stempartijen op in Amerika, waar hij woont. Perry heeft daar ook de nummers gemixed en de ep laten masteren.”

Hoe kunnen de fans aan de nieuwe ep komen?
“De ep is (vanaf 20 mei 2014) verkrijgbaar via I-tunes, Soundcloud, Spotify, CD Baby en Xbox Music Store. Meer info op onze Facebookpagina.”

Is het schrijfproces anders dan in het verleden?
“Meestal schreven Vincent (gitarist ed.) en Perry de nummers samen. Maar dat is dit keer veranderd. Het nummer ‘Beautiful’ hebben Michel (gitarist ed.) en Perry samen geschreven.”

De titels ‘The Longest Wait’ en ‘Final Song ‘spreken voor zich waar ze over gaan. Waar gaan de andere nummers over?
“Perry heeft alle teksten geschreven, dus hij kent als enige de echte betekenis van de teksten. Maar ik denk zo maar dat het nummer ‘Beautiful’ gaat over een vrouw en ‘On Through The Night’ over verlangen.

Toeren

Jij kwam in 2000 bij de band. Had jij er moeite mee toen de band zes jaar later ermee ophield?
“Ik had er wat meer moeite mee dan sommige anderen. Ik speelde pas zeven jaar bij de band, die op het moment van uit elkaar gaan als zo'n zestien jaar bestond. Ik had niet alles meegemaakt wat andere bandleden wel hadden beleefd. Redenen om te willen stoppen waren persoonlijk en niet voor iedereen gelijk. We hebben fantastische tijden beleefd, maar ook minder leuke. Daardoor kan een motivatie van iemand veranderen. Of je zestien jaar of zeven jaar toert, dat scheelt nogal. De muziekwereld is ook niet gemakkelijk. De kwaliteit van je muziek is als succesfactor slechts een onderdeel van een veel groter ondoorzichtig geheel. Het bandleven gaat soms ook ten koste van je familie en vrienden en vriendin. Gelukkig heb ik een vriendin die het leventje begrijpt. Zij speelde zelf ook in een band (The Riplets ed.).” 

Hoelang waren jullie aan het toeren?
“Dat was erg wisselend. In 2000 hebben we ongeveer 200 shows gespeeld. Dat was in de periode nadat we een platencontract had getekend bij Roadrunner Arcade. Ze brachten toen ons derde album ‘Teenbeat’ uit, aan de hand daarvan hebben we een uitgebreide club- en festivaltour gedaan in Nederland en Scandinavië. Maar in 2002 was er bijvoorbeeld de Endless Summer Tour. We hebben toen twaalf weken achtereen getourd in Amerika en Europa. Elke dag spelen met zo af en toe een dag vrij. Dat was heel intensief, maar het was minder verspreid over het jaar dan bij Teenbeat.”

In welke land zijn jullie het meest succesvol geweest?
“Dat is lastig om te zeggen. Italië is altijd goed voor ons geweest. Dat land heeft een grote punkrockscene en ze hebben enthousiaste mensen. Duitsland was ook leuk, maar dat zijn meer stugge Metalboeren. In Frankrijk hebben we ook getoerd, maar daar leeft punk helemaal niet. We speelden daar in kraakpanden en met honden vastgebonden aan touwen. Erg Spinal Tap! Elke land heeft zijn eigen karakteristieken. Zo’n afwisseling maakt het ook mooi. De ene week lig je met z’n drieën op een vieze matras in een kraakpand en de andere week slaap je in een luxe hotel in Zweden op de gang bij All Saints. Japan was bizar. Ook Amerika was erg afwisselend. We toerden daar als headliner en maakten deel uit van de Vans Warped Tour. De ene dag speelden we voor een paar duizend man en een paar dagen later op een dinsdagavond in het Midwesten weer voor de barman en twee dolenthousiaste fans, die 300 mijl hadden gereden om ons te zien.

Auditie

Hoe ben jij bij de band gekomen?
“In 1999 ben ik afgestudeerd als Bedrijfskundige. Ik was daarna aan het solliciteren, maar dat schoot niet op. Op een mooie voorjaarsochtend zette ik met een kop koffie in de hand de televisie aan en zag op TMF de videoclip met de toepasselijk titel ‘You Got What I Need’ van The Travoltas. Ik had over hun gelezen in het Oor Magazine. Dat vond ik erg het grappig, omdat ik met Perry, Erik en Vincent op de middelbare school heb gezeten. We hadden toen helemaal niks met elkaar. Maar toen ik dat artikel las, dacht ik: dat zou ik ook wel willen. TMF-presentatrice Tooske Ragas zei, nadat de videoclip was afgelopen, dat The Travoltas een toetsenist zochten. Nou heb ik mijn hele leven al piano gespeeld, dus ik stuurde een motivatiebrief en mocht op auditie komen. Daarna is het snel gegaan. Ik speelde een week later met de band op Radio 3 bij Henk Westbroek en 's avonds op de release party van het album ‘Teenbeat’ in de Melkweg. Na het optreden werd mij een plek in de band aangeboden. Best grappig, als ik erover na denk. Als ik een paar minuten later de tv had aangezet, dan had mijn leven er heel anders uitgezien.”