Mick Harvey brengt Serge Gainsbourg terug tot leven

Ter ere van re-release Intoxicated Man en Pink Elephants staat Harvey eenmalig op de planken van Theaters Tilburg

Elke Rietveld ,

De release van Pink Elephants is alweer bijna 20 jaar geleden; op dit album vertaalde Mick Harvey op zeer geslaagde wijze nummers van Franse chansonnier Serge Gainsbourg naar het Engels. In 1995 zag Pink Elephants voor het eerst het daglicht, twee jaar later kwam het vervolg op deze plaat uit: Intoxicated Man. Op 7 april jongstleden, de dag van Gainsbourgs 86e verjaardag, zijn beide albums opnieuw uitgebracht. Reden voor een tour, door zowel Amerika als Europa.

Het is ongeveer half negen en Mick Harvey komt op. Een beetje stuntelig, dat wel. Hij grapt dat hij te lang gegeten heeft en daarom geen tijd heeft gehad om zijn instrumenten te stemmen en er vindt dus ter plekke een soundcheck plaats. Enkele minuten en grappen van Harvey later staan ze te spelen. Er wordt geopend met Requiem, een van de donkere nummers die deze avond gespeeld worden.
 
Dit wordt gevolgd door het geweldige The Song of Slurs (La Chanson de Slogan). Een van de zangeressen van de avond, Xanthe Waite, komt op om de vocalen van Jane Birkin te vertolken. Tijdens dit nummer wordt de toon van de avond gezet. Het is echt een totaalplaatje, alles klopt; de sfeer, de muziek, de kleding van de mannen en vrouwen. Je waant je echt even in een Parijs' café halverwege de jaren ’60.
 
Xanthe Waite is niet de enige blonde schone die Harvey muzikaal bijstaat deze avond. Ook onze eigen Janne Schra, onder andere bekend van Room Eleven en haar solo project Schradinova, mag een aantal nummers meezingen. Haar eerste nummer met Harvey, Black Seaweed, is ook meteen het eerste kippenvelmoment van de avond. Iedereen die Gainsbourg kent, weet dat hij ook veel nummers heeft geschreven voor andere Franse artiesten, waaronder voor Jane Birkin en Juliette Gréco. Voor laatstgenoemde schreef Gainsbourg het mooie Les Amour Perdues, wat prachtig vertolkt wordt door Janne.
Serge Gainsbourg was geen typische chansonnier, maar Mick Harvey is ook geen typische muzikant en de invloed van Gainsbourg is dan ook heel goed terug te horen in bijvoorbeeld de muziek die hij gemaakt heeft met Nick Cave & The Bad Seeds. Juist daarom is Harvey de aangewezen persoon om Gainsbourgs werk te vertalen en toegankelijk te maken voor een groter publiek. Het is indrukwekkend om live te horen hoe goed Harvey er in geslaagd is de nummers van Gainsbourg te vertalen. Het is namelijk erg lastig om een nummer kloppend te vertalen, zodat het mooi in de muziek past en zonder dat de oorspronkelijke betekenis en sfeer verloren gaat.
 
De avond bestaat uit twee sets, waarvan de eerste meer uit rustige nummers bestaat en de tweede vooral uit uptempo liedjes. Dit zorgt voor een fijne opbouw van de avond. Rond half elf wordt het laatste nummer gespeeld en de band verlaat het podium om zich backstage op te maken voor de toegift. Hét Gainsbourg nummer Je T’aime Moi Non Plus is nog niet gespeeld en deze mag natuurlijk niet ontbreken.
 
Ze komen terug voor de toegift en hoewel de vertolking van Je T’aime Moi Non Plus een beetje te wensen overlaat (heel vluchtig en een beetje chaotisch), is het een prachtige avond. Het publiek heeft er overduidelijk van genoten. Net als de band zelf. Ondanks het feit dat ze af en toe enigszins onvoorbereid overkomen, hebben ze duidelijk met veel plezier op de Tilburgse bühne gestaan. 
 
Dit optreden is het laatste optreden van de tour. En wat voor een laatste optreden; Mick Harvey geeft het publiek een geweldig bijzondere avond.