Het gebeurt vast niet vaak dat drie Russische mannen zonder problemen een trio mogen vormen, maar Penguinsmeat uit Sint Petersburg bewijst vanavond in Cul de Sac dat dat mooie dingen op kan leveren. De drie switchen in hun instrumentale arrangementen razendsnel van makkelijk in het gehoor liggende, Foals-achtige indiefunkgrooves naar vlijmscherpe progrock-breaks. Het voelt hier en daar geïmproviseerd aan, maar blijft altijd vloeiend. Aan de speelsheid en beleving van de heren is duidelijk niets geacteerd, waardoor het publiek - alsmede door de muziek - continu bij de les blijft. De vraag die onbeantwoord blijft, is hoe pinguïnsvlees dan eigenlijk smaakt, maar de show van dit collectief smaakt in ieder geval naar meer.
Incubated XL dag 2: Berndsen mag niet naar Sotsji
The Wands en Bed Rugs zetten ook sterke set neer
Het jaar waarin Incubate (de ZXZW-edities meegerekend) voor het tweede lustrum gaat, kent in de eerste maand al gelijk een 'extra large'-uitvoering van de welbekende Incubated-avonden. Dat wil zeggen dat Incubate twee avonden achtereen de Kleine Zaal en Cul de Sac mag volplannen met aanstormend talent en inmiddels gearriveerde namen in de undergroundscene. Op vrijdag mogen onder meer Penguinsmeat, The Wands en Bed Rugs zich tonen aan het Tilburgse publiek.
Penguinsmeat
The Wands
'Hello, I Know The Blow You Grow Is Magic', luidt een van de songtitels van The Wands. De Denen, die twee dagen eerder nog Eurosonic onveilig maakten, hebben duidelijk geen enkel probleem met een jointje op z'n tijd en dat is terug te horen in de muziek, die meedeint op de hogere sferen van de 60's psychedelica. De rauwe, broeierige liedjes echoën voort door de Kleine Zaal, terwijl de trage grooves zich langzaam in de hersenen nestelen om daar gedurende de rest van de set niet meer weg te gaan. Geen moment wordt die prettig lome stemming doorbroken, wat enerzijds als een gebrek aan variatie kan worden opgevat, maar anderzijds de set tot een hypnotiserende eenheid maakt.
Brain Traps
Als je het onlangs in Keulen denkt te hebben horen donderen, was het waarschijnlijk stiekem toch een repetitie van Brain Traps. De lo-fi punkers uit die stad raggen er vanavond namelijk flink op los in Cul de Sac en wekken niet de indruk dat ze normaal gesproken een tandje zachter spelen. De Duitsers voelen zich overduidelijk thuis, zo rond de kuil. En hoewel de nummers nogal rechttoe rechtaan aanvoelen, staat die simplistische houding de heren goed. Geen tierelantijnen of onverwachte fratsen, maar ouderwetse Duitse degelijkheid.
Bed Rugs
Of we de naam nou letterlijk nemen als slaapkamerattribuut of dat we de subtiele hint naar 'bad drugs' wel willen zien; de Antwerpenaren zijn noch slaapverwekkend, noch bezorgen ze je ongewenste hallucinaties of hartritmestoornissen. De trip die de psych-pop wel dient op te wekken, is bovendien allerminst onaangenaam of ongemakkelijk. Het songmateriaal is hier en daar zweverig, maar blijft altijd behapbaar. Grote gebaren zijn niet aan de Belgen besteed, het zit hem bij Bed Rugs in de subtiliteit. De sfeer wordt nooit depressief, hooguit stemmig, en ook aan de andere kant van het emotionele spectrum verliest de band zich niet in extremen. Dat heeft iets integers en bescheidens, maar soms zou je willen dat de mannen eens flink uit hun slof zouden schieten, omdat het gevoel beklijft dat de heren niet het achterste van hun tong laten zien.
Berndsen
Berndsen is de kleurrijke afsluiter van de avond. De IJslandse frontman David Berndsen en zijn begeleidingsband The Young Boys klinken als een muzikaal extract van de jaren tachtig: de new wave synthpopbeats variëren van dystopische sci-fi onderwerpen zoals we die kennen uit films uit die tijd ("feed me your data", "I'm on the planet Earth"), naar zorgeloze dansbaarheid, gestoken in een heerlijk fout Village People-jasje. Letterlijk, want het strak leren jack van Berndsen gaat gedurende de show steeds verder openstaan, tot Berndsen uiteindelijk in zijn blote buik over de grond rolt. In de kuil wordt driftig gedanst, niet in de laatste plaats door Berndsen zelf, terwijl hij in falset zijn teksten uitschreeuwt. Berndsen voldoet aan alle stigma's om volgens de Russische wet onder 'homopropaganda' te vallen, dus een gig in Sotsji lijkt in ieder geval op korte termijn uitgesloten, maar des te meer tijd heeft de groep om in ons land de zalen te verblijden met zijn enorme hoeveelheid positieve energie.