Yama overtreft verwachtingen in bomvolle Hall of Fame

Tilburgse band toont divers gezicht in wisselende bezetting

Maarten de Waal ,

Ben je een beetje bekend met de undergroundrockscene in Tilburg, dan zal de release van het debuutalbum van Yama en de daaropvolgende stroom van positieve recensies (ook op 3voor12/tilburg) zeker niet aan je voorbij zijn gegaan. Lof van de critici staat bepaald niet altijd garant voor afgeladen zalen, maar tot onze grote tevredenheid is het rond acht uur al gezellig druk in de Hall, waar Yama deze laatste zondagavond voor de Kerst debuutschijf 'Ananta' aan het publiek gaat presenteren. Voor het zover is, doven echter eerst de lichten voor Gigatron2000...

GIGATRON2000

Metalcafé Little Devil heeft zich over de jaren heen ontwikkeld tot een ware ontmoetingsplek voor lokaal muzikaal talent, en iedereen die dit etablissement frequenteert zal de drie sympathiek harige aapmensen achter Gigatron2000 op zijn minst van gezicht kennen. De futuristische astrostoner van de heren, die wordt ondersteund door toepasselijke visuals vol ruimteschepen en kosmische veldslagen, is niet alleen ideaal om op deze donkerste dag van het jaar lekker bij weg te dromen, maar blijkt live ook voldoende luid en opwindend om het publiek haren en ledematen te doen losschudden en zo op te warmen voor hoofdschotel Yama. Zoals het een goede band in dit genre betaamt, wordt het contact met de toehoorders nauwelijks gezocht en onderbreekt men de trip niet door storende praatjes tussendoor – de aanwezigen krijgen veeleer een brok solide stoner over zich uitgestort en kunnen pas na een klein uurtje weer een beetje op adem komen. Een heel fijn, oerdegelijk begin van de avond.

YAMA

Hoe enerverend het vorige optreden ook was, toch zullen de meeste bezoekers vanavond vooral benieuwd zijn naar de verrichtingen van Yama. Op hun eerste full-length tonen zij zich diverser dan ooit, en de vraag is natuurlijk of en hoe men een en ander naar het podium zal weten te vertalen.

Het optreden begint vertrouwd met kraker en titelnummer van de nieuwe schijf 'Ananta' en ook het enorm pakkende oudje 'Hollow' komt al gauw voorbij. De reeds opgewarmde schare heeft de aansporingen van vriendelijk klein duiveltje Alex nauwelijks nodig om haar instemming middels enige lichaamsbeweging te tonen en al gauw is het zeker vlak voor het podium een bijzonder gezellige bende.

Maar dan, halverwege de set, vult de bühne zich ineens met enkele bekende en minder bekende tronies en zien wij zowaar een trombone en een hoorn in ons blikveld verschijnen. Yama (genoemd naar een oud-Vedische godheid van de dood) laat zich nu van een onvervalst spirituele kant zien en zendt door de nodige (al dan niet vrouwelijke) vocalen ondersteunde postrockachtige klanken de ether in. Hoewel dit degenen die met het nieuwe werk bekend zijn niet zou hoeven verrassen, menen wij om ons heen toch enige bevreemding en verward geroezemoes te bespeuren. De meeste aanwezigen laten zich echter moeiteloos meeslepen en zelfs het daaropvolgende semi-akoestische intermezzo van twee gitaren en bas gaat er bij het publiek goed in, of wordt op zijn minst welwillend ontvangen. Zelf vinden we de nieuwe klanken van Yama in elk geval zeker een verrijking, al is het jammer dat veel gastmuzikanten vanavond een beetje wegvallen in het totaalgeluid.

De ruimdenkendheid van de aanwezige stoners wordt echter niet te lang op de proef gesteld, want in de finale van het concert wordt weer teruggeschakeld naar enkele alternatieve (stoner)rocksongs die door vele aanwezigen worden aangegrepen om nog een keer de haren los te gooien. En dan is het optreden toch nog sneller dan verwacht voorbij, floept het grote licht ineens weer aan en zijn de bezoekers in de gelegenheid de ervaringen van de avond nog eens uitgebreid met elkaar te bespreken. Het oordeel lijkt over het algemeen gematigd tot zeer positief en wat anderen er ook van mogen vinden, voor ons was dit een van de leukste feestjes van het jaar.