‘’Het enige goede in Amsterdam, is de trein naar Eindhoven’’, zo sprak een cabaretier uit de Brabantse lichtstad in 1994. Oók heel goed zijn de bandjes uit Eindhoven, die zelf als een trein gaan. Het ultieme voorbeeld hiervan draagt de naam ‘Lost/ctrl’. Ze bestaan nog geen half jaar, maar de jongens gaan al kneiterhard. Ijzersterke eerste nummers en optredens zorgen ervoor dat de Facebook likes met bakken naar binnen stromen in Eindhoven. Diepe tonen en een donkere bas gaan gepaard met plotse, harde drums en synthesizers; waarin de zelfomschreven new wave-aard van de band sterk naar boven komt. Pakkende riffjes, verzorgd door de twee gitaristen die de band telt, zorgen voor afwisseling in plaats van enkel donkere tonen. Door deze variatie weet het vijftal van het randje van ‘loom’ af te komen. Ze zorgen daarbij samen voor een erg uniek geluid, wisselend tussen invloeden die vergelijkbaar zijn met Joy Division en Editors. Strak spel en pakkend; veelbelovend voor een bandje in zijn kinderschoenen.

Act twee bestaat uit Nick Pilmeyer en zijn band. De Tilburger besloot, na jaren harde Engelse rock gemaakt te hebben, zijn stadsgenoten (denk maar aan, jazeker, Guus Meeuwis!) achterna te gaan in het Nederlands. Echter geen ge-‘het is een nacht’, maar een erg verrassend optreden, bestaand uit zowel blues, ska, pop en rock als bindende factor. Uit zijn setlist blijkt echter dat hij in toveren met woorden beter is dan het kiezen van een genre. Stevige bluesrock gaat plots over in ska, waarna nummers à la Herman van Veen en Spinvis de zaal vullen. De bijna poëtische manier van brengen maakt het optreden daarbij vrij traag, wat het - op een doodgewone werkdag - qua timing niet echt ten goede komt. Het zorgt voor een wat ingekakte sfeer, al is deze tegelijkertijd ook erg ontspannen. Of deze stemming precies de bedoeling is valt in twijfel te trekken, maar voor de meeste aanwezigen lijkt het wel te werken. Dit allemaal ondanks het feit dat er niet veel muzikanten zoals Nick Pilmeyer zijn, hierbij hoort dat er relatief ook een kleinere hoeveelheid liefhebbers van zijn specifieke soort stijl is. Wat geschikter voor de kleinere massa dus. Al is een aantal nummers ook zeker verrassend en interessant voor de grotere massa. Divers is het dus zeker, met een gewaagde genrekeuze.