#Incu14: Op ontdekkingstocht in virtuele landschappen

Incubate Arcade debuteert

Anne Marijn Voorhorst ,

‘Dit is moeilijker dan FIFA,' zegt een jongen van een middelbare schoolklas. Wat onwennig kijkt de groep rond in de kleine, donkere ruimte waarin in totaal zo’n 12 videogames uitgestald staan. Ze mompelen, ‘Raar festival, dat Incubate.’

De Incubate Arcade op de Willem II Straat 4 combineert muziek en games in de vorm van een interactieve expositie. Op witte kaartjes, zoals het een tentoonstelling betaamt, worden de titels, ontwikkelaars en doelen van de spellen vermeld.

Nadat de klas wat spellen heeft uitgeprobeerd, verzamelen ze zich om een medewerker van de Arcade: ‘Deze games proberen vooral een ervaring op te roepen en zijn nauwelijks gericht op het scoren van punten of behalen van levels, zoals jullie misschien gewend zijn,’ vertelt ze. En dat wordt al gauw duidelijk na wat spellen getest te hebben, voor deze independent games is aandacht en een open blik vereist.

Het op ontdekkingstocht gaan in magische landschappen is een gemeenschappelijke factor van de tentoongestelde games. Dromerige muziek, speciaal ontworpen voor de spellen, en magische beelden zorgen voor een sprookjesachtige ervaring. Al wandelend of zwemmend beweeg je je als speler door de abstracte werelden, veelal met instrumenten als bedieningspaneel. De spellen die bedient moeten worden met een instrument zijn het populairst, door het directe resultaat van de acties. Een meisje van zes vermaakt zich lange tijd met het mengpaneel dat het spel Panoramical bedient. Door aan de knoppen te draaien veranderen de vormen en kleuren van het landschap, en kun je bouwen aan je eigen utopia.

 In Keyboard Mandala kun je de meest bizarre objecten in een woestijn neerplanten, door toetsen op de piano aan te slaan. Een auto, een fontein, een groep rennende mieren, you name it, en het verschijnt in je woestijn.

Alle makers lijken een voorliefde voor spacende, droomachtige ervaringen te hebben, zoals ook in het spel Soundself waar de beelden op het scherm worden beïnvloedt door te zingen in de microfoon. De meditatieve klanken en mandala-achtige vormen zijn geïnspireerd op een LSD-trip van de maker, zo wordt me later verteld.
Karmaflow, opnieuw een spel waarin je simpelweg rondzweeft door een donker landschap, komt saai over maar wekt toch interesse wanneer een medewerker me vertelt dat de zanger van Cradle of Filth heeft bijgedragen aan de soundtrack.

Een game die zich onderscheidt van de rest is Cave! Cave! Deus Videt, gemaakt door WeAreMuesli uit Italië. Hoewel de handelingen het simpelst zijn, al klikkend door een ruimte lopen samen met de personages, is het spel één van de sterkste games uit de expositie. Door de grafische vormen en de teksten van gedachten en dialogen die de personages voeren die samenwerken met het beeld, past het werk binnen de term visual novel. Ook is de rol van de speler hier het meest spannend door de invloed die je kunt uitoefenen op de loop van het verhaal, door bijvoorbeeld een boek uit de boekenkast aan te klikken en door te bladeren, of door het antwoord mag bepalen dat het personage geeft in een gesprek.