65daysofstatic, MIDI, 19 september 2014.

Nauwlettend opgebouwde, instrumentale postrock á la Mogwai, die gaandeweg de discografie van de groep aan omvang won, elektronischer werd, compleet met invloeden uit glitch- en mathrock. Met de meest recente langspeler uit 2013 - 'Wild Light' - kwam de nadruk echter weer op de luide gitaren en pianoklanken te liggen. Dat is tevens te merken aan de show van vanavond. 65daysofstatic gebruikt geen vocalen, maar compenseert dat met intelligente gitaarmelodieën en ritmiek.

"So we heard you are celebrating your ten year anniversary. Ten years ago, when we were just a little band, we first heard about Incubate. We thought: 'Fuck, that looks cool', and we asked ourselves all these questions. What is Holland like? How does the coffee taste? Do the chicks look good? Now we've finally answered all these questions and we've finally got to play Incubate." Joe Shrewsbury spreekt het publiek toe, dat inmiddels al drie kwartier ademloos heeft staan luisteren. Dan meldt hij terloops: "By the way, we're also celebrating our first album ('The Fall Of Math', red.) came out ten years ago. And this next song is from it." Dan wordt 'Retreat! Retreat!' ingezet en knalt 65daysofstatic richting het einde.

Het zwaartepunt van de set ligt bij het volgende nummer, 'Radio Protector'. Zoals '65dos' zijn nummers opbouwt, zo is ook de set opgebouwd: elke toon, elke compositie, is een opmaat naar een nieuw hoogtepunt. Dan volgt een daverende climax, waarna deze nog even uit mag galmen. 'Radio Protector' is de climax van dit optreden, waarna de band met de toegift uitgalmt. Bij 'Radio Protector' reageert het publiek op elke beweging van de band en vice versa. Hier valt daadwerkelijk alles op zijn plek, terwijl de bassen en drums in elke vezel van de vloer van het MIDI-theater doortrilt. Alsof je in een 4D-film zit.

Vooraan zijn de blikken vol van verwachting en gaat bij elk intro een golf van herkenning over het publiek. Daarachter is men iets afwachtender, maar niet minder enthousiast. Met elk nummer wordt het applaus massaler en het gejoel luider. Is het Incubate-publiek zo makkelijk? Nee, 65daysofstatic verkeert in topvorm. Elk nummer is simpelweg beter dan het vorige, met meer energie en overtuiging uitgevoerd. Wat voor publiek kan daar niet in mee gaan?

Wat kan men aanmerken op een set die gaandeweg steeds meer aan momentum wint, zonder moment van zwakte? Kritiek op het werk van de geluidsman zou ook al geen doel treffen: het geluid in het MIDI is hard, maar zeker niet te hard en bovendien kraakhelder. In anderhalf uur tijd weet de band een theaterzaaltje aan de Heuvelring in Tilburg om te toveren tot een hedendaags Shangri-La waar niets anders bestaat dan het instrumentale epos van 65daysofstatic.