De aanstormende talenten van Cartographer zagen we voor het laatst tijdens hun fijne EP presentatie in Cul de Sac, maar zoals dat gaat bij prille en enthousiaste groepen blijkt men sinds die tijd niet stil te hebben gezeten. Toegegeven, een volledig nieuw album laat nog eventjes op zich wachten, doch de set van de jongens is hoorbaar strakker geworden, waar nog bij komt dat de subtiele dynamiek in de langgerekte instrumentale nummers (misschien mede met dank aan de superieure geluidsinstallatie in Stage01) vanavond beter tot zijn recht komt. Het geheel begint zowaar wat weg te hebben van een goed doordachte soundtrack bij een virtuele geestverruimende film, terwijl de ´frontman´ van dit lokale gezelschap zowel qua uitstraling als qua gitaarbijdrage associaties oproept met een jonge Steven Wilson. Een band om in de gaten te houden, dit snaarrijke progressieve ensemble.
Monomyth doet horen en zien vergaan in Stage01
Cartographer zorgt voor sfeervolle introductie
Liefhebbers van stoner, doom en psychedelica konden afgelopen week al hun lol op in Tilburg bij onder andere Windhand, Pilgrim, Urfaust en Devil. Voor een knallend instrumentaal einde van die cyclus verzamelden de volhouders zich afgelopen zaterdag op het zolderke van 013, waar na een filmische set van Cartographer een collectieve ruimtereis werd ondernomen onder de bezielende leiding van de mannen van Monomyth.
CARTOGRAPHER
MONOMYTH
'Snaarrijk' is een adjectief dat ook wel van toepassing is op Monomyth, maar daar zie je aan het begin van de set niets van: het podium is dan namelijk volledig in blauwe nevelen gehuld. Het tekent de aanpak van dit veteranencombo, dat niet alleen op het podium met talloze knoppen in de weer is, maar ook daarbuiten licht en geluid in eigen hand heeft. Dat die aanpak loont, blijkt gedurende de ganse lange en indrukwekkende set van deze heren. Terwijl repetitieve, minimalistische patronen op (dubbelhalzige) gitaar en bas, indringende kosmische geluidseffecten en vagelijk aan Motorpsycho refererende, euforische melodieuze finales ons om de oren vliegen, wordt ook de lichtinstallatie ten volle benut om de show kracht bij te zetten. Verschillende kleurzettingen wisselen elkaar trefzeker af en met fel stroboscopisch licht bereikt men bij tijd en wijle een schitterend verblindend effect. Daarbij wordt overigens terloops duidelijk wat een verlies het is dat de kleinste zaal van 013 binnenkort gaat verdwijnen, want de impact die deze geroutineerde act met al deze middelen maakt is waarschijnlijk moeilijk te evenaren op een bescheidener uitgerust (café)podium. In dit geval zou verhuizen naar een ruimere zaal dan trouwens geen slechte optie zijn, want de begeestering die de band met haar energieke monsterset bij het selecte, maar zichtbaar overrompelde publiek weet los te maken, laat er geen enkel misverstand over bestaan dat deze Hagenaren een groter bereik verdienen. Een gloedvolle performance.