Kindergarten Indoor 2013: Surkin domineert The Box, Lemaître laat het afweten

Uitverkocht 013 geniet van Tilburg's grootste kinderfeestje

Freek Verhulst & Clemens Lambermont ,

'Never grow up', schreeuwt Kindergarten in elk communiqué, maar zelf lijkt het dance-festival zich allerminst aan dat levensmotto te houden. Wat nog maar anderhalf jaar geleden begon als een brutaal experiment in het Stadspark, is in razend tempo uitgegroeid tot een begrip voor liefhebbers van techno, electro en house uit heel Nederland. De tweede indoor-editie van het wappie kinderfeest is nog net iets stijver uitverkocht dan de eerste en belooft op voorhand al veel goeds met namen als Erol Alkan en Lemaître.

Olaf Stuut.
De T-Garten (de Kleine Zaal van 013) wordt losgemaakt met de melodic techno van ‘local hero’ Olaf Stuut. Eigen producties worden naadloos verbonden aan hits als Radiohead’s ‘Everything In It’s Right Place’. De relaxte vibe die over de zaal neerdaalt, is het bewijs dat Olaf Stuut. (met punt) allerminst moeite heeft met de altijd lastige eerste plek op het blokkenschema. Stuut voelt perfect aan waar zijn publiek behoefte aan heeft en warmt Kindergarten op voor een lange technonacht. (FV)

Hekkla/Glow
Bosschenaar Hekkla draait de eerste set in de Stage01 a.k.a. de Kinderopvang. Iedereen is wel duidelijk nog in de chillmodus: even snel mobieltje checken, socializen met oude bekenden etc. Goed, op de eenzame raver vooraan na dan. Maar ongelijk kan je hem eigenlijk niet geven. Hekkla produceert een fijne, door percussie voortgestuwde techno met behoorlijk wat UK-garage invloeden. De vlotte manier van draaien houdt de set interessant en vooral als hij de loeiharde synths uit het niets eroverheen blaast is, dit best te genieten. (CL)

SHMLSS
Bart van Manen en Michiel Lancee, samen SHMLSS, boffen. In tegenstelling tot de vorige indoor-editie van Kindergarten is nu The Box (doordeweeks de Jupiler Zaal) wel van begin af aan van publiek voorzien. Vol staat het – uiteraard – nog niet, maar de aanwezigen krijgen een uiterst dansbare mix van future house en disco voorgeschoteld. Het Nederlandse duo houdt het publiek bij de les middels tropische hooks en bouwt de set slim op qua intensiteit, waardoor de overgang naar het wat ruigere Surkin vloeiend verloopt. (FV)

Peter Horrevorts
Het is propvol en bloedheet in de Kleine Zaal. Een beetje jammer, want de techno van Horrevorts is echt het materiaal waarop de doorgewinterde technoliefhebber helemaal los kan gaan. Maar dat zit er dus niet in. Toegankelijk is de set niet echt. Met het vaste ritme en zuinige gebruik van synths kom hij zelfs in de buurt van minimal. Old-school techno dus, maar dat is voor de liefhebbers natuurlijk geen probleem. (CL)

Surkin
Hoewel ook actief in Marble Players en High Powered Boys, is Parijzenaar Benoit Heitz toch vooral bekend als Surkin. Surkin schuwt niet dub- en ghetto-ingrediënten door zijn electrohouse te roeren. De inmiddels volgestroomde Box danst mee van subgenre naar subgenre. Heitz dirigeert en delegeert vanachter zijn draaitafel en tegen het eind van de ruim twee uur durende set lijkt niemand nog stil te kunnen blijven staan op de ontketenende beats van Surkin. (FV)

Coma
Na de harde techno van Horrevorts komt in de T-Garten het Duitse duo Coma een stuk subtieler over. In de basis is het ook een strakke technoset, maar dan met dingen als fijnzinnigere electro synths. Ook brengen ze toffe live-elementen mee, zoals een basgitaar met funky loopjes en een een live woodblock (!). Hoe dan ook, de electro-tech van Coma voelt best prettig in de zweterige kleine zaal. Daanaat is het fijn om wat afwisseling te hebben voor als je de grote zaal te soft vindt (kuch Lemaître), maar geen behoefte hebt aan rechttoe-rechtaan techno.

Lemaître
Het Noorse Lemaître is de vreemde eend in de bijt die The Box heet. De booth maakt plek voor een band-opstelling en een zelf meegebracht decorstuk. Electropopmachine Lemaître is op voorhand een van de hoogtepunten en livesets staan op festivals als deze sowieso altijd extra in de spotlights, maar de groep zet zichzelf al voor de eerste noot klinkt op een 1-0 achterstand. Het opstellen duurt wat lang waardoor de stilte lichtelijk ongemakkelijk begint te voelen. En als Lemaître begint te spelen, is het trio eigenlijk te lief voor zijn publiek. Na het van zich afbijtende Surkin is de zomerse hitgevoeligheid van Lemaître toch een stapje terug in de intensiteit. Dat de heren dan ook nog acht minuten te vroeg stoppen doet onnodig afbreuk aan een muzikaal uitstekende set. (FV)

Darko Esser
De laatste set in de kleine zaal komt van Darko Esser. Geheel in lijn met de rest van de avond, bestaat ook deze uit snoeiharde techno. De overgebleven liefhebbers gaan hard, en worden ongenadig hard bestookt met de minimalistische beats en lompe drops. Prima afsluiter voor de technohoek die T-Garten heette. (CL)

Erol Alkan
Met een kilometerslange staat van dienst als remixer, producer en solo-artiest is Erol Alkan de terechte headliner van vanavond. De Londenaar met Turks-Cypriotische roots heeft onmiskenbaar zijn artistieke oorsprong in de Londense underground van de jaren ’90, getuige de vuige industrial electro die door The Box giert. Dat wil niet zeggen dat Alkan’s set daartoe beperkt blijft. Integendeel: uitstapjes naar meer tropische en melodischere composities zijn niet van de lucht. En dan is er nog de aandacht voor producten van zijn eigen label Phantasy, zoals ‘Naive Response’ van Daniel Avery. Zo neemt Erol Alkan stap voor stap zijn publiek aan het handje mee naar een uiterst fijn uiteinde van de nacht. (FV)