#Mundial13: Inwisselbaar Patchanka krijgt publiek eenvoudig aan het springen

Geen echt goede liedjes, wel veel enthousiasme

Tekst: Juliën L'Ortye, Foto's: Markov de Weijer ,

De bandnaam van Patchanka (vrij vertaald: ‘feestclimax’) zegt in feite al genoeg: het zestal uit Kopenhagen heeft zichzelf vernoemd naar een Latijns-Amerikaans muziekgenre, dat allerlei opzwepende stijlen door elkaar mengt. De Denen dragen originaliteit dus niet bepaald hoog in het vaandel en dat blijkt uit alles.

CONCERT:
Patchanka, Festival Mundial, zaterdag 29 juni 2013

MUZIEK:
Aanvankelijk was Patchanka (onder een andere naam) het Deense underground-antwoord op NOFX, maar na het bijwonen van het concert van Manu Chao op Roskilde 2004 besloten ze zich meer op die stijl te focussen. Het resultaat is een licht rockende kruising tussen Manu Chao – inclusief diens maatschappelijke engagement – en het feestgedruis van act als La Pegatina. Getekend op het Nederlandse Suburban Records (Peter Pan Speedrock, Shaking Godspeed) bracht de band één EP en twee albums uit, waarvan het eerder dit jaar uitgebrachte 'Normalize This!' de jongste is.

PLUS:
Het publiek opzwepen kan Patchanka wel, vooral kopman -en vrouw Anders en Nicola zijn er aardig bevlogen in. De eerste twintig minuten is het de vraag wat laatstgenoemde in hemelsnaam aan het collectief toevoegt, vooral omdat ze louter achter haar microfoon staat te hupsen en theatrale handgebaren maakt, maar zodra ze de kans krijgt om haar rauwe strot – die veel beter in een pure rockband past – open te trekken, is de meerwaarde hoorbaar. Het vlotte 'Set Things In Motion' is een aardig ska-liedje met een funky intro…

MIN:
…en eigenlijk is alles daar ook wel mee gezegd. Patchanka heeft nul komma nul sterk materiaal en een klein uur boeien is dan ook enigszins te hoog gegrepen. Zeker, Festival Mundial hupst er wellustig op los, maar dat valt alleen toe te schrijven aan het aanstekelijke enthousiasme van de Denen. Alles wat op de setlist van vanmiddag staat, is inwisselbaar en een redelijk slap aftreksel van de eerder genoemde bands. Ze missen de opbouw naar een echte climax die bijvoorbeeld Gogol Bordello – dat in dezelfde ska -en feesthoek bivakkeert – wel heeft en het eigen geluid van Manu Chao.

CONCLUSIE:
Het gaat te ver om Patchanka een een-op-een-kopie van de eerder genoemde bands te noemen, daarmee doe je het gezelschap uit de Deense hoofdstad teveel eer aan. Ze verdienen de nodige lof voor het gemak waarmee ze genres als ska, punk, rock en reggae door elkaar vlechten, maar veel verder dan dat gaat het ook niet. Ze trachten het gebrek aan goede liedjes te compenseren met enthousiasme, maar het een heft het ander helaas niet op. Anderzijds: het publiek beweegt, springt en heeft het naar zijn zin, en ook dat is wat waard.

CIJFER:
5