#Mundial13: De Afro-Caraïbische freefunk van Anthony Joseph & The Spasm Band

Wisselvallige set van culturele duizendpoot en zijn band

Tekst: Juliën L'Ortye, Foto's: Connor Clerx ,

Naast dichten, schrijven en het geven van lezingen, maakt de Trinidadiaans-Britse Anthony Joseph ook muziek. Hij doet dat met The Spasm Band, die hij in 2005, tijdens het schrijven van zijn derde boek, min of meer tegen het lijf liep. Het levert een bijzondere samenwerking op, voornamelijk dankzij de enorme hoeveelheid verschillende invloeden. De vraag is echter of de langgerekte liedjes van albums Bird Head Son en Rubber Orchestras live ook een beetje standhouden.

CONCERT:
Anthony Joseph & The Spasm Band, Festival Mundial, zondag 30 juni 2013

MUZIEK:
Heeft u even? Joseph werd opgevoed door zijn grootouders en kwam op vroege leeftijd al in aanraking met onder meer calypso – een stijl die typisch is voor Trinidad & Tobago - en jazz, en moet het samen met zijn band onder meer van rapso, soca met flinke scheuten rock en funk hebben. Het resultaat is een kruisbestuiving van free funk en jazz in combinatie met Afro-Caraïbische ritmes, met spoken word als speerpunt.

PLUS:
Bijzonder knap hoe ze met zes man al die stijlen zo (schijnbaar) eenvoudig uitdragen en er tussen switchen alsof het niets is. Joseph zet zo nu en dan letterlijk een stapje naar achter om zo zijn band wat ruimte te profileren om diens klasse te etaleren en dat levert soms fraaie muzikale intermezzo’s op. Op plaat zitten de nummers al vaak tussen de zes tot acht minuten en live wordt dat vaak nog een stukje langer gerekt: zo tikt het uitstekend ontsporende Bird Head Son met gemak de tien minuten aan, zonder vervelend te worden.

MIN:
Probleem is echter dat niet alle nummers zich daar even goed voor lenen. Hoewel de kwaliteiten van het gezelschap buiten kijf staan, verzandt de band net iets te vaak in niet bijster boeiend muzikaal spel. Het zorgt ervoor dat de aandacht zo nu en dan flink verslapt en de (praat)zang van Joseph niet echt overkomt.

CONCLUSIE:
Tsja, je moet er wel echt in zitten, deze unieke mengelmoes van genres. Het is nog redelijk vroeg en de Koepelhal is ontzettend warm, maar toch is er aardig wat heupwiegend volk te vinden. De momenten dat de band alle neuzen dezelfde richting op heeft, zijn er niet in overvloed, maar vaak genoeg voor een voldoende.

CIJFER:
7