De bijeenkomst wordt in de namiddag geopend door The HAARP Machine, een eigenzinnig kwartet dat de toon voor de dag zet qua gemiddelde snarenhoeveelheid per gitaar, maar ook beschikt over een aanzienlijke dosis originaliteit. Opvallend is al direct het (al dan niet noodgedwongen) ontbreken van een bas, hetgeen de mixer wellicht heeft aangezet tot een overaccentuering van de lage tonen en drums in het geluid. Dat klinkt in ieder geval enigszins onevenwichtig, maar kan niet verhullen dat deze groep met haar vaak oosters getinte virtuoze loopjes en charismatische, prima helder zingende frontman de nodige troeven in handen heeft. Een interessant begin van de dag.
Techniek en snaren in overvloed bij Born Of Osiris en consorten in 013
The HAARP Machine tekent voor verrassende start, After The Burial krijgt meeste respons
Dat hardcore/metal met een zwaar technische inslag de afgelopen jaren een fervente fanbasis heeft verworven, werd afgelopen zondag nog maar eens bevestigd door de uitverkochte matineeshow van Born Of Osiris, After The Burial, Monuments en The HAARP Machine in de Kleine Zaal van 013, die uitmondde in een aangenaam stuiterfestijn.
THE HAARP MACHINE
MONUMENTS
De mannen van Monuments gaan vervolgens van start met een melig fragment uit Whitney Houstons ‘I Will Always Love You’, waarna ze de zaal stevig in de tang nemen met hun technische en energieke hardcore/metal variant. Daarin klinkt trouwens ook wel wat emo door – men zal het zelf zeker niet zo bedoeld hebben, maar wat dat betreft is die intro niet eens zo ontoepasselijk. Sterker nog, met dank aan de vocalist van de voorgaande band vliegt er op een gegeven moment zelfs zowaar even een lyrische saxofoonsolo voorbij (we bedoelen maar). Het is ongetwijfeld de grootste verrassing in een voor het overige prima doortimmerde en warm door het publiek onthaalde performance.
AFTER THE BURIAL
De sterkste deining ontstaat echter bij het optreden van After The Burial, dat wel even de tijd nodig heeft om de juiste knopjes te vinden: een probleem dat natuurlijk des te sneller opspeelt als je zwaar op allerhande technische middelen leunt. Wordt ons al vrij gauw een gloednieuw nummer belooft, de daarvoor benodigde speciale gitaren hebben er aanvankelijk geen zin in. Het loont echter de moeite dat de band volhardt in zijn voornemen en er later in de set alsnog op terugkomt, want dat verse stuk blijkt het startsein voor een uitgebreide partij stagediven en anderszins enthousiast in het rondspringen. Dat verdient deze bende ook wel, aangezien alle leden en de frontman in het bijzonder zich gedurende de hele show maximaal inzetten.
BORN OF OSIRIS
Met een naam als de bovenstaande verwacht je vanzelfsprekend wat Egyptische invloeden, maar aan de ‘Electro Cha3bi’ van onze lokale vrienden van Cairo Liberation Front zijn deze Amerikanen klaarblijkelijk nog niet toegekomen. Daarmee is overigens niet gezegd dat men het domein van de elektronica volledig links laat liggen: onderscheidend element van deze band is zonder meer de voorkeur voor raveachtige synthesizerriedels, die vreemd genoeg gecombineerd worden met sterk op stuiterende ritmes georiënteerde moderne death metal. Om coherente nummers schijnen deze gasten zich verder niet bijzonder te bekommeren, wat misschien mede oorzaak is van het feit dat er aanzienlijk meer ruimte is in de zaal dan bij de vorige groep (wie weet heeft men echter ook gewoon honger gekregen). Zeker is dat degenen die achterblijven duidelijk niet gehinderd worden door deze eventuele tekortkoming, maar simpelweg gezellig losgaan op de aansprekende klanken en ritmes van deze band. Een vrolijk slot van een alleraardigste muziekmatinee.