Maffe oosterburen Touchy Mob en TellaVision geven een inkijkje in hun vervreemdende universum

Outsider-muziek overtuigt eigenzinnig Hall of Fame-publiek

Maarten de Waal ,

De nieuwe Hall of Fame, daar zullen we het over eens zijn, is ronduit prachtig ingericht, maar de concertprogrammering kende aanvankelijk een wat moeilijke start – afgelopen herfst stond uw recensent meer dan eens in een vrijwel uitgestorven zaal te kijken naar bands die met de moed der wanhoop en met een bewonderenswaardige onverstoordheid hun kunstje voor de spreekwoordelijke anderhalve man en een paardenkop zaten te vertonen. Gelukkig is dat langzaam aan bijgetrokken, maar wanneer we deze donderdagavond bij binnenkomst tegemoet worden gelopen door Ludwig ‘Touchy Mob’ Plath en vervolgens aan een vrijwel uitgestorven bar plaatsnemen, vermoeden we dat het wel weer eens ‘one of those nights’ zou kunnen gaan worden - zo’n avond, waar uw recensent en zijn trouwe fotograaf bijna het hele publiek vormen. Blijkbaar zijn achter onze rug echter toch de nodige bezoekers binnen komen sluipen, want wanneer het feest zo rond half tien begint blijkt de zaal al aardig vol te zijn gelopen. De heer en dame zijn gelukkig niet voor niets uit het verre Duitsland komen aanzeilen…

TELLAVISION

De dame in kwestie noemt zich TellaVision en zou ons volgens de Hall-website ‘een combinatie van muziek en rauwe kunst’ komen brengen. Die rauwe kunst intrigeerde ons zeer, en voor ons geestesoog zagen we al allerlei brute taferelen vol bloed, sperma en poep passeren, maar in de praktijk blijkt de rauwheid toch vooral de muziek te gelden – tenzij men de zelf in elkaar geknutselde klank voortbrengende producten van huisnijverheid die ze voor zich op een tafel heeft geplaatst bijzonder ‘rauw’ vindt. Verder is dit typisch het soort muziek dat zich niet makkelijk aan de oningewijde laat omschrijven, maar duidelijk is in elk geval dat deze mevrouw van haar hart geen moordkuil wenst te maken en ook de minder prettige zielenroerselen op een passend pijnlijke manier over het voetlicht durft te brengen, waarvoor ze niets anders nodig heeft dan de eerder genoemde knutselwerkjes, wat electronica, twee drumstokjes en af en toe een gitaar. De opgeroepen sfeer doet uw verslaggever af en toe denken aan de gemartelde relipop van Carla ‘Evangelista’ Bozulich, maar wellicht is het nog het beste om dit soort klanken gewoon onder het kopje ‘bekentenismuziek’ te scharen. Rauwe & experimentele bekentenismuziek, wel te verstaan, die getuige de enthousiaste bijval in de pauzes tussen de nummers bij de trouwe Hall-bezoeker in goede aarde valt. Een fijn confronterend begin van de avond…

TOUCHY MOB

De eerder genoemde Ludwig Plath is zo’n man die zijn huis weigert te verlaten zonder een muts, om deze vervolgens de hele dag niet meer af te doen (het is overigens ook niet heel warm in de zaal) – wellicht houdt hij hem zelfs nog op wanneer hij te bed gaat, maar daarover laat hij zich niet uit. Wel geeft hij te kennen een groot fan te zijn van comic-boeken over dinosaurussen en van ice-tea, twee genoegens die hij in zijn jeugd veel met elkaar gecombineerd heeft, omdat hij boven een winkel woonde die beide producten verkocht, hoewel zijn vader zich hier niets meer van zegt te kunnen herinneren – hoe dan ook, Ludwig is dus een man met aparte maar verder volledig onschuldige voorkeuren. Ook op het muzikale vlak houdt hij van weinig voor de hand liggende combinaties, en schakelt moeiteloos van folky liederen naar techno-rave-achtige klanken en andersom, hoewel zijn absurde teksten (over eilanden die geregeerd worden door r&b-sterren met veel bling-bling, die slechte leiders blijken te zijn, bijvoorbeeld) een verbindende schakel tussen de twee vormen. De instrumentkeuze van Ludwig sluit aan bij die van zijn voorgangster – ook hij maakt graag gebruik van gitaar en elektronica. (Sowieso liggen de twee elkaar op muzikaal vlak goed, en ze hebben dan ook samen een split-vinyl uitgebracht, die ze allebei op zeer bescheiden wijze aanprijzen.) Touchy Mob weet evenals zijn vrouwelijke soulmate veel sympathie op te wekken bij de aanwezigen; een gegeven dat hem zichtbaar tevreden stemt. En zo kunnen zowel artiesten als bezoekers terugkijken op een geslaagde muzikale avond, die alle vreemde eenden in Tilburg en omgeving weer duidelijk heeft gemaakt dat er zich zowel binnen Tilburg als (ver) daarbuiten vele zielsverwanten ophouden.