HET CONCERT
Jesu, 013 Kleine Zaal, maandag 16 september
DE ACT
Een van de vele uitlaatkleppen van muzikale duizendpoot Broadrick, die, als we op de ontwikkeling van zijn albums mogen afgaan, de laatste jaren steeds optimistischer is geworden. Het enorme volume dat hij live nog steeds produceert, kan niet verhullen dat de songs die hij onder de artiestennaam Jesu de wereld in stuurt lichter en hoopvoller zijn dan het oudere Godflesh-materiaal. En dat is gewoon fijn voor die jongen.
HET NUMMER
Bij Jesu gaat het, evenals bij eigenlijk alle andere projecten van de lange slungel uit het oude industriehart van Engeland, niet zozeer om het individuele liedje, maar om de vibe van het geheel. Daarmee komt alles aan op de spanningsopbouw binnen de set, en daar schort het vanavond misschien toch wat aan...
HET MOMENT
De verwachtingsvolle spanning die heerst in de zaal vlak voor het weerklinken van de eerste noten. En dan de tevredenheid wanneer het eerste alles omverblazende nummer wordt ingezet, ondersteund door de immer krachtige visuals.
OOK OPMERKELIJK
De mix van metal- en indieliefhebbers in het publiek. Er zijn op de keper beschouwd maar weinig acts die beide doelgroepen in gelijke mate weten aan te spreken, maar Jesu is zo´n witte raaf. Ook veel brildragers, trouwens.
HET PUBLIEK
...dat voor aanvang zo gebroeder en -zusterlijk tezamen staat, druppelt zeker in de tweede helft van het optreden gestaag naar buiten. Dat hoeft overigens zeker niet alleen aan de muzikale verrichtingen van Broadrick en zijn kompaan te liggen – een festival bestaat uit het maken van keuzes, en het gras aan de andere kant van de heuvel oefent nu eenmaal vaak een bijzondere aantrekkingskracht uit. Wij konden echter na een uur ons ongeduld ook niet bedwingen en vroegen een buur naar de tijd, en dat is nooit een goed teken.
HET OORDEEL
Een optreden dat beter tot zijn recht was gekomen wanneer het een half uurtje korter had geduurd (of wanneer de opeenvolging van de nummers beter was uitgekiend).