De dag begint rijkelijk ongebruikelijk met het IJslandse Sólstafir, een band die de laatste tijd hoge ogen gooit met zijn bijzondere psychedelische rock/metal. De onmiskenbaar melancholieke ondertoon van de muziek is nu niet bepaald ideaal om de feeststemming erin te krijgen, maar het reeds in behoorlijke getale aanwezige publiek hoort het allemaal welwillend aan en wordt hoe dan ook getrakteerd op één van de best opgebouwde sets van de dag. De start is ingetogen, maar bij het uitgesponnen einde lijkt het of dit noordse beest eindelijk ontwaakt en zijn imponerende gestalte toont. Een vreemde, maar memorabele aanvang van deze heidense samenkomst.
Paganfest 2012 mengeling van sfeer- en feestmuziek
Primordial band van de dag, Eluveitie prima afsluiter
Het concept van Paganfest mag onderhand gevoeglijk bekend zijn, maar met sfeervolle acts als Sólstafir, Negurǎ Bunget en Primordial had de editie van 2012 afgelopen zondag in 013 toch duidelijk meer te bieden dan enkel een heidens drankgelag (hoewel het dat natuurlijk ook was).
SÓLSTAFIR
HEIDEVOLK
Vervolgens komt de naar beweging snakkende zaal volop aan zijn trekken bij de Gelderse drinkebroers van Heidevolk. Er gaat welbeschouwd geen Paganfest voorbij zonder de aanwezigheid van deze oosterlingen, dus de aanwezigen weten wat ze kunnen verwachten en zijn daar zichtbaar opgetogen over. De bende blijkt weliswaar een nieuw album uitgebracht te hebben, waardoor naast welbekende krakers als ‘Beest Bij Nacht’ ook verse stukken als ‘Een Nieuw Begin’ en ‘Als Ons De Toekomst Lonkt’ gespeeld worden, maar die wijken in de kern niet af van het ruwe stramien dat we van de heren gewend zijn. Het publiek ontvangt ze dan ook met onverminderd enthousiasme. Magistraal vulgair, zoals dat in het gecoverde Normaallied heet.
NEGURǍ BUNGET
Het duistere Transsylvanische ensemble Negurǎ Bunget valt de twijfelachtige eer te beurt te mogen fungeren als ‘dineract’ voor het gros van de bezoekers. De zaal is dan ook behoorlijk leeg terwijl de Roemenen hun sfeervolle en melodische black metal ten gehore brengen. Erg jammer en bovendien onverdiend, want dit ensemble heeft heel wat in zijn mars en zet vandaag ondanks de geringe publieksinteresse een betoverende show neer. De meeste festivalgangers hebben echter klaarblijkelijk geen behoefte aan indringende verklankingen van de pijn van het zijn.
ALESTORM
De verzorging van de innerlijke mens doet ons het navolgende Equilibrium missen, waardoor we meteen met onze neus in het Schotse piratenmetaal van Alestorm vallen. Niettegenstaande hun bandnaam en reputatie op grond van eerdere optredens lijken de woeste mannen vandaag verrassend nuchter: misschien is iemand zo verstandig geweest de heren de fles slinks afhandig te maken en deze goed te verstoppen tot na het concert. Met de karakteristieke ‘keytar’ in de hand loodst de zanger zijn zeeroverscombo wijdbeens door het opgewekte groepsrepertoire, tot groot genoegen van het drank- en feestlustige publiek.
PRIMORDIAL
Na de Schotse lolbroekerij belanden we met Primordial in aanzienlijk donkerder, maar daarmee niet minder meeslepend vaarwater. De toevoeging van de Ieren aan het rondreizend Paganfest circus is misschien wel de grootste verrassing van deze editie. Een buitengewoon prettige verrassing ook, want onder inspirerende leiding van de vervaarlijk uitziende kale frontman blaast deze groep de aanwezigen genadeloos omver met epische zwarte parels als ‘As Rome Burns’, ‘The Coffin Ships’ en het allesverzengende slotstuk ‘Empire Falls’. Niet voor de zwakke hartjes dus, maar zonder twijfel een hoogtepunt (zo niet het hoogtepunt) van de dag.
ELUVEITIE
Het sympathieke Zwitserse gezelschap Eluveitie tekent dit jaar voor de afsluiting, en doet dat met verve. Met de voor de trouwe bezoeker inmiddels overbekende combinatie van melodische (Gotenburg) death metal en folkmuziek, inclusief uitgebreid instrumentarium (viool, mandoline, geassorteerde fluiten en hurdy gurdy (draailier)) zorgt de groep voor een sprankelend slot van de dag, waarbij het publiek het dansen en klappen nog lang niet moe blijkt. Naast de vrolijke hit ‘Inis Mona’ passeren ook meer traditionele stukken de revue, zoals de vrouwelijke solozang waarmee de toegiftenreeks start. Rond de klok van elven is het feest echter echt gedaan en kan de bezoeker voldaan huiswaarts keren, in hoopvolle anticipatie van Paganfest 2013.