Het biofarm-avontuur van Peter Broderick in het kader van Glocal luidt zijn laatste hoofdstuk in. De documentaire over zijn verblijf bij Boerderij 't Schop wordt vanavond in de Pauluskerk vertoond, gevolgd door een zinderend concert van Broderick zelf. Innemend en vol magische melancholiek neemt hij het publiek op sleeptouw.

De documentaire van twintig minuten brengt Peters verblijf in Hilvarenbeek chronologisch in beeld, uiteraard aangevuld door zijn muziek. De geboorte van een kalfje en het bezoek aan het slachthuis vallen op: het geeft de cyclus van geboorte tot aan de dood doeltreffend weer. Sinds zijn bezoek staat Broderick uitgebreid stil bij die cyclus. Hij vertelt dat hij sindsdien weer vlees durft te eten, zonder schaamte of schuldgevoel. "Een paar dagen geleden at ik nog een pepperoni pizza. Uiteindelijk zijn we allemaal weleens hypocriet.", merkt hij ironisch op.

CONCERT
Peter Broderick, Pauluskerk, 18 september 2011

MUZIEK
De slechts 24-jarige Broderick is wat je noemt een echte rasmuzikant. Piano, gitaar, viool en zingende zaag speelt hij allemaal op virtuoos niveau. Hij heeft nu al een lange lijst aan credits als sessie-muzikant, waaronder het Deense droompopcollectief Efterklang. Als soloartiest maakt Broderick een combinatie van neo-klassieke pianomuziek en mierzoete kampvuurliedjes. Met behulp van een looping station siert hij zijn muziek innovatief op.

PLUS
Broderick heeft onlangs gezegd dat hij het loopen van muzieksegmenten steeds meer als gimmick is gaan beschouwen. Zo voelt het in ieder geval niet. Bij het eerste liedje creëert hij op fenomenale wijze een soort gospelkoor van zijn eigen stem. Bij een ander nummer knutselt hij inventief met o.a. een zingende zaag. Owen Pallett noemde Broderick terecht de beste looper die hij ooit heeft gezien:  ze dienen bij zijn muziek meer als textuur dan als melodie. Al die handelingen ogen voor Broderick zodanig moeiteloos dat hij niets aan bezieling hoeft in te leveren.

Broderick laat het vanavond voor een groot deel puur natuur. Bij sommige nummers doet goudkeeltje Laura Arkana mee als zuivere tweede stem. Het prachtige "Sideline" begint in a-capella zang en krijgt een subliem vervolg achter de vleugel. "Human Eyeballs On Toast" -geschreven vanuit het perspectief van een kip op een legbatterij- krijgt een voorwoord over Peters verontwaardiging jegens de bio-industrie. Met slechts viool in hand probeert hij het middenin de hal opnieuw (met succes) zonder versterking. Broderick sluit ingrijpend af met een instrumentale pianocompositie, die bijna als percussie voortbeweegt.

MIN
Brodericks muziek klinkt soms net iets te braaf in het gehoor. Zijn steriele, bedwelmende zangstem mist vaak de power om de intensere stukken nader te onderstrepen. Als hij plaatsneemt achter de vleugel verdrinkt zijn zang met gemak in de reverb.

CONCLUSIE
Peter Broderick hoeft niet eens zijn stem te verheffen of het publiek hangt al aan zijn lippen. Hij ontneemt  je soms letterlijk de adem, waardoor slechts de dissonante ruis van de speakers te horen zijn. Er is hier sprake van zeldzame, verbluffende klasse.

CIJFER
9