T.S. Eliot Appreciation Society dwingt onversterkt waardering af

Sympathieke Utrechtenaar moet zijn niche echter nog vinden

Jasper Willems ,

T.S. Eliot Appreciation Society is het pseudoniem van de Utrechtse songschrijver Tom Gerritsen. Op het podium van Cul de Sac zet de lange Utrechtenaar zijn microfoon op wenkbrauwhoogte. Zijn overheersende zang komt daardoor vanuit de tenen: het biedt hem het nodige verzetje om het publiek tot aandachtige stilte te sussen.

Sympathieke Utrechtenaar moet zijn niche echter nog vinden

T.S. Eliot Appreciation Society is het pseudoniem van de Utrechtse songschrijver Tom Gerritsen. Op het podium van Cul de Sac zet de lange Utrechtenaar zijn microfoon op wenkbrauwhoogte. Zijn overheersende zang komt daardoor vanuit de tenen: het biedt hem het nodige verzetje om het publiek tot aandachtige stilte te sussen.

CONCERT
T.S. Eliot Appreciation Society, Cul de Sac, dinsdag 13 september

MUZIEK
Met de legendarische poëet Thomas Stearns Eliot als referentiekader kun je vaststellen dat Gerritsen een sterke affiniteit heeft met traditionele folklore. Zijn benadering voelt nog het meest als een ode aan grootmeesters als Neil Young en Bob Dylan: een zuivere noot offert hij zonder compromis op voor indringende retoriek en bezieling.

PLUS
Van gebrek aan passie is er bij T.S. Eliot Appreciation Society absoluut geen sprake. Stampvoets en vol overgave smijt Gerritsen zijn ingewanden op de planken. Hij vertelt het publiek dat hij vanochtend ziek wakker werd: hij vreest zijn stem middenin de set kwijt te raken. Desalniettemin zingt hij onverschrokken en strijdvaardig voluit. Tijdens het laatste nummer speelt hij zonder versterking en dwingt daarmee terecht luid applaus af.

MIN
Gerritsen voelt zich tussen de nummers door zichtbaar onwennig. Knullig stemt hij zijn gitaar, terwijl hij de aanblik van het publiek zo veel mogelijk ontwijkt. ‘Komen jullie speciaal hiervoor of waren jullie toevallig in de buurt?’, stamelt hij gegêneerd. De liedjes worden op hoog volume vol intensiteit gespeeld -wat op zich positief is-, maar dit gaat vaak ten koste van de nodige spanning. Een cover van ‘Bob Dylans ‘Don’t Think Twice, It’s Allright’ is niet bepaald een verrassende keuze, al wordt deze wel met verve vertolkt.

CONCLUSIE
Vanavond is Gerritsen bij vlagen meeslepend en charmant in zijn onbeholpenheid. Op muzikaal vlak is het echter nét iets te voorspelbaar. Authentieke folkliedjes kunnen best hand in hand met wat meer originaliteit. Na een queeste naar een eigen identiteit kan T.S. Eliot Appreciation Society wellicht zelf ook een appreciation society werven.

CIJFER
7-