Het programma op de donderdagavond van Incubate in Paradox is een stuk rustiger dan de afgelopen dagen, na folk van singer-songwriters Puzzle Muteson en Sam Amidon is het aan Sylvain Chauveau om de avond af te sluiten. Hij besluit dit te doen met een ode aan ‘I Know It’s Over’ van The Smiths, afkomstig van het album The Queen Is Dead.

CONCERT
Sylvain Chauveau, Paradox, donderdag 15 september

MUZIEK
Sylvain Chauveau is een veelzijdige artiest die zich normaal gesproken bezig houdt met het componeren van allerlei instrumentale muziek voor piano en gitaar. Naast zijn vele solo werk is hij ook betrokken bij een hoop andere projecten (Arca, On). Vanavond speelt hij alleen en brengt vanachter een grote, houten tafel zijn ode. Hiervoor gebruikt hij een gitaar met een e-bow, een absurde drumcomputer, wat samples en zijn stem.

PLUS
Chauveau neemt zijn tijd, vanachter de grote houten tafel smeed hij op trage wijze de verschillende geluidselementen aan elkaar tot één geheel. Het voordeel hiervan is dat je enorm goed kan volgen wat er nu precies aan de hand is op het podium. Zeker het eerste deel van zijn optreden zit ik dan ook gebiologeerd te staren naar het werk van de fransman. Fascinerend!

MIN
Als je na 25 minuten bij jezelf eens nagaat wat hier eigenlijk gaande is kom je tot absurde conclusie dat je naar één trillende snaar, minimale percussie en delen tekst van een oud nummer van The Smiths zit te luisteren. Zo rond die tijd slaat die scepsis ook toe bij de rest van het publiek en zoekt een groot deel hun geluk elders wat het er absoluut niet makkelijker om maakt om in het stuk op te gaan. Ik kan ze moeilijk ongelijk geven, er zit gewoonweg te weinig variatie in het stuk om een groot publiek een optreden lang te kunnen boeien, en dat terwijl het meeste werk van Chauveau bol staat van de variatie.

CONCLUSIE
Het is ontzettend tof dat Incubate een artiest als Sylvain Chauveau de ruimte geeft om in alle rust een geluidscollage op te bouwen. Dat het dat voor een kleiner publiek aantrekkelijk is, is dan misschien minder relevant. Maar als ik vervolgens thuis Géographie Intime van zijn debuut uit 2000 op zet bekruipt me toch het gevoel dat het optreden veel beter had kunnen uitpakken.

CIJFER
5