Met Holy Other en Demdike Stare was de vrijdagavond bij aanvang al een meer dan interesse avond van XLR8R. Voor Holy Other was het de tiende optreden ooit. Verder was Ghosts On Tapes pas voor de eerste keer in Europa te zien, Boddika (Alex, helft van het hippe dnb duo Instra:Mental) is geen kleine naam meer en Untold geen onbekende bij de dubstep-fans. Loefah, lage-tonen-slagschip bij uitstek, sluit de avond af.

Holy Other - 7,5

Het aanwezige publiek, op dit tijdstip een kleine 75 man sterk, toont respect en luistert aandachtig naar de warme diepe muziek die het beste valt te omschrijven als mood house boordevol dikke lagen dub. Lof aan Holy Other, die op dit lastige tijdstip zelfs enkele mensen in het publiek vol aan het dansen weet te krijgen. Zij die dansen zijn dan ook volledig in hun eigen zone, hun eigen wereld, opgegaan. Het optreden is even plotseling weer over, waarbij Holy Other, gekleed in een kap over zijn hoofd, het podium afschuifelt.

Demdike Stare - performance 6- / muziek 7

De heren van Demdike maken in de eerste negentig seconden van hun set meteen duidelijk wat het publiek mag verwachten. Een snerpend, langzaam aanzwellend basgeluid zet de toon, waarbij gestaag ook een visuele begeleiding op het projectiescherm gestalte krijgt. Drones, spaarzame (oosterse) percussie en bewegende ambient soundscapes komen in het volgende half uur voorbij.

Waar bij dance normaal de visuals de muziek begeleiden, is het bij Demdike Stare precies andersom. De muziek is een soundtrack voor de vernuftig bij elkaar gezochte beelden en dompelt de toeschouwers onder in een post apocalyptisch epos. Een van de heren heeft duidelijk minimaal tien jaar werkervaring in een cult videotheek.

Wanneer na drie kwartier een eerste echte beat zich laat horen en als een pneumatische boorhamer de aanwezigen uit hun wereld-vergaat-overpeinzingen los trilt, komt het sterkste deel en heeft Demdike Stare pas echt impact. Occulte projecties afgewisseld met jaren zeventig erotische horrorbeelden laten je welhaast geloven dat je bij een ledenwervingsdag van een muzikale sekte bent beland. Indrukwekkende show die zich beter leent voor een art-installatie dan op een dance avond. In combinatie met de twijfelachtige performance die je vaak ziet bij artiesten met laptops op het podium is de show net niet helemaal geslaagd.

Ghosts On Tape - 9

Na de audiovisuele indoctrinatie van Demdike Stare verlaat een groot deel van het aanwezige publiek de zaal om tot hun zinnen te komen. Ghosts On Tape heeft hier maling aan en gaat voor een publiek van twintig man vanaf het begin enthousiast aan de slag. Zijn live gebrachte funky en groovy house, samen met zijn eigen swingende verschijning, zorgt bij alle aanwezigen (inclusief de reviewer) dat de voetjes van de vloer komen. Als de zaal vol was geweest was binnen vijf minuten na het begin een kolkende massa ontstaan.

De muziek zit vol energieke 4/4 beats met een hoofdletter S van swing, heerlijk diepe subbassen en opgeknipte stem samples uit de hoogtijdagen van de warehouse raves. Samen met funk-akkoorden gaat dit alles in de mixer bij Ghosts On Tape. De laatste paar tracks tonen meer Detroit techno invloeden met alle 808 en 909 geluiden en Ghosts on Tape eindigt met een van de meest swingende technoplaten die men zich kan heugen, incluis de stemmen uit Kraftwerk's Tour de France. Ons     rest niks anders dan te stellen dat het debuut van Ghosts On Tape op Europese bodem meer dan geslaagd is. Jammer dat zo weinig mensen hier getuige van waren, want dit was de topshow in het MIDI theater van de vrijdagavond.

Boddika - 8+

Boddika begint met een stroeve start en lijkt zowel het publiek als zichzelf af te tasten met de eerste drie platen. De sfeer komt al snel er in met de uptempo breaky house & techno. Het publiek wat binnen druppelt, waagt de eerste voorzichtige danspasjes. Doordat de dj zijn platen als een bezetene aan elkaar mixt, blijft het spannend. Ondanks dat sommige tracks vrij leeg zijn, zorgt zijn mixstijl voor percussieve aanvulling van track naar track. Hierdoor blijven mensen op de dansvloer staan, en breken er gedurende de set geen 'ik ga een sigaretje roken'-momenten aan.

Boddika is een technisch zeer goede dj, snelle en haast onhoorbare mixen met veel variatie in de platenkeuze die de eerste (en helaas ook laatste) dansvloervuller van de avond blijkt te zijn. De set heeft een goede opbouw en Boddika voelt het publiek goed aan. Dit effect wordt groter wanneer het publiek gaandeweg de dj set meer betrokken raakt. Meer acid, detroit techno invloeden, 808/909 samples. Zelf komt Boddika ook beter in zijn set en heeft meer plezier in de tweede helft.

Untold - 7- / 6.5 door de MC

Untold brengt zijn eigen percussieve abstracte techno-geinspireerde dubstep. Zijn set wordt gekenmerkt door een laag tempo en een mechanisch, zelfs zielloos geluid. Hierdoor komt deze ook nooit echt op gang en al snel beperkt de actie op de dansvloer zich tot licht hoofdschudden en wat arm bewegingen. De enige publieksreactie gedurende de set is resultaat van de gestaag irritant wordende MC.

Een hele crew met dj's en mc's die aanwezig zijn komt op het podium staan, waarschijnlijk ter ondersteuning van meneer Untold, maar dit slaat om naar een vreemde sfeer, die door geroezemoes en gewijs vanaf het podium alleen maar meer afstand met het publiek creëert. De smeekbedes van de MC, de inconsistente platenkeuze, gebrek aan opbouw en het publiek niet goed inschatten doen uiteindelijk dit uur de das om. In de periode dat de crew, maar vooral de MC van het podium verdwijnen en Untold er even alleen voor staat lijkt zich weer een stuk zelfvertrouwen te herstellen en komen er een paar toffe vocale en swingende tracks voorbij. Op dat moment is het alleen wel te laat om het inmiddels lauw reagerende publiek nog mee te krijgen.

Wellicht had Untold voor Ghosts On Tape en Boddika absoluut niet misstaan. Ook de MC (DJ Benton) mag voortaan thuisblijven wanneer die drukker bezig is met zijn mobiele telefoon dan echt met het publiek er iets van te maken.

Loefah - 6-

Dan volgt waarschijnlijk de man waarvan vele aanwezigen een hoop verwachten. Met zijn staat van dienst is dat ook niet meer dan normaal. Loefah lijkt echter, net als Boddika en Untold voor hem, moeite te hebben met de eerste paar tracks. En wat voor tracks zijn dat, te snelle techno, 4/4 gabber bassdrums, maar vooral disonnant en 'lelijk'. Wat is er aan de hand met Loefah's dubstep? De rauwe energie van de snerpende wobble bassen en gesyncopeerde drums is ingeruild voor 4/4 techno kickdrums en wat sublaag.

De MC schiet weer te hulp en het uitgedunde publiek komt wat naar voren en is toch in voor een dansje. Of dit op de conto van de MC kan of op het publiek zelf, wat uit respect voor de headliner toch nog in beweging komt, is onduidelijk. De trackselectie van Loefah houdt het midden tussen abstract en technoïde enerzijds en percussief en ravey anderzijds, maar er is geen normale dubstep track te horen. Trage mixes maakt het geheel oersaai om naar te luisteren en omdat Loefah veel tijd voor zijn mixen nodig lijkt te hebben, is er gewoonweg geen tijd om met zijn publiek bezig te zijn.
Het lichtpuntje uit de middelmatige en teleurstellende set, met aan elkaar gedraaide te snel afgespeelde house loops uit Magix Musicmaker, is dat gesteld mag worden dat het niet alleen meer de wobble bassen zijn in de dubstep scene.

Door een plaspauze terwijl een plaat loopt, en een Beyonce edit in de mix weet Loefah nog wel een klein restant bezoekers in beweging te krijgen. Dubstep heeft nog nooit zo geklonken! Maar of dat goed is, valt nog te bezien.