Brasstronaut astronomisch goed

Canadezen spelen de sterren van de hemel

Bas van Duren ,

Soms heb je van die concerten waarbij je van tevoren nooit iets van hebt gehoord, gezien of gelezen. Verwachtingen zijn er dan niet, iedere noot, iedere wending is een verrassing. Als een band op zo'n moment alles geeft en alles klopt, dan kun je pas écht spreken van een memorabel concert. Het Canadese Brasstronaut kreeg dat zondag in de Cul de Sac voor elkaar.

Canadezen spelen de sterren van de hemel

Soms heb je van die concerten waarbij je van tevoren nooit iets van hebt gehoord, gezien of gelezen. Verwachtingen zijn er dan niet, iedere noot, iedere wending is een verrassing. Als een band op zo'n moment alles geeft en alles klopt, dan kun je pas écht spreken van een memorabel concert. Het Canadese Brasstronaut kreeg dat zondag in de Cul de Sac voor elkaar.

CONCERT
Brasstronaut, Cul de Sac, zondag 18 september

MUZIEK
Zes Canadesen nemen het complete podium van Cul de Sac in beslag: bassist, gitarist, toetsenist/zanger, drummer, trompettist/xylofonist en een klarinetspeler die ook nog eens een midi-fluit tot zijn beschikking heeft. Geen enkel instrument is overbodig, alles is een levend(ig) onderdeel in een fenomenaal geheel dat zich kortweg laat omschrijven als hooggeschoolde indiepop. Canadezen lijken daar een patent op te hebben, want namen als Broken Social Scene, Arcade Fire en Stars schieten af en toe door het hoofd van deze recensent bij het luisteren naar Brasstronaut.

PLUS
Zanger Edo begroet het publiek met een vrolijke 'Hallo Kruikenzeikers! Maijn moedur komt uit Tilburg, dus ik spwreek een beetje Neewderlands!'. Een charmant begin dat gelijk een vervolg kent met een nummer dat de vloer van de Cul gelijk een paar centimeter hoger laat zweven. Het samenspel van de trompettist en klarinetist is beangstigend goed, het haast jazzy drumwerk is jaloersmakend en de songs... Oh mijn god, de songs. De meeste liedjes kennen dezelfde structuur: een warm, dromerig begin krijgt een middenstuk waarin een beetje wordt gefreakt en vervolgens sluit de band het af met een dansbaar einde. Ieder nummer is een klein eposje op zichzelf en het kan niet anders dan dat Brasstronaut heel veel tijd, liefde en aandacht in ieder lied heeft gestopt.

MIN
Een enkele keer een piep tussen een nummer door en een onderbreking om ervoor te zorgen dat het geluid alleen maar beter staat. Als je dan geen professional bent, weet ik het ook niet meer.

CONCLUSIE
Brasstronaut heeft de kracht op je op te zuigen in hun zelf gecreerde zwart gat. Daar waar tijd en ruimte niet bestaan, staat alles in het teken van 'het lied'. Altijd al met iemand iets goed willen maken? Geef hem of haar een kaartje voor een concert van deze zes Canadezen. Succes verzekerd.

CIJFER
9,7