Magistraal Opeth pakt vast en laat niet meer los

Veni, vidi, vici voor grensoverschrijdend Pain Of Salvation en ijzersterk Opeth

Dirk Stolk ,

Hokjesdenkers kunnen vandaag thuisblijven: de Zweedse formaties Pain Of Salvation en Opeth experimenteren rond het progrockgenre en zijn daarom niet te categoriseren. Pak ‘m beet tweeënhalf uur is een stampvolle grote zaal in 013 in de ban van beide gezelschappen.

Veni, vidi, vici voor grensoverschrijdend Pain Of Salvation en ijzersterk Opeth

Hokjesdenkers kunnen vandaag thuisblijven: de Zweedse formaties Pain Of Salvation en Opeth experimenteren rond het progrockgenre en zijn daarom niet te categoriseren. Pak ‘m beet tweeënhalf uur is een stampvolle grote zaal in 013 in de ban van beide gezelschappen.

Zowel Pain Of Salvation als Opeth brachten dit jaar een nieuwe plaat uit, deze luisteren respectievelijk naar de namen 'Road Salt Two' en 'Heritage' en zijn zeer goed ontvangen. Voor een – ruim vooraf – uitverkochte zaal mag eerstgenoemde als opwarmer laten horen dat dit nieuwe werk ook live de moeite waard is.

Wie Pain Of Salvation kent, weet dat het vijftal niet bang is om de muzikale grenzen van het genre op te zoeken. Hoewel aangeschreven als progressieve metalband, lijkt het laatste wapenfeit een muzikale reis door culturen te zijn.

Live komt dit mixje van blues, country en vooral veel folk-achtige nummers eveneens goed uit de verf. Zowel muziek als presentatie weten te boeien en dit uit zich in enig enthousiasme vanuit de zaal.

Na een korte ombouw schijnt er een fel paars licht verticaal over de backdrop van de band. Deze psychedelisch ogende afbeelding is de cover van het onlangs verschenen album. Naast veel oud werk staat deze tour in het teken van de promotie hiervan, waarvan dus genoeg aan bod komt.

Ook Opeth tapt uit verschillende muzikale vaatjes. Van blues, rock ‘n roll en een hardrock-ode aan wijlen Ronnie James Dio tot aan harde psychedelische tracks die het uiterste van de stoner en doom lijken op te zoeken.

Dit alles wordt met ingewikkelde drumpatronen en lastige maatsoorten gespeeld. Naast een lange, dynamische en energieke drumsolo geeft frontman Mikael Akerfeldt de overige bandleden de aandacht die zij verdienen. Zij soleren namelijk slechts enkele malen zelf, waar kwaliteit boven kwantiteit duidelijk het motto is.

Zelf staat Akerfeldt door een reeks akoestische nummers in de spot. Tussendoor vermaakt hij publiek met flauwe opmerkingen en grapjes over de tour, de zaal en zijn bandleden.

Als na bijna twee uur ook de toegift vol passie wordt afgesloten, is het – ondanks groot enthousiasme van het publiek – voor Opeth genoeg geweest. Misschien maar goed ook: zo blijft er nog genoeg moois voor de volgende keer over.