Het was weer een fijne cultbijeenkomst, afgelopen vrijdag in Little Devil. Het nomadisch levende sludge duo Jucifer gaf aldaar met een als Indianenmeisje opgetuigde frontvrouw een door merg en been trillende performance.
The Orange Man Theory
Voordat de ronddolende Amerikanen de planken betreden, krijgt eerst het Italiaanse kwartet The Orange Man Theory de gelegenheid het publiek kennis te laten maken met zijn muziek.
Die kennismaking verloopt allerminst onprettig, aangezien de Italianen hun heerlijk energieke mix van complexe ritmes, fel gekrijs en pakkende, soms zelfs melodische gitaarpartijen met verve voor het voetlicht weten te brengen.
Een enkele aanwezige maffe Belg weet het geheel duidelijk ook op waarde te schatten en draagt met zijn enthousiaste capriolen voor het podium nog verder bij aan de feestvreugde. Een effectief startsein voor de avond.
Jucifer
Tijdens het voorprogramma kon de oplettende bezoeker bij de bar al een schattig blond wezentje met opvallende rode veren aan de punten van de gevlechte haren waarnemen. Dit noordelijke Indiaantje blijkt zowaar de frontvrouw van Jucifer te zijn en op de planken aangekomen produceert zij in samenwerking met haar bebaarde compagnon onmiddellijk een gigantische bak loeizware herrie.
Op het oog houdt ze een gitaar vast, maar het lage gebrom dat de ruimte doordringt, klinkt eerder als dat van een bas. Het overwegend lage gebrul dat ze ter aanvulling uitstoot zorgt voor verder contrast tussen verschijning en muziek. In combinatie met het manische getrommel en geschreeuw van haar muzikale wederhelft veroorzaakt het een niet bijzonder toegankelijke muur van geluid.
Toch is het een meeslepend concert en niet alleen vanwege de fascinerende uitstraling van het duo. Belangrijker nog zijn de sterke tempowisselingen in de stukken, die van zeer traag op stel en sprong in onmogelijk snel kunnen omslaan en waarin bovendien regelmatig een groove opduikt. Een memorabel avondje loodzware sludge is het klinkende resultaat.
Helaas zijn er geen foto's gemaakt deze avond.