De naam van het podium klinkt vervaarlijk: Here Be Dragons, maar de realiteit komt erop neer dat de meer wereldachtige wereldmuziek van over de hele wereld met invloeden, ook uit de hele wereld, hier te horen is. Drakenvechters Wouter en Maarten de Waal binden twee dagen lang de strijd aan.

Zaterdag 18 juni

Koos Kombuis

Het klinkt als een kinderanimatieprogramma, maar in werkelijkheid is de opener op het Here Be Dragons podium een Zuid-Afrikaanse singer/songwriter. Terwijl hij zichzelf begeleidt op gitaar, zingt de gezette blanke man een mengeling van protestliederen (Kombuis groeide op tijdens de Apartheid, waartegen hij zichzelf al op jonge leeftijd verzette) en 'alledaagse' observaties.

Humor speelt een belangrijke rol in zijn deels in het Afrikaans, deels in het Engels gezongen stukken en gelukkig is die elementair genoeg om ook als je die eerste taal niet machtig bent te kunnen begrijpen. Zo bevat het repertoire van onze olijke dikkerd een lied waarin hij zoveel mogelijk scheldwoorden propt, een aanklacht tegen 'sommige oude tangen' die wat hem betreft gerust mogen verdwijnen en een hilarische lofzang op dikke vrouwen (waarvan hij er één tot zijn grote vreugde heeft getrouwd).

De slagregens die de tent soms teisteren, zorgen bij tijd en wijle voor onverwacht veel (schuilend) publiek - een voordeel bij een nadeel voor deze sympathieke artiest en trouwens ook meer dan verdiend. Een leuke start in deze freaktent. (WdW)

Sandhye Sanjana

Het regent nog steeds pijpenstelen wanneer deze van oorsprong Indiase dame mag aantreden, dus veel aanwezigen zullen de ''Here Be Dragons''-tent vooral hebben opgezocht om droog te zitten.

Wanneer het optreden vordert, breekt het zonnetje echter door, en geleidelijk loopt de tent behoorlijk leeg. Ligt dat aan de muzikale kwaliteiten van de dame en haar begeleidende mannen? Zeker niet, mevrouw zet een prachtig optreden neer, waarbij haar typisch Indiase ritmische gezang perfect aansluit op de fusion-jazz-klanken van haar band. Misschien wat te ingewikkeld voor de gemiddelde Mundialbezoeker? Of wil men profiteren van de weinige zonnestralen die men vandaag zal kunnen opvangen?

Waar het ook aan lag, deze vrouw had een aandachtiger publiek verdiend. Ze raakt overigens niet zichtbaar ontstemd door de wat lauwe respons, maar een praktiserende boeddhiste die met groten als Alice Coltrane heeft gewerkt en een tekst van Rabindranath Tagore in een van haar liedjes verwerkt, heeft een dergelijke ego-boost waarschijnlijk ook helemaal niet nodig. Een prima optreden van een getalenteerde band. (MdW)

De Kift

Wat kunnen we nog voor origineels melden over De Kift? Alweer tientallen jaren een vaste waarde in de het Nederlandse muzieklandschap en hun zigeunerfanfarepunk klinkt nu nog even fris als in de begindagen. Feest gegarandeerd bij De Kift, zeker op een festival en dat is nu niet anders. Je kunt je afvragen wat ze precies te zoeken hebben op een wereldmuziekfestival, maar hee, wanneer je de zaal zo los weet te krijgen als deze mannen spelen, zal niemand daar om malen.

Wel een beetje jammer was de speellocatie - De Kift hoort niet in een tent vol stoelen te staan,het is geen band voor een seated concert, je moet kunnen bewegen op deze muziek. Een groot deel van het publiek laat de zetels dan ook voor wat ze zijn en gaat lekker dansen voor het podium of in de ''gangen'' tussen de stoelen. Had iedereen echter voldoende beweegruimte gehad, dan was dit zonder meer een van de beste en gezelligste concerten van deze Mundialeditie geweest.

Nu was het nog steeds zeer geslaagd, maar ook wel een beetje 'verkrampt'. Maar ja, men moet het met drie podia doen deze keer en dit was wel de intiemst mogelijke setting, dus wat wil je. Hopelijk blijft De Kift in elk geval nog lang op onze vaderlandse podia te bewonderen, want dit is een van de beste feestbands van Nederland (en nog intelligente teksten ook, het blijkt te kunnen). (MdW)

Zun Zun Egui

Het Britse experimentele viertal Zun Zun Egui sluit vandaag het Here Be Dragons programma af. Hun mix van etnische (met name Afrikaanse) muziek, geestverruimende rock en trance leent zich uitstekend voor bewegen, maar (net als bij het concert van De Kift daarvoor) staan de stoeltjes in de tent daarbij nogal in de weg. Gelukkig laat een binnenstormend stel enthousiastelingen zich daardoor niet afschrikken en komt er direct voor het podium toch nog wat beweging in de zaak.

Deze multiculturele band kent zoveel verschillende invloeden dat het zanger/gitarist, bassist, drummer en toetseniste geen enkele moeite kost genoeg variatie binnen en tussen stukken aan te brengen, zodat de verveling geen enkele kans krijgt. Jammer alleen dat er ,zeker in vergelijking met de drukte bij het vorige orkest, niet bijzonder veel publiek is. Deze groep had zeker meer verdiend, maar weet er nu gelukkig ook nog een mooi energiek feestje van te maken. (WdW)

Zondag 19 juni

Salman Ahmad

Hij schijnt ook wel de Pakistaanse Bono genoemd te worden en als hij in eigen land even populair is als de Ierse frontman wereldwijd, zal hij wel even raar hebben opgekeken van het grotendeels lege Here Be Dragons tentje waar hij vandaag het programma opent. Dat wordt echter al snel beter (misschien geholpen door het wisselvallige weer) en met zijn charisma en aantstekelijke muziek weet hij iedereen die hem ziet moeiteloos an hem te binden.

Begeleid door een uitstekende percussionist zet de zanger/gitarist een meeslepend optreden neer, waarin traditionele- en rockklanken met elkaar gemengd worden tot een toegankelijk geheel. Ahmad beschouwt zichzelf als een muzikant in de traditie van het soefisme, dat hij opvat als een poging om alle muren tussen mensen te slechten in een alles overstijgende eenheid.

Wat dat in de praktijk betekent, laat hij deze middag voorbeeldig zien door zijn voortdurende en succesvolle inspanningen om het publiek door klappen en meezingen bij het concert te betrekken. In combinatie met de opzwepende muziek levert het (ondanks die hinderlijke stoeltjes) een enthousiast dansende groep mensen voor het poidum op. (WdW)

Spinifex

Na zangeres Sandhye Sanjana gisteren zijn de liefhebbers van Indiase muziek deze zondag in de Here Be Dragons tent wederom aan het juiste adres. Het Nederlandse Spinifex ensemble speelt voor de gelegenheid namelijk met een percussionist en snarenplukster uit dat immense (en immens muzikale) land.

Het resulteert in een complexe combinatie van jazz, funk en traditionele Indiase muziek die het publiek aan de zetel gekluisterd houdt. Boeiende solo's van trombonist (met 'plunger'), een bij tijd en wijle opvallend Oosters klinkende dwarsfluitspeler, altsaxofonist/basklarinettist en trompettist vloeien moeiteloos over in empathische uitwisselingen tussen Indiase en Nederlandse trommelaar en sitarachtig snarenwerk.

Met een uitgebreide vocale extravaganza die het midden houdt tussen een 'human beatbox' en traditioneel ritmisch gezang vat de mannelijke helft van het Indiase duo de ontmoeting van culturen tijdens deze performance perfect samen. 'East meets West' in optima forma. (WdW)