The Black Atlantic releaset binnenkort haar nieuwe EP en promoot die alvast door middel van een gezamenlijke clubtour met de Britse vriendjes van Rue Royale. Zondag deed die tour 013 aan, met in het voorprogramma het soloproject van Black Atlantic-gitarist Kim Janssen.

KIM JANSSEN
Met dank aan de Nederlandse Spoorwegen krijgt uw recensent welgeteld anderhalf nummer mee van het repertoire van de ‘rolling stone’ (Janssen schijnt al vanaf zijn jeugd een zwervend bestaan te leiden), maar meteen wordt duidelijk dat er alleen nog een kampvuur ontbreekt. In de zaal heerst doodse stilte en de stem van Janssen grijpt je in één zucht naar de keel. Als de vijf minuten die ik meekrijg afdoende zijn om kippenvel te krijgen, moet zijn soloplaat ‘Ancient Crime’ die in maart uitkomt, wel een luisterbeurt waard zijn.

RUE ROYALE
Rue Royale bestaat uit Ruth en Brooklyn Decker (met zijn baard, bril, scheiding en bloes het prototype hipster) en komt uit het Engelse Nottingham. Het duo releasete dit jaar de EP ‘Guide to an Escape’.
Rue Royale is indrukwekkend intiem. De samenzang, het subtiele pianootje, het rustige gitaartje en de ondersteunende percussie vormen samen een flinke portie wegdroomfolk. De zaal is niet voor niets doodstil, waarvoor die vanavond erg vaak bedankt wordt, en de verliefde stelletjes zijn niet op één hand te tellen. Terecht, want Rue Royale is pure romantiek. ‘Flightline’, waar Ruth met haar geweldig fragiele zang opent, zorgt na de eerste paar woorden al voor kippenvel en wordt daarna alleen maar beter.
Ondertussen verschijnen steeds meer Black Atlantic-leden op het podium. Na Kim Janssen als ondersteuning op gitaar bij ‘Halfway Blind’, volgt ook Simon van der Heide op drums. Brooklyn grapt dat bij het eind van de set misschien wel de hele Black Atlantic op het podium staat en vertelt daarna dat hij de jongens het liefst zou willen stelen, maar Ruth onderbreekt in schattig Brits: “Dat zou technisch gezien ontvoering zijn en ik denk ook niet dat Kim’s moeder dat leuk zou vinden. En dat willen we niet, toch?”
Gestolen of niet, aan het eind van de set staat inderdaad de hele Black Atlantic-formatie op het podium en dat levert het hoogtepunt van de avond op. ‘We’ll Go On Alright’ is heerlijk meeslepend, vooral dankzij de diepe stem van Brooklyn, die we de rest van de avond nog niet zo hadden horen uithalen.

THE BLACK ATLANTIC
Frontman Geert van de Velde zong ooit in de metalcoreformatie Shai Hulud. In de Bat Cave kreeg hij, zo vertelt hij ons, als lid van die band eens een basgitaar op zijn neus. Zulke taferelen zullen we vanavond niet te zien krijgen, want ook The Black Atlantic maakt ingetogen indiefolk.
De band brengt binnenkort de nieuwe EP, die ‘Darkling, I Listen’ gaat heten, uit. Van deze plaat krijgt het publiek vanavond alvast een voorproefje. Met onder meer het gevoelige ‘The Aftermath Of This Unfortunate Event’ en ‘The Flooded Road’, laat die een goede indruk achter. Het mellotron-achtige geluid dat bij laatstgenoemde song wordt ingezet, geeft het geheel net een duisterder tintje. Samen met de ukelele in sommige andere nummers een welkome afwisseling tussen alle zangharmonietjes en gitaartjes, want af en toe ligt het gevaar van eentonigheid wat op de loer.
Na het eveneens nieuwe ‘Quiet, Humble Man’, dat weer heelijk dromerig is, is het alweer tijd voor de toegift en dan zwaaien de Groningers af. Wie een drukke week heeft gehad, kon zondagavond heerlijk tot rust komen. Het sluiten van de ogen, het zachtjes meewiegen op de maat, het zo mogelijk vastpakken van je geliefde; het werkt therapeutisch. Sereniteit met een vleugje romantiek; The Black Atlantic geeft kracht voor een nieuwe werkweek.