Precies een week nadat de Europese Power Of Metal tour op het Tilburgse poppodium finishte, had ook het Paganfest 013 als eindstation. Meer nog dan bij die vorige bijeenkomst gaf het aanleiding tot vrolijke intermezzo’s, die de algehele gezelligheid alleen maar ten goede kwamen.    

KIVIMETSÄN DRUIDI
Het bal wordt op deze lange festivaldag al om kwart voor drie geopend door de Finnen van Kivimetsän Druidi. Gewapend met een vrij forse zangeres, omringd door woeste mannen en niet te vergeten met veel goede zin, zorgen deze lui voor een aanstekelijke start van de dag. De ‘elegante’ (oftewel moddervette) feemeneer die op een gegeven moment om de hoek komt kijken om alle bandleden met zijn stafje te zegenen, zorgt voor wat extra pret en blijkt een goede aankondiger van alle meligheid die nog op het podium gaat volgen.

ARAFEL
Terwijl de zaal steeds verder volstroomt, betreedt het Duits-Israëlische Arafel de bühne teneinde de Joods-Arische broederschap waar wij allen zo naar smachten te bevorderen. De keyboards waaruit de vorige band zijn volkse deuntjes toverde, zijn bij deze band vervangen door een fysiek traditioneel instrument: een viool, bespeeld door een ranke vamp. Het past goed bij de duistere toon van deze band, verder geaccentueerd door de kerel met varkensmasker die plots het podium oprent. Een donker, maar aangenaam vervolg van deze heidense zondag.

HEIDEVOLK
Bij het daaropvolgende Heidevolk bereikt de drukte in de zaal waarschijnlijk zijn hoogtepunt. Dat is overigens ook niet zo vreemd, aangezien ze vandaag voor volksgenoten staan. Die zijn in staat om veel van de teksten, bijvoorbeeld over het ‘Beest Bij Nacht’, ook nog daadwerkelijk te verstaan, hoewel bier en plezier (“heft de hoornen!”) natuurlijk de hoofdzaak blijven. Daarmee aardt deze Vikingbende uit het Oosten overduidelijk naar streekgenoot Normaal, die dan ook tot slot met de toepasselijke cover ‘Vulgaris Magistralis’ geëerd wordt.

VARG
Daarna besluiten de aanwezigen massaal dat het tijd is geworden voor wat vast voedsel, misschien omdat ze het Duitse Varg vorig jaar al gezien hebben (sowieso kent dit jaarlijks terugkerende feest veel recidivisten). Een beetje jammer voor deze duidelijk door black metal beïnvloede barbaren, maar het feestje op het podium is er niet minder om. Zo komen enige makkers van andere acts het podium opwandelen met de letters ‘VARG’ op de rug en is er een speciale bijdrage van het Eluveitie-meisje met draailier in de rol van kwaadaardig roodkapje. Daarbij blijkt de wolf onschuldig aan de dood van grootmoeder. Koddig.

MOONSORROW
Waar het geluid van de vorige band neeg naar black, blinkt Moonsorrow (net als de opener en hekkensluiter van deze dag afkomstig uit het ‘Land Der Duizend Meren’) uit in heidense metal met een progressieve inslag. Het resulteert in een optreden dat niet tot de meest dansbare, maar wel tot de beste van de dag behoort. Met name de epische setafsluiter ‘Land Of The Dead’ is heel indrukwekkend opgebouwd en weet werkelijk te roeren. Geen geringe prestatie bij een feest dat toch vooral om de simpele geneugten des levens draait.

UNLEASHED
Heel veel muzikale overlap zit er niet tussen dit heidense feestje en het jaarlijkse death metal-festijn Neurotic Deathfest, maar het Zweedse Unleashed vormt één van de zeldzame voorbeelden. Vanwege de interesse voor krijgshaftige Vikingverhalen valt wel te begrijpen dat deze Noordse vrienden ook voor de partij van vandaag zijn uitgenodigd, hoewel hun muziek een stuk harder is dan die van de andere bands op de rol. Het publiek blijkt het gelukkig echter goed te trekken en een met plastic hamers gewapende stoet van collega’s, die tijdens ‘Hammer Battalion’ de planken onveilig maakt, zorgt voor een fijne komische noot bij het geheel.

ELUVEITIE
Terwijl de dag haar einde nadert, betreedt het uitgebreide Zwitserse gezelschap Eluveitie de planken (naast Heidevolk ‘speciale gast’ op deze tour). Deze groep, met traditionele instrumenten als draailier, fluiten en viool uitgerust, verzorgt een sterk optreden. Maar dat waren we zo ondertussen wel van ze gewend. De Keltische teksten, die op aanwijzing van de zangeres nota bene deels door het publiek worden meegezongen, zorgen hierbij voor aanvullend folkloristisch vermaak. Grapjassende, verklede collega’s die met kleerhangers de bewegingen van de draailier imiteren, staan overigens garant voor de voortzetting van de meligheid die als een rode draad door deze dag loopt.

KORPIKLAANI
De mannen van Korpiklaani hebben zulke aanvullende fratsen niet nodig, want zij maken helemaal uit zichzelf al een rijkelijk belachelijke indruk. Hun malle uitstraling correspondeert overigens prima met hun opgewekte muziek, die de nodige doorzetters tot dansen beweegt. Weliswaar voelt hun optreden meer als een soort muzikale nagedachte dan als een slotconcert, maar voor iedereen die nog niet moe was van de voorgaande bands vervult deze troep zijn taak uitstekend. Een toepasselijk einde van een oergezellig samenzijn.