Het is alweer de zevende editie van Incubated, de maandelijkse clubversie van grote broer Incubate. Avonden waarin alles kan, alles mag, maar vooral moet. Met afgelopen donderdag in Paradox de fusie van genres op kop: noise, avant-garde en lo-fi. Het valt allemaal samen.

Met het Groningse Eklin, die eerder op het festival speelden, staat het groentje van de avond op de planken. De band, die ontstond na het uiteenspatten van Adept, waant zicht een weg tussen minimalistische composities. Her en der een tegenritme. Zo nu en dan een pittige gitaarriff. Op het gepaste moment een vocaal. Eklin moet het hebben van diens eenvoud, wat hand in hand gaat met de ambient achtergrondtint. Het zijn allemaal beloften die ze deze avond hebben ingevuld. De band staat op scherp, met een pittige versie van ‘Douglas’ tot gevolg.

 We moeten eerlijk zijn: het merendeel van het publiek kwam voor John Maus. De man die vroeger het podium deelde met Panda Bear en later met Ariel Pink’s Haunted Graffiti, scheert hogen toppen in de lo-fi. Kort daarna besloot hij solo aan het werk te gaan. Het gevolg? Twee albums, waarvan het laatste alweer van 2007 dateert. En dat hij nog steeds van dat laatste werk (Love is Real) teert, kan je niet meer dan indrukwekkend noemen. ‘s Mans geluid balanceert tussen avant-garde en het alomtegenwoordige lo-fi. Wat de man krachtig neerzet op een plaat, gaat live nog een niveau hoger. Geen rustmomenten meer. Ieder nummer heeft zijn eigen psychedelische schreeuw. Hij zet neer waarvoor je kwam. John Maus is in overdrive, letterlijk. Hij stuitert niet alleen over het podium, ook zijn setlist vliegt erdoorheen. Van een ijzingwekkend ‘Bennington’ naar een meeslepend ‘Heaven Is Real’. En dan is na dertig minuten alles al netjes opgekraamd.

Als er één zaak is waar Sightings geen oor naar heeft, is het de geluidsnomering. Wat wil je als je weet dat ze experimentele noise brengen? Het drietal uit New York City is stilaan uitgegroeid tot een fenomeen. Eind vorig jaar brachten ze reeds hun zevende langspeler uit, de plaat die ze deze avond kwamen voorstellen. Waar het tempo bij John Maus nog zo hoog lag, sleept de muziek van Sightings zich voort. Op een dagelijkse routine brengen ze een setlist van a naar z. Hard, harder, hardst. De heren dansen op een smalle lijn tussen perfectie en ‘het stapje te ver’, al brengt de snedige versie van ‘Jabber Queens’ uitsluitsel. Sightings zet een set neer waar je benen achteraf nog steeds van trillen. Van de hoeveelheid decibels én van de schoonheid daarvan.

De schoonheid van Incubated wordt stilaan een fenomeen. Ook al staat het publiek bij momenten meer bierbabbels uit te slaan dan te genieten van de muziek. Toch blijf je reikhalzend snakken naar de volgende editie.