Dat metalheads doorgaans in wezen geen kwaaie peren zijn, weet iedereen die wel eens concerten in die hoek bezoekt. Het publiek dat ‘melodische death metal’ band Dark Tranquillity trekt, mag echter zelfs ronduit schattig heten. Afgelopen maandag gaven de Gotenburgers een uitgebreid concert voor een uitverkochte Kleine Zaal vol opgewekte en enthousiaste toehoorders.

SCENARIO II
Eerst is het echter aan Scenario II uit buurstad Eindhoven om het publiek alvast een beetje op te warmen. Dat doen ze vrij aardig met een stevige dosis melodieuze metal, waarin mannelijke brullen en vrouwelijke hoge heldere vocalen elkaar afwisselen. Op zich is dat natuurlijk zeker geen nieuwe formule, maar de instrumentale ondersteuning van de beide vocalisten ligt meer in lijn met de Scandinavische stijl van de twee andere groepen van vanavond dan gebruikelijk is in het gotische genre (de band zelf noemt het dan ook death/thrash, maar dat klinkt eigenlijk rauwer dan de muziek in werkelijkheid is). Aan de overgang tussen nummers kan nog wel het nodige verbeterd worden (het ontbreken van een live toetsenist en de daaruit voortvloeiende afhankelijkheid van vooraf opgenomen partijen zal hierbij zeker een rol spelen), maar over het geheel genomen is dit geen slecht begin van de avond.

INSOMNIUM
Vervolgens treedt het Finse Insomnium aan met een sterker op de gitaar georiënteerde pot pakkende metal. Aan de grote publieke respons te zien heeft dit viertal de afgelopen jaren een behoorlijke cultstatus weten te verwerven in de scene. De sterke composities, het strakke spel en de overtuigende presentatie van de heren laten ook weinig te raden over omtrent het waarom van dit succes. Met een subtiele folk invloed die hier en daar wel wat herinneringen oproept aan het oudere werk van hun illustere landgenoten van Amorphis, onderscheiden de heren uit het land van de duizend meren zich bovendien voldoende van hun onmiskenbaar Zweedse inspiratoren om niet als kloon weggezet te kunnen worden. Uiteindelijk is het enige nadeel van dit concert de geringe lengte ervan – ook naar de reactie van de aanwezigen te oordelen had dit feestje best wat langer mogen duren.

DARK TRANQUILLITY
Daar staat dan echter wel een uitgesponnen optreden van de hoofdact tegenover. Met visuele ondersteuning op een drietal schermen achter en aan weerszijden van het podium spelen de medegrondleggers van het Gotenburg geluid niet minder dan achttien nummers, te beginnen met ‘At The Point Of Ignition’ van hun meest recente plaat. Sowieso valt op dat het zestal vanavond in tegenstelling tot veel veteranengroepen niet erg leunt op het werk uit de begindagen, maar integendeel merendeels nieuwere stukken de revue laat passeren. Nog uitzonderlijker is misschien wel dat deze setlist in het geheel niet in verkeerde aarde valt bij het publiek, dat ook zelf vooral roept om vrij verse titels (het later ook daadwerkelijk gespeelde ‘Misery’s Crown’ bijvoorbeeld). De toeschouwers zijn overigens ook direct vanaf het begin welhaast aandoenlijk bekoord door de groep en dansen en klappen lustig mee, terwijl het geluid toch aanvankelijk behoorlijk slecht uitgebalanceerd is. Het kan de pret van deze vriendelijke metaalliefhebbers echter duidelijk niet bederven en met een behoorlijk afwisselende en vooral erg melodieuze set weten de Zweden de aanwezigen gemakkelijk anderhalf uur te boeien. Alhoewel dit death metal heet te zijn, is het enige stijlkenmerk daarvan dat in dit concert doorklinkt welbeschouwd het typische stemgebruik van de zanger, dat echter allerminst kwaadaardig overkomt. Een zeer onschuldig avondje vermaak kortom, dat met het toepasselijk getitelde ‘Terminus (Where Death Is Most Alive)’ tot een mooi einde komt. Een kwartier na afloop mogen alle fanatiekelingen zich vervolgens bij het verkoopkraampje melden om hun geliefde artikelen te laten signeren door hun helden. Sympathieker kan toch niet?