Hoewel dj’s Oui! en Beat The Bastardz de avond openen en afsluiten, verraden de petten met enorme kleppen die hier en daar boven de mensen uitsteken dat het gros van de jonge bezoekers vrijdagavond in 013 alleen voor Jack Parow komt. Het blijkt voor de dj’s dan ook vechten tegen de bierkaai. Maar of ze daardoor echt overschaduwd worden door Jack Parow is nog maar de vraag.

OUI!
Wanneer Oui! begint met draaien, is de Kleine Zaal, die voor de gelegenheid met palmbomen en andere tropische attributen is aangekleed, nog helemaal leeg. Oui! draait de muziek leuk aan elkaar, maar de sfeer sluit niet goed aan en de set die het dj-duo wegzet is te tam. Oorzaak en gevolg zijn hier lastig uit elkaar te houden, maar de bezoekers blijven liever in de lounge hangen tot Jack Parow gaat beginnen. Hierdoor blijft Oui! fungeren als achtergrondmuziek en maakt haar set weinig indruk. Een deel van de eer wordt nog gered wanneer de twee dj’s later op de avond voor een vollere Kleine Zaal een korte extra set krijgen waarin ze merkbaar beter overkomen, maar nog steeds niet ten volle overtuigen.

JACK PAROW
Zodra DJ Naaldekoker het roer overneemt van Oui! is het inmiddels gezellig druk geworden. De besnorde Jack Parow opent met cleane zang op "Ek Wens Jy Was Myne", dat gevoelig is bedoeld, maar vooral knettervals is. Gelukkig houdt Parow het de rest van de avond bij rappen. Bij "Farmhouse Brekvis" vallen de schermen aan de zijkanten pas op waarop foto's van softcoreporno worden afgewisseld met schattige katjes en Engels ontbijt. Bij ieder nummer wordt een bijpassend filmpje gedraaid, wat leuk is ter afwisseling. De opwarming zit erop wanneer "Dans Dans Dans" wordt gespeeld en dit credo door het publiek goed wordt opgepakt. Bij "Hier's Hy Nou" komt de liveband het podium op, waarbij de drumster in sexy bikini achter het drumstel plaatsneemt.

Hoe oogstrelend de drumster ook mag zijn: de band voelt vooral als een leuke gimmick. Zelfs de uitschuifbare didgeridoo kan hier geen verandering in brengen. Na "Parow to Paarl" vormt "Die Vraagstuk" even een rustpuntje in het optreden. De zomerhit "Cooler As Ekke" wordt als onbetwiste publieksfavoriet ontvangen. Op dit punt vliegen de opblaasbare palmbomen over een dansende zaal heen: het feestje is definitief aan. "Ricky Louw" gooit succesvol nog wat kolen op het vuur, maar daarna zegt de Zuid-Afrikaan nog wat in zijn microfoon en is plots weg.

De verwarring bij het publiek is merkbaar, maar eigenlijk meteen komt Jack Parow alweer terug voor de toegift. Naar eigen zeggen is het volgende nummer a capella, maar dan zou niet de hele band mee mogen doen. De didgeridoo wordt deze keer beter ingezet met ritmische variatie in het spel, iets waar met bewondering op wordt gereageerd. Als afsluiter geeft Parow een herinterpretatie van "Cooler As Ekke" waarbij hij het publiek vraagt alles te geven, wat ze ook doet: halverwege het nummer klimt een aantal toeschouwers het podium op en knalt er samen met de muzikanten een fijn einde aan.  

BEAT THE BASTARDZ
Dat iedereen voor Jack Parow is gekomen, blijkt wel weer wanneer de zaal voor een groot deel leegloopt zodra het optreden voorbij is. Oui! mag zoals eerder gezegd nog even een halfuurtje draaien, waarna subtiel de fakkel wordt overgedragen aan Beat The Bastardz. De overgang in stijl is echter goed te merken: waar Oui! op veilig draait, klinkt Beat The Bastardz een stuk frisser en gewaagder. Het is duidelijk waarom ze op Lowlands heeft gespeeld: er zit veel energie in de set en het geluid klinkt knapperig en diep. Maar hoe energiek de muziek en de bastaards zelf ook zijn, het is niet voldoende om de mensen binnen te houden. De bezoekers zijn zich bewust van de sluitingstijd van de kroegen in de stad, waardoor de Kleine Zaal langzaam leegloopt tot hij rond 3 uur slechts nog een handjevol die-hards bevat en het feest toch ten einde komt.

Oui! en Beat The Bastardz werden deze avond overtroefd door het publiek, dat zeer gericht kwam voor Jack Parow. Hoewel een dj de avond zonder meer kan bepalen, was in dit geval het publiek de dj’s een stap voor. Beiden duo's kwamen niet uit de verf zoals het hoort, hoewel het Beat The Bastardz het duidelijk beter af ging dan Oui! Maar de grote verliezer van de avond is, paradoxaal genoeg, toch Jack Parow zelf. De Zuid-Afrikaan slaagde erin om zijn jeugdige publiek een goede avond te bezorgen, maar de reden berust meer op de hype rondom de artiest dan de daadwerkelijke kwaliteiten van Parow.

Er is geen twijfel over de oprechtheid van de rapper - hij staat duidelijk voor wat hij doet. Ook de manier hoe hij de valkuil van patserig gedrag en een te groot ego ontwijkt is bewonderenswaardig. Helaas heb je aan intenties alleen niet genoeg. Bekijk je het buiten de waan van de dag, dan is de muziek van Parow middelmatig in zowel inhoud als uitvoering en bouwt hij zijn show vooral op gimmicks. Voor vanavond is de muziek en de show een inslaand succes, maar over een jaar zullen de fans alweer de volgende keizer zonder kleren de hemel in prijzen.