Op een tour gesponsord door Levi’s staat natuurlijk de Amerikaanse traditie van 'ruwe bolster, blanke pit' vooraan. The Gaslight Anthem blijft iets te lang hangen in deze pose en weet pas op het eind het publiek te bereiken. Voorprogramma Chuck Ragan staat in zijn eentje beter zijn mannetje.

Al bij binnenkomst is het duidelijk dat het merendeel van het doorweekte en verwaaide publiek vooral en alleen komt voor The Gaslight Anthem. De vier Britten in Sharks hebben daarom de relatief ondankbare taak om te spelen voor een publiek dat vooral bezig is met indrinken en bijkletsen. Voor een goede band mag dat geen probleem zijn, maar Sharks is vooralsnog vooral de zoveelste Britse hype. De jonge gasten hebben de juiste kleren en tatoeages, maar zijn vergeten evenzoveel aandacht te besteden aan het schrijven van catchy nummers. Vooral de zang is bij tijd en wijle erg vals. Dat deze Britten nog lang niet 'the next big thing' zijn, blijkt wel als ze I Fought The Law van idolen The Clash spelen. De hoempapa-versie van Sharks zal Clash-zanger Joe Strummer doen omdraaien in zijn graf.

Chuck Ragan komt even het podium op bij Sharks, om met zijn rauwe stem nog iets te redden van een optreden dat verdrinkt in goede bedoelingen gecombineerd met slechte muziek. De voormalige Hot Water Music-frontman doet al een aantal jaren Nederland aan met zijn singer-songwriter optredens. Tot dusver speelde hij vooral in de kleinere clubs en zalen. De vraag vooraf is daarom vooral in hoeverre zijn one-man-show overeind blijft in een uitverkochte grote zaal.

Kennelijk heeft de sympathieke inwoner van Gainesville, Florida op deze tour genoeg ervaring opgedaan, want vanaf het eerste nummer staat zijn optreden als een huis. Nummers als The Boat, Rotterdam en It’s What You Will blijven prima overeind. De imposante verschijning van John Gaunt (twee meter lang en breed, een baard langer dan die van Sinterklaas) op viool zorgt voor net dat extra beetje beweging op het podium, waardoor het optreden ook voor niet-kenners van Ragan interessant genoeg is. Jammer is het wel dat er in Nederland altijd een groep concertgangers is die tijdens de nummers het liefst zo hard mogelijk met hun buurman wil blijven praten. Dit werkt irritatie op bij mensen die gewoon van het optreden willen genieten en bij Ragan zelf, zo blijkt na de show als hij vertelt dat alleen in Nederland zoveel en zo irritant door nummers heen gepraat wordt. Dit neemt niet weg dat Ragan bewijst zijn oude bandmakkers van Hot Water Music niet nodig te hebben om ook in een grote zaal tot zijn recht te komen.

Beschermelingen van Bruce Springsteen, opener van Pinkpop 2009, een aantal bescheiden hitjes op 3FM en met American Slang een van de beste albums van 2010 op zak: The Gaslight Anthem moet voldoen aan hoge verwachtingen. Zanger Brian Fallon wordt door sommigen gezien als de nieuwe Bruce Springsteen. Daarvoor mist hij zeker op het podium wel wat persoonlijkheid. Ook zijn mede-bandleden stralen weinig uit. The Gaslight Anthem opent vol gas met nummers van zowel American Slang als doorbraakplaat  The '59 Sound. Het is iets minder gepolijst als op plaat en Fallon heeft de neiging hier en daar korte uitstapjes te maken naar Motown-klassiekers. Vooraan wordt er gepogood en geklapt, maar echte interactie tussen band en publiek wil maar niet op gang komen. Het optreden dreigt als een te lang smeulend vuurtje te doven.

Maar dan begint Fallon aan een toegift. Eerst komt Chuck Ragan het podium op om samen met Fallon en John Gaunt een heel nieuw nummer te spelen. Fallon legt daarbij uit dat hij volgend jaar samen met Ragan en een aantal andere singer-songwriters naar Europa zal komen met de Revival Tour. In Amerika is deze tour, waarbij zangers van bands als The Loved Ones, Lucero en Avail aanhaken, een enorm succes. Daarna is het tijd voor The Gaslight Anthem om nog een nummer of vijf te spelen. En warempel: ineens brandt het vuur wel. Fallon en consorten hebben er zin in en het publiek wordt opgezweept om nogmaals uit hun dak te gaan. The Gaslight Anthem biedt uiteindelijk waar voor je geld, maar weet pas tijdens de slotakkoorden de inmiddels bijna mythische status waar te maken.