Voor de achtste keer werden afgelopen maandag en dinsdag de voorrondes gehouden van de befaamde Lucas Dec Bokaal. Tien bands streden om een plek in de finale van 23 maart waar, zoals altijd, studiotijd is te winnen. Verrassend genoeg waren de grote winnaars van de voorrondes de bands met de minste podiumervaring.
MAANDAG 8 MAART
THE CAMP SHAKES
Na anderhalf jaar opgesloten te hebben gezeten in de repetitieruimte is dit eindelijk hun eerste optreden. En dat klinkt alles behalve slecht. The Camp Shakes is een band met voormalige leden van Awaiting Seasons en Salivary. En dat is te horen: waaierende gitaarpartijen en uitgesponnen songs die doen denken aan post-rockbands als Mogwai en Aerogramme. De nummers bevatten veel instrumentale stukken met lange opbouw, wat de muziek erg interessant maakt. The Camp Shakes verveelt bijna geen moment en het is een podiumdebuut om van te dromen. (SW)
PROJECT A
Deze band vindt zelf dat ze een Amerikaanse sound hebben. De vraag is alleen wat dat precies inhoudt. Project A klinkt grunge-achtig terwijl de opening, die erg kort en krachtig was, meer naar ska neigt. Erg gevarieerd, maar dat is dan ook de zwakte van de band aldus het oordeel van de jury. Project A heeft veel ideeën maar kan niet kiezen. De maniertjes van de zanger werken na een tijdje op je zenuwen, wat erg afleidt van de muziek. (SW)
BRIDGET
En dan eindelijk de eerste, en tevens enige, vrouw van de avond. Bridget speelt een akoestische set met haar gitaar. Ze beschikt over een heldere en mooie stem. Nadeel is alleen dat de nummers vrij saai en kleurloos zijn. De melodie blijft ongeveer op dezelfde hoogte en ook de gitaarpartijen zijn niet spectaculair. Jammer, want deze dame kan zeer zuiver zingen. Wat haar echter zou kunnen helpen is door met een band op het podium te gaan staan. Ze klinkt te zacht en te lief om de aandacht van het publiek te houden, en al snel is ze bijna niet meer te horen. (SW)
THE REALMS
Hoe leeg het bij Bridget op het podium is, zo vol is het bij The Realms. Synthesizer, keytar, drums, basgitaar en gitaar. Maar of more better is, is maar de vraag. The Realms heeft een beetje hetzelfde probleem als Project A: te veel willen waar zuinigheid meer gepast is. Op bepaalde momenten speelt zowel de basgitarist, gitarist en de toetsenist een andere melodie, waardoor het een zooitje wordt. Ook qua stijl verschillen ze per nummer. Het eerste is ska-achtig, het volgende depressieve metal en daarna wordt het progrock. The Realms doet er verstandig aan een pad te kiezen en daar op voort te borduren. (SW)
Zonder meer de meest strakke band van de avond, maar SPUM is tevens wel de band die het meest op een andere lijkt. Hier en daar begint het publiek zelfs zachtjes nummers van Rage Against The Machine mee te zingen. SPUM heeft drie ervaren muzikanten die wel degelijk een groove kunnen neerzetten. Maar van originaliteit zul je deze band nooit kunnen betichten. (SW)
De jury, bestaande uit Bas van Duren (hoofdredacteur 3VOOR12/Tilburg) en Joost van Haaren (ex-Krezip, nu Van Velzen), is er snel uit welke bands doorgaan naar de finale. Absolute nummer één The Camp Shakes kan echter niet bij de finale aanwezig zijn. De heren laten weten dat ze dan op wintersportvakantie zijn. Daardoor mag nummer drie, SPUM, door naar de finale samen met Project A.
PEACE UP
Het nadeel van ska is dat de meeste nummers op elkaar lijken. Dat is ook het geval bij Peace Up. Het is wel te zien dat ze er plezier in hebben, wat het leuk maakt om naar te kijken. Ook grappig is dat een tweeling de saxofoon en alt saxofoon bespeelt. Maar qua muziek blijft Peace Up niet hangen in het geheugen. Ondanks dat de band een cover van The Prodigy speelt. (SW)
JACK FOE
Jack Foe doet erg denken aan Skunk Anansie en Anouk, maar is was harder en rauwer. Dat komt onder andere door de stem van de zangeres, die erg doorleeft klinkt. Niet slecht, maar deze band heeft hetzelfde probleem als de vorige; de nummers lijken te veel op elkaar. Daardoor is de aandacht snel afgeleid. (SW)
JACKIE CHECKER
De derde band van vanavond is het vijftal dat zichzelf Jackie Checker noemt. Meest opvallende onderdeel van deze naar postpunk neigende band is zonder twijfel de frontman, een enigszins gezette kerel die van zijn hart geen moordkuil maakt, geëmotioneerd zingt en daarbij visueel de grootse gebaren maakt. Muzikaal overtuigt het allemaal nog niet zo goed, maar als uw verslaggever het goed heeft, is dit dan ook de eerste keer dat deze heren onder dit vaandel in het openbaar op een podium staan. (WdW)
VALOUR UP TWICE
Het nog piepjonge Valour Up Twice hoort duidelijk thuis in de categorie bandjes die hun inspiratie halen uit de platenkast van hun ouders. Stevige, sterk op de blues geënte rock die zo uit de jaren zestig of zeventig lijkt te komen. En het moet gezegd: oud klinken gaat deze vier knapen verdomd goed af. Het geluid zit het viertal deze avond weliswaar niet mee. De zang is aanvankelijk nauwelijks verstaanbaar en de gitaren zijn voortdurend mager versterkt. Maar dat kan het talent van deze groep niet verhullen. (WdW)
DE KLING
Het punkrock trio De Kling heeft de eer deze tweede dag van de bandcompetitie af te sluiten. Dat doen deze bassende en zingende frontdame en twee heren met verve, waarbij met name het enthousiasme van de fervent roffelende trommelaar in het oog springt. Muzikaal gesproken beperkt de groep zich niet uitsluitend tot elementaire, energieke en puntige punknummers, maar veroorlooft men zich op gepaste tijden kleine uitweidingen, waarbij met name de gitarist wat meer op de voorgrond te treden. Een heel aardig en met de nodige overtuiging gebracht slot van deze voorronde, dat de groep zowaar een finaleplaats oplevert. Allerminst verkeerd voor een groep die pas voor de tweede keer buiten het repetitiehok speelt! (WdW)
Bij deze tweede voorronde bestaat de jury uit Gert Gering en Peter Meeuwsen. Zij komen tot de volgende winnaars van deze ronde: Valour Up Twice, en de nummer een van deze avond is De Kling. Deze twee en de twee winnaars van maandag staan 23 maart in de finale.