Het was dan wel niet in het kader van de onvolprezen Roadburn Presents serie, maar de liefhebber van het betere gitaargeoriënteerde geestverruimende werk kon afgelopen vrijdag in 013 desondanks het hart ophalen bij een tweetal bands dat niet misstaan had onder die noemer.

RADIO MOSCOW
Het uit de Verenigde Staten afkomstige power trio Radio Moscow opent de avond met een stevige set die de aanwezigen moeiteloos in tijd en ruimte verplaatst naar het Engeland van begin jaren zeventig: het Engeland dat luistert naar namen als Led Zeppelin, Deep Purple en Black Sabbath. Met name de invloed van die laatste band is zowel in de muziek als in de prettig lamgeslagen uitstraling van deze langharige bende duidelijk te bespeuren, met een bassist die vooral in zichzelf verdiept is en een frontman die weliswaar regelmatig de kleine zaal in staart, maar daarin niet overdreven veel lijkt te ontwaren. Het bij tijd en wijle qua geluid behoorlijk vervormde, psychedelische gitaarwerk van deze (ook niet onverdienstelijk zingende) jongeman vormt overigens één van de grootste troeven van dit drietal, naast het vermogen uitgesponnen nummers interessant te houden met spaarzaam toegepaste, verrassende ritmische wendingen die geen twijfel laten bestaan over de strakheid van dit collectief. Een heel aangenaam en weldadig, zij het niet bijzonder eigentijds begin van deze avond.

ASTROSONIQ
Het Osse Astrosoniq heeft duidelijk minder behoefte aan terugkijken, hoewel ook hier de ruige kant van de jaren zeventig onmiskenbaar een sterk stempel op de muziek drukt. Daarnaast maakt deze groep echter graag gebruik van de mogelijkheden die synthesizers en andere moderne elektronica te bieden hebben. Dat resulteert in een uitermate boeiend amalgaam van ouderwetse (stoner)rock met vaak vreemde kosmische klanken. Speciale vermelding hierbij verdienen de spetterende snarenplukkerij van gitarist Ron van Herpen, die een enkele keer ook niet te beroerd is zijn instrument met een drumstok te bewerken, en het drumwerk van Marcel van de Vondervoort, die ondanks problemen met zijn benen door het vernuftig aanpassen van zijn kit toch in staat is gebleven de muzikale basis van dit ruimterockorkest te verzorgen. Deze laatste houdt het na de epische en alles verpletterende afsluiter van de reguliere set begrijpelijkerwijs wel voor gezien, waarna de overige vier bandleden nog terugkeren voor een akoestische ballade inclusief samenzang. Het geeft eens te meer aan hoe divers de muzikale bronnen zijn waar deze heren uit putten. Net zoals dit optreden als geheel nog maar eens bewijst dat je kwaliteit niet altijd van de overkant van de oceaan hoeft te halen, maar soms ook gewoon binnen de eigen provinciegrenzen kunt vinden.