De tweede en laatste dag van het DiVERStival (tevens de laatste avond van het seizoen in Paradox) stond met name in het teken van de eindpresentatie van Lucas Schlichers VERSproject By Familiar Light. Daarnaast liet een keur aan artiesten horen dat improvisatiemuziek in Tilburg springlevend is.

BRAM STADHOUDERS & JURRIAAN DEKKER
“Fuck all rules”, staat op het t-shirt dat bassist Jurriaan Dekker voor deze gelegenheid aangetrokken heeft. Het is een toepasselijk motto bij het vrij geïmproviseerde concert, waarmee Bram Stadhouders en hij vandaag openen. Regelloos staat in dit geval echter zeker niet gelijk aan wild en chaotisch, want het door gitaartalent Stadhouders geleide optreden ademt een sterke ambient sfeer. Het duo speelt een tweetal spontane composities, waarvan het eerste na een kalm begin met veel strijkwerk van Dekker door elektronische bewerking van bas- en gitaargeluid een enigszins nachtmerrieachtig karakter krijgt. Het kortere tweede deel blijft in meer aangenaam dromerig domein. Een mooi begin van deze avond.

LUCAS SCHLICHER – ‘BY FAMILIAR LIGHT’
Het muzikale hoofdgerecht wordt vervolgens verzorgd door Lucas Schlicher, die vandaag de eindpresentatie van zijn project ‘By Familiar Light’ geeft. Dit werk, geïnspireerd door het verhaal van zijn reeds op negentienjarige leeftijd tragisch gestorven musicerende oom, heeft Schlicher dankzij VERS het afgelopen jaar met diverse muzikanten kunnen realiseren. En dat is heel mooi, want het resultaat is werkelijk prachtig. Begeleid door sfeervolle zwart-wit beelden van veelal koude, verlaten landschappen, zingt singer-songwriter Schlicher zijn liedcyclus over vrijheid en volwassen worden. Daarbij wordt de zanger/gitarist deskundig ondersteund door een specifiek voor dit project gecreëerd ensemble met ongebruikelijke bezetting. Zo kent het geen baspeler, maar wel een cellist en sopraansaxofonist en is de percussie duidelijk speciaal voor deze gelegenheid samengesteld. Ook het uitgekiende gebruik van elektronica door de tweede gitarist draagt veel bij aan de sfeer van het stuk. Een uitermate geslaagd project kortom, dat afgaande op de introducerende woorden van de aankondiger helaas wel het laatste in z’n soort is. Muzieklab Brabant gaat zich de komende jaren namelijk niet langer via VERS projecten, maar op andere manieren inzetten voor lokaal talent.

SANNE VAN HEK, MINYESHU, HARMEN FRAANJE & JEFFREY BRUINSMA
Met trompettiste Sanne van Hek, stemkunstenares Minyeshu, pianist Harmen Fraanje en violist Jeffrey Bruinsma betreden daarop vier uitstekend onderlegde rasimprovisatoren het podium. Vanavond wenden ze hun talenten echter op een behoorlijk eigenaardige wijze aan voor een rijkelijk abstracte hybride van jazz, wereldmuziek en modern klassiek, die allesbehalve licht op de maag ligt. Het vergt nogal wat concentratie om de complexe interactie tussen het viertal te volgen en ook het feit dat vooraf vastgestelde structuren ontbreken, komt de toegankelijkheid niet bepaald ten goede. Als ze zoals Stadhouders en Dekker eerder op de avond gezamenlijk aan een sfeer zouden bouwen, zou zo’n vrije sessie nog prima te behappen zijn, maar het moeilijke idioom waarin deze dames en heren werken, verzet zich nogal tegen een dergelijke aanpak. Het levert een concert op dat zeker zo zijn momenten heeft, maar over het geheel genomen eerder knap dan werkelijk meeslepend te noemen is.

GUIDO NIJS MET NIELS BROOS, JURRIAAN DEKKER EN DJ OKTAVIUS
Door strubbelingen met de elektronische apparatuur begint het concert van Guido Nijs en consorten wat later dan aangekondigd. Ook daarna zijn de problemen helaas nog niet ten einde en derhalve besluit men maar een deel van de set te spelen. Daardoor komt de hippe lounge jazz van deze gelegenheidsgroep (ter plekke aangevuld met Jurriaan Dekker, die met het optreden van Posthumus gisteren erbij alweer voor de derde keer in twee dagen op het Paradox podium staat) niet helemaal uit de verf en heeft dit laatste optreden een hoog nachtkaarsgehalte. Wel een zachtjes doven van het prettige soort overigens, want terwijl er aan de bar al druk nagekletst wordt, weten Nijs en Broos nog heel wat leuke klanken uit hun tenorsax en toetsen te halen. Misschien is het ook wel een toepasselijk slot bij het ter ziele gaan van het lovenswaardige VERS initiatief.